فرزانه فصیحی متولد ۱۳ دی ۱۳۷۱ اصفهان و عضو تیم ملی دوومیدانی بانوان ایران زمین است. او در سال ۲۰۱۶ مدال نقره بخش تیمی رشته دوی ۴ در ۴۰۰ متر امدادی در هفتمین دوره مسابقات قهرمانی داخل سالن آسیا و در سال ۲۰۱۸ مدال برنز رشته دوی ۶۰ مترِ هشتمین دوره داخل سالن قاره‌کهن را به دست آورد. فصیحی رکورددار دو ۶۰ متر بانوان کشورمان است و به دختر باد یا غزال تیزپا مشهور است. او که از مدت‌ها قبل به دنبال لژیونر شدن بود بعد از به پایان رسیدن مسابقات داخلی و صدرو ویزایش راهی صربستان شد تا برای تیم پارتیزان بلگراد بدود. این دونده در رقابت‌های قهرمانی باشگاه‌های کشور با لباس سپاهان به عنوان یکی از پرامتیازترین ورزشکاران مسابقات داخلی انتخاب شد. فصیحی فارغ‌التحصیل لیسانس رشته تربیت‌بدنی از دانشگاه اصفهان هم هست.
*خانواده شما ورزشی هستند؟
اخبار ورزشی-پدرم والیبالیست بود و تنها برادرم مربی شطرنج است، اما مادرم مشوق و حامی همه ما‌ها بود و به همین دلیل از همان کودکی ورزش در خانواده ما به صورت حرفه‌ای جریان داشت.
*ورزش را از همان اول در دوومیدانی آغاز کردید؟
خیر. پنج سالم بود که به صورت جدی ژیمناستیک را شروع کردم. در مقطع راهنمایی قهرمان ایران شدم، چند سال بعد با تشویق معلم ورزش مدرسه‌ام در مسابقه دو کردم. البته باید بگویم به زور به این رقابت‌ها رفتم. معلم ورزشم به من گفت در مسابقه شرکت کن و تا آخر هم با تمام سرعت بدو. من هم گفتم اصلاً از این کار بدم می‌آید و نفسم بالا نمی‌آید! با اینکه گفتم نمی‌توانم مسابقه دهم، با اصرار معلم ورزش، من وارد مسابقه شدم. در همان مسابقه قهرمان شدم و رکورد مدارس اصفهان را جابه‌جا کردم و دو مدال طلا گرفتم.
*شنیدیم لژیونر هم شدید؟
بله، مدت‌هاست برای آن اقدام کردم ولی منتظر صدور ویزایم بود. حال که صادر شده است به تیم پارتیزان بلگراد می‌روم تا در باشگاه‌های اروپا رقابت کنم. قرار است در آن جا با برادران کیانویچ و میلوش گرویچ کار کنم که بهترین دونده‌های سرعتی این کشور هستند و حتی ستانویچ و دراکو شانچ هم هستند. جدا از هر نتیجه‌ای که در آن جا برایم رغم بخورد من تلاشم را می‌کنم. ما نمی‌دانیم در آینده چه چیزی پیش می‌آید ولی همه چیز را به خدا واگذار می‌کنیم. من برای رؤیاهایم می‌دوم.
*مبلغ قراردادت را می‌توانید بگویید؟
تنها می‌توانم بگویم مبلغ خوبی است. کاش اصلاً درباره مبلغ قرارداد سؤال نمی‌پرسیدید، چون به یاد مبالغ قرارداد‌ها در لیگ ایران می‌افتم. موردی که اصلاً خجالت می‌کشم درباره اش صحبت کنم. واقعاً در بخش بانوان مبالغ قرارداد‌ها خیلی کم و پایین است. شاید حتی این قرارداد هزینه‌های یک سال ما را هم تأمین نکند. اگر بخواهم دقیق‌تر بگویم، قرارداد ما کمتر از ۲۰ میلیون است!
*در مواد ۶۰ متر و ۱۰۰ متر رقیب دارید؟
وقتی من می‌دوم، هیچ رقابتی وجود ندارد و با بقیه رقبایم فاصله دارم. این باعث می‌شود در مسابقات خارجی وقتی رقبا به من نزدیک می‌شوند، به هم بریزم. شاید اینکه در شرایط رقابت باشم، خیلی مهم است. متأسفانه در حال حاضر رقیبی نزدیک به خودم در دوی سرعت ندارم.
