فصل نوزدهم لیگ برتر برای دو تیم استقلال و پرسپولیس و هواداران‌شان کمی تا قسمتی ناامیدکننده توام با نگرانی آغاز شده است. هر دو تیم امسال هم باید در 3 جبهه با حریفان‌شان بجنگند، اما هواداران هر دو تیم چندان امیدی به موفقیت در پایان فصل ندارند!
اخبار ورزشی- اگرچه امروز سرخ‌ها از 2 بازی 2 امتیاز بیشتر از همتای آبی‌پوش خود دارند، اما ضعف‌های بزرگ هر دو تیم در تبریز عیان شد به‌طوری که در پایان هفته دوم خیلی‌زود خط تیره شکست در جدول برای استقلال و پرسپولیس پاک شد تا چیزی جز نگرانی از روزهای پیش‌رو برایشان باقی نماند.
پیش‌فصل رویایی
اتفاقا تیم‌ها از لحاظ فرصت برای آمادگی حضور در لیگ برتر، پیش‌فصل رویایی را سپری کردند. همه‌ساله فاصله بین پایان لیگ و آغاز لیگ بعدی به اندازه‌ای کوتاه بود که بازیکنان بعضا در میانه فصل بدنسازی باید کار خود را در ماراتن لیگ آغاز می‌کردند و همین موضوع تا چند هفته کیفیت مسابقات را کاهش می‌داد، اما الزامات برگزاری منظم و امن رقابت‌ها در ورزشگاهی مجهز و ایمن باعث شد فرصت کافی برای ریکاوری یک فصل فشرده و از سوی دیگر آماده‌سازی کافی و وافی برای فصل پیش‌رو وجود داشته باشد.
اگر سال‌های گذشته تیم‌ها و کادرفنی‌شان از این موضوع گلایه داشتند، اما امسال دیگر خبری از محدودیت زمانی وجود نداشت و به تبع آن استقلال و پرسپولیس نیز خیلی‌زود با تعیین‌تکلیف نیمکت و کادرفنی و بازیکنان خود کار را آغاز و خودشان را برای یک فصل سنگین آماده کردند تا بتوانند کار را از همان ابتدا با قدرت آغاز کنند، اما چرا این اتفاق نیفتاد؟
خریدهای ناامیدکننده
هر دو تیم استقلال و پرسپولیس برای تقویت خود و برطرف کردن نقطه‌ضعف‌هایشان دست به خریدهایی زدند که حداقل تا اینجای کار ناامیدکننده نشان داده‌اند. استقلالی‌ها که 6 فصل است، رنگ قهرمانی را ندیده‌اند، در بازار مکاره نقل‌وانتقالات همه بزرگ‌ترهای خود را از دست دادند تا کوچک‌ترین مشکلات‌شان بزرگ‌تر از همیشه جلوه داده شود و از سوی دیگر پرسپولیسی‌ها نیز سعی کردند با برگرداندن چند تن از بازیکنان قدیمی خود از اروپا، این تیم را تقویت کنند، اما ته‌مانده‌های این‌دسته از بازیکنان نیز دردی را از تیم قدیمی تهران دوا نکرده تا نتیجه آن یک برد و یک باخت از 2 بازی برای این تیم باشد.
در استقلال دیاباته که می‌خواست تیام شود، چیزی شبیه الحاجی گرو نشان داد و از سوی دیگر در غیاب چشمی و منتظری، مدافعان جدید این تیم هنوز جا نیفتاده و ناهماهنگی‌شان تبدیل به پاشنه‌آشیل استقلال شده است. در این بین، بلبلی نیامده، 6 ماه محروم شد و رضاوند، ریگی و دشتی به همراه میلیچ نیز هنوز در تفکرات تاکتیکی سرمربی ایتالیایی به‌طور کامل جای نگرفته‌اند تا بتوانند خود را در معرض نمایش بگذارند.
در سوی دیگر، وحید امیری که همراه با کنعانی‌زادگان همچنان از پای ثابت‌های اردوهای تیم ملی هستند، یکی در زمین برای پرسپولیس حرفی برای گفتن ندارد و دیگری همچنان از روی نیمکت کار را دنبال می‌کند. احمدزاده هنوز نیامده از سوی کالدرون تحریم شد و جونیور نیز در گام اول مثل همان بی‌کیفیت‌های قبلی نشان داد.
