راجا و ویداد مهم‌ترین تیم های پایتخت مراکش کازابلانکا هستند. آن ها در فوتبال آفریقا نیز تیم های بزرگی به شمار می‌روند و هواداران بسیار زیادی هم دارند. تقابلشان با یکدیگر مثل بازی پرسپولیس - استقلال، استادیوم را به دو قسمت تقسیم می‌کند؛ یک طرف قلعه قرمزها و سمت دیگر جایگاه سبزها.
اخبار ورزشی-بازی دیشب در چارچوب لیگ قهرمانان عرب برگزار شد و هواداران زیادی را هم به ورزشگاه کشاند و اهمیت به مراتب بیشتری هم داشت. دیدار رفت با تساوی یک بر یک خاتمه یافته بود و به همین خاطر تیم میزبان یعنی «ویداد کازابلانکا» با یک تساوی صفر صفر هم می‌توانست به مرحله بعد برود. از چند روز قبل بازی کری خوانی هواداران دو تیم آغاز شده و به بازیکنان نیز رسیده بود و نتیجه اش هم یک پنالتی چیپ توسط محمد نهیری ستاره ویداد در دقیقه 12 بود.
پس از این که تکل دو بازیکن راجا روی پای او منجر به خطای پنالتی شد، خودش پشت توپ ایستاد و با آرامشی مثال زدنی توپ را به شکل چیپ به داخل دروازه حریف انداخت؛ ضربه ای که از یک مدافع میانی بعید بود! البته این پایان کار نبود. یک ساعت و نیم بعد نوبت به محسن متولی رسید که پشت توپ قرار بگیرد. در شرایطی که بازی 4-2 بود و راجا برای صعود به دو گل احتیاج داشت، او نیز پنالتی را چیپ زد و خوش شانس بود که ضربه اش وارد دروازه شد و راجا را به صعود امیدوار کرد. چند دقیقه بعد مالانگو گل چهارم را نیز زد تا کامبک عجیب از 4-1 به 4-4 رقم بخورد.
این که دو بازیکن در چنین شرایطی پنالتی خود را چیپ بزنند، اتفاق عجیب و غریبی است. یک ریسک بزرگ که اگر با ایستادن گلر حریف در وسط دروازه همراه می‌شد، تراژدی بزرگی را برای هواداران دو تیم به وجود می‌آورد. مشابه همان اتفاقی که در دربی فصل گذشته برای استقلالی ها رخ داد و البته در دیدار پرسپولیس - ماشین سازی برای علی علیپور و طرفداران سرخپوش نیز تکرار شد.
اگر پنالتی محمد نهیری بازیکن تیم راجا کازابلانکا گل نمی‌شد، هواداران او را عامل شکست قلمداد می‌کردند یا اگر ضربه چیپ محسن متولی به تور دروازه نمی‌رسید، همین اتفاق برای او رقم می‌خورد و آن ها نیز مثل علی علیپور و فرشید اسماعیلی به دادگاه های هواداری کشانده می‌شدند. البته طبیعی است که طرفداران چنین واکنشی را داشته باشند چرا که زدن پنالتی چیپ در چنین شرایطی از مسابقه، تصمیمی است پر از ریسک و عجیب که می‌تواند زحمت یک تیم را به هدر بدهد.
در عوض کارناوال پنالتی های کازابلانکا روی دیگر سکه‌ی شانس را به آنها نشان داد. همان رویی که سال ها هواداران با ضربات پنالتی علی کریمی تجربه کردند یا حتی همین هواداران پرسپولیس که با ضربه چیپ علی علیپور در مقابل شهر خودرو (پدیده) به آسمان پریدند. شاید اگر طرفداران پرسپولیس آن روز بخشی از انرژی خود را به جای شادی، به نقد ضربه علیپور اختصاص می‌دادند، دیگر هوس چیپ زدن به سر او نمی‌زد، یا اگر آن ها آن محکمه بزرگ را پس از بازی با ماشین سازی به وجود نمی‌آوردند، آمار علیپور در بازی های بعدی عوض می‌شد. به هر حال این اتفاقی است که رخ داده و یک پیام روشن دارد: «فاصله زشتی و زیبایی، اوج و حضیض و صعود و سقوط در فوتبال، همین یک لحظه است. همین یک لحظه ایستادن یا شیرجه زدن که سرنوشت ها را عوض می‌کند».