*یک بار بعد از خط خوردنت از بازی‌های آسیایی پستی مبنی برخداحافظی از تیم ملی گذاشتید.
۱۶ سهمیه در آن بازی‌ها به ایران تعلق گرفت که سهم بانوان ۴ تا بود و در نهایت هم ۲ نفر اعزام شدند، اما نکته جالب این بود که هیچ یک از دختران رکورد ورودی را نزدیم و قرار بود نزدیکترین رکورد اعزام شود و با توجه به اینکه من این عنوان را داشتم ولی به سلیقه فدراسیون خط خوردم. در آن زمان با خودم گفتم وقتی جایی ندارم بهتر است بروم.
*در حال حاضر هم تعداد دختران اعزامی به مسابقات بین‌المللی دوومیدانی بسیار کم است؟
حضور در مسابقات خارجی بستگی به نظر کمیته فنی فدراسیون دارد که چه کسی اعزام شود و چه کسی نشود. با توجه به رکورد‌های آسیا و جهان ترجیح می‌دهند دختران زیاد اعزام نشوند.
*عکس شما و همسرتان که پشت فنس بود در فضای مجازی دست به دست شد؟
برای خودم هم جالب بود. بعد از قهرمانی در دوی صد متر لیگ به سمت امیر که پشت فنس‌ها بود رفتم چرا که مردان حق ورود به استادیوم را نداشتند. نمی‌دانم این عکس چرا در فضای مجازی اینقدر دست به دست شد. در کل عکس قشنگی است.
*در کل زندگی با یک خبرنگار ورزشی چطور است؟
زمانی که من رکورد ۶۰ متر را زدم، همسرم که خبرنگار است، از من مصاحبه‌ای گرفت و همان بابی شد که آشنا شویم و تا اینجا پیش برویم. در کل از نظر من زندگی با یک خبرنگار ورزشی اتفاق خیلی خوبی است، به خاطر اینکه همسرم می‌تواند مرا به عنوان یک ورزشکار درک کند.
*چطور شد لقب دختر باد را به شما دادند؟
این لقب از زمان خانم لیلا ابراهیمی وجود داشت و بعد از آن هم به دختران دونده این لقب را می‌دادند. به من هم این لقب را دادند، اما برای من خیلی فرقی نمی‌کند که چه لقبی دارم. من هر جا می‌روم، می‌گویم فرزانه فصیحی هستم. لقب من اسم و فامیلم هست.
*اهداف و آرزو‌های آینده‌ات چیست؟
همان‌طور که گفتم رؤیای هر ورزشکاری رسیدن به المپیک است. به نظر من رؤیا سقف ندارد و من هم سقفی برای رؤیا‌های خودم در نظر نمی‌گیرم. فعلاً رؤیای نزدیک من کسب ورودی جهانی و بعد از آن ورودی المپیک است که امیدوارم تحقق پیدا کند. رکوردم با سهمیه ورودی جهانی فقط پنج صدم ثانیه فاصله دارد.
*جریان مربع دوومیدانی چیست؟
به من، مریم طوسی، سپیده توکلی و الناز کمپانی می‌گفتند مربع دوومیدانی. معمولاً ما ۴ نفر همیشه با هم بودیم، اما الان شرایط طوری رقم خورده که دور از هم هستیم. با این حال دوستی‌های‌مان همچنان پابرجاست.
*فیلم سینمایی می‌بینید؟
فیلم خیلی دوست دارم، اما وقتی از تمرین بر می‌گردم اینقدر خسته‌ام که نمی‌توانم کاری کنم، اگر بخواهم خیلی تفریح کنم خرید می‌کنم یا سفر می‌روم.
*فوتبال می‌بینید؟ طرفدار کدام تیم در ایران هستید؟
خیلی از مواقع در طول سال درگیر تمرین هستم، اما فصل‌هایی که خیلی مربوط به آماده‌سازی نیست، سراغ رشته‌های دیگر مثل شنا و تنیس هم می‌روم. به فوتبال خیلی علاقه‌ای ندارم، چون حس می‌کنم این رشته حق رشته‌های دیگر را ضایع می‌کند. من پرسپولیسی هستم، البته با پیراهن سپاهان در لیگ شرکت کردم و این تیم را هم دوست دارم. با این حال بیشتر طرفدار تیمی هستم که برنده شود!
*تا به حال آسیب‌دیدگی داشتید؟
بله. ولی همیشه اگر بدترین اتفاق برایم بیفتد قوی‌تر بلند می‌شوم.
