دومین قسمت از برنامه تخصصی ورزش ملی ایران کشتی «دایره طلایی» از ساعت 16:30 امروز (شنبه) از شبکه سه سیما روی آنتن رفت.
اخبار ورزشی- این برنامه که به بررسی عملکرد تیم منتخب کشتی آزاد ایران در تورنمنت پلیکونه ایتالیا (رنکینگ اتحادیه جهانی) اختصاص داشت، به تحلیل چهلمین دوره جام بین المللی تختی در کرمانشاه و همچنین در ادوار گذشته نیز پرداخت.
علیرضا رضایی نایب رئیس پیشین فدراسیون کشتی و سرمربی سابق تیم ملی کشتی آزاد امید که میهمان این برنامه بود، ضمن بیان این مطلب که جای یک برنامه تخصصی کشتی در سیما خالی بود، از راه اندازی دوباره دایره طلایی ابراز خوشحالی کرد و در ادامه در پاسخ به این سوال که تا چه حد خروج جام تختی از رنکینگ اتحادیه جهانی در کیفیت این رقابت‌ها تاثیرگذار بوده است؟ گفت: جام بین‌المللی تختی یکی از قدیمی‌ترین تورنمنت‌های ورزشی کشورمان است و از سال‌های قبل از انقلاب برگزار شده و بعد از انقلاب نیز با نام جام تختی به انجام رسیده است. حیف است این جام دستخوش شرایطی قرار بگیرد که از کیفیت و کمیت آن کاسته شود. باید بپذیریم عوامل زیادی در این زمینه موثر است. تاریخ برگزاری جام تختی قطعاً در این موضوع تاثیرگذار است. تا جایی که یادم هست، از زمانی که خودم در این رقابت‌ها کشتی می‌گرفتم، جام تختی برای ما خیلی مهم بود و حالت انتخابی برای مسابقات بزرگ آسیایی و جام جهانی داشت. موقعی که جوانتر بودیم خودمان را در این جام محک می‌زدیم. وقتی هم در تیم ملی بزرگسالان جا افتادیم، برای تثبیت خودمان در جام تختی کشتی می‌گرفتیم.
نایب قهرمان المپیک 2004 آتن ادامه داد: امروز به این شکل به این جام نگاه نمی‌شود و این نیاز به بازنگری دارد. زمانی که مسابقات فرنگی را برداشتند، من نایب رئیس فدراسیون بودم. محمد بنا و همکارانش مخالفت کردند و گفتند اینجا حکم انتخابی تیم ملی را دارد و دیدیم که انتخابی تیم ملی برای فرنگی برگزار نشد و جام تختی ملاک انتخاب تیم ملی قرار گرفت و ما به همین خاطر رنکینگ جام تختی را از دست دادیم. باید تدبیری شود که انگیزه بیشتری در بین کشتی‌گیران برای حضور در این رقابت‌ها ایجاد شود. انگیزه جوایز مادی مثل جایزه دلاری می‌تواند موثر باشد. جام بین‌المللی یاریگین که از جام‌های معتبر کشتی است، زمان و شهر ثابتی دارد و به همین دلیل هم روس‌ها و هم کشورهای دیگر برای حضور در آن برنامه‌ریزی می‌کنند. کشور ما هم در سال‌های مختلف در این تورنمنت حضور داشته است.
رضایی تاکید کرد: اگر در جام‌های بین‌المللی دیگر کشورها شرکت نکنیم، آنها هم به جام تختی نمی‌آیند. همین باعث می‌شود دیپلماسی ورزش و رابطه فی مابین کمرنگ شود. کشورهایی همچون ترکیه، آذربایجان، ارمنستان، گرجستان و کشورهای همسایه دیگر و حتی ژاپن و هند سال‌های سال مراوده خوبی با کشتی ما داشتند و به صورت اردویی با ما همکاری می‌کردند. اگر این تعاملات را برقرار کنیم، شرایط برگزاری جام تختی بهتر می‌شود و حداقل در 15 سال گذشته که جام تختی با معضلات این‌چنینی مواجه بود، حل می‌شود. درنظر گرفتن یک تاریخ مناسب هم تاثیرگذار است. ایام سال نو میلادی تیم‌ها در تورنمنت‌های غیرضروری شرکت نمی‌کنند. همانطور که تیم‌های ملی ما اگر ضرورتی نداشته باشد، در ایام نوروز در تورنمنت نخواهند کرد. در نظر گرفتن یک زمان ثابت و خط‌مشی مشخص و ساز و کار جدید و جوایز خوب که قهرمانان بزرگ دنیا را جذب کند، می‌تواند در کار خیلی تاثیرگذار باشد. در مورد کشتی‌گیران داخلی هم این موضوع که مثلا نفرات اول جام تختی به فلان مسابقه اعزام می‌شوند، باعث استقبال بهتر می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: در دهه 60 مسابقات در اوج قدرت خود بود و تیم‌های مطرح می‌آمدند. مسابقات در دهه 70 نزولی داشت و بعد دوباره اوج گرفت. دهه 80 هم همین طور. با تمام احترامی که برای همه دوستان کادر فنی و رئیس فدراسیون‌های گذشته دارم، باید بگویم که سلیقه‌ای عمل کردن در مورد جام تختی و نحوه برگزاری آن، باعث شده یک دوره استقبال خوب و یک دوره ضعیف باشد. تمام اینها باعث شده جام تختی با این مشکلات مواجه شود. نام مرحوم تختی یک برند ورزشی ما است. نام جهان پهلوان تختی را با نام ایران می‌شناسند و باید مسابقه‌ای در شأن چنین قهرمان و پهلوانی برگزار کنیم.
در برنامه امروز آیتم ویژه‌ای در خصوص امامعلی حبیبی اولین طلایی کشتی ایران در تاریخ المپیک پخش شد. دارنده مدال طلای المپیک 1956 ملبورن و سه طلای کشتی آزاد جهان در این گفت‌وگوی ویژه گفت: در المپیک ملبورن دکتری داشتیم که اهل مشهد بود، آمد بالای سر من، آنجا 40 درجه تب داشتم. دکتر مشهدی ما گفت 40 درجه تب یعنی به مرگ نزدیک هستی. روبه‌روی ما رختکن قهرمانان شوروی بود، دیدم در میان کشتی‌گیران این تیم، یک نفر دارد می‌رقصد. بیشتر که دقت کردم، دیدم این همان حریفی است که خیال کرده من زمین می‌خورم و او اول المپیک شده است. با صدای بلند جوری که او هم بشنود، گفتم «الان خنده‌ات را به گریه تبدیل می‌کنم.» یکی از داوران ترکیه، قضاوت مسابقه فینال ما را برعهده داشت. در ابتدای مسابقه دست من را گرفت، به ترکی حالم را پرسید، در یک دقیقه و سی ثانیه حریف را ضربه فنی کردم، داور ترکیه بعد از کشتی وقتی دستم را بالا برد، بغلم کرد و مرا بوسید.
وی اظهار داشت: بعد از من «داش تختی» مبارزه داشت. تختی داداش من بود و او را خیلی دوستش داشتم، چون پسر مظلومی بود. او مرد و آقا بود. در 12 سالی که با هم در اردوی تیم ملی زندگی کردیم، دروغ از او نشنیدم، چون در ذاتش نبود. او در فینال المپیک با آلبول کشتی داشت و قبلا یک بار به او باخته بود. گفتم «آقا بلور اجازه بده من او را راهنمایی کنم.» نشستم کنار تشک، به تختی گفتم قدرت تو 10 برابر آلبول است. شگرد تختی زیر یک خم بود و خاکش کرد. گفتم سگک و انجامش داد. گفتم هر چه زور داری بزن رئیس. تختی هم همین کار را کرد. بعد از کشتی گفتم آقای بلور اینگونه باید تختی را راهنمایی کرد. تختی هم بعد از من شد اول المپیک.