شاید قضاوت دو هفته‌ای درباره این بازیکنان زود باشد، اما هرچه هست، هواداران سرخابی‌ها چندان امیدی به این نفرات ندارند و از خریدهای بد صحبت می‌کنند.
بازمانده‌ها را چه می‌شود؟
در پرسپولیس هر اندازه که برگشتی‌ها و خریدهای جدید تا اینجای کار ناامیدکننده نشان داده‌اند، بازیکنانی که پیشینه حضورشان به چند فصل می‌رسد هم عملکردی نگران‌کننده داشته‌اند؛ از امید عالیشاه و اشتباه‌های گاه و بیگاهش گرفته تا سیامک نعمتی ناآماده و علی علیپور بی‌انگیزه و شیری و نادری ناهماهنگ، همه‌و‌همه کالدرون را به فکری عمیق فرو برده تا برای کامبک پرسپولیس رویایی تدابیر جدیدی را به‌کار ببندد.
از این لحاظ استقلال هم دست‌کمی از حریف دیرینه ندارد. با رفتن رحمتی، حسینی دیگر رقیب قدرتمندی ندارد و همین تفکر حضور در هر شرایطی، افت کیفی او را به همراه داشته است. وریا به‌هیچ‌وجه همان بازیکن قدرتمند فصل گذشته نیست و زکی‌پور نیز همان همیشگی بدون فراز و نشیب نشان داده است. در وسط زمین هم عملکرد بازیکنانی مانند باقری، قائدی و اسماعیلی تا اینجای کار چنگی به دل نزده تا بیشتر از خریدهای دلهره‌آور برای دو تیم، بازمانده‌های سرخابی حال هواداران را گرفته باشد.
مربیان ناآشنا با محیط
کادرفنی دو تیم برای امسال دستخوش تغییراتی شد که بعضا شاید به خاطر آن می‌شد این نتایج ابتدای فصل را هم پیش‌بینی کرد. البته کالدرون به‌طور تقریبی با شرایط تیم‌ها و شرایط فوتبالی خلیج‌فارس آشناست و شاید بتواند خیلی‌زود به‌واسطه این شناخت، ورق را برگرداند، اما استقلالی‌ها فعلا از این لحاظ شرایط اسفناکی را سپری کرده‌اند و استراماچونی خود را در ایران زندانی می‌داند و می‌گویند دنبال راهی برای رفتن می‌گردد!
این درحالی است که علاوه‌بر ناآشنایی بر فضای محیطی، فشار شرایط به استراماچونی او را دچار استرس و پریشانی کرده که همین استرس و پریشانی را می‌توان به وضوح در بازی استقلالی‌ها و ساق پاهای بازیکنان این تیم تماشا کرد. استرا که هنوز مترجمش را هم نمی‌شناسد، از قبل از آغاز لیگ، ساز جدایی را کوک کرد و به نظر می‌رسد هر آن منتظر است با اتفاقی جدید برای همیشه ایران را ترک کند.
شاید مدیران ناکارآمد!
درباره ایرج عرب بحثی وجود ندارد و تقریبا همه فهمیده‌اند که مدیر قبلی سرخ‌ها به خاطر ناکارآمدی‌اش صندلی مدیریتی را از دست داد. در جبهه مقابل، اما بیشتر از آنکه فتحی ناکارآمد باشد، دست تنها به نظر می‌رسد. در پرسپولیس با بازگشت انصاری‌فرد شرایط کمی به ثبات رسیده است، اما در استقلال با رفتن خطیر و بیماری مباشری، کوه مشکلات بر گرده‌های فتحی به‌تنهایی قرار گرفته و او باید همه مسائل ازجمله سنگ‌اندازی‌های مدیران سابق، مشکلات فنی و حتی رسانه‌ای را یک‌تنه راهبری کرده و شاید برداشتن چندین هندوانه بزرگ با یک دست باعث شده است تا بار کج آبی‌ها فعلا به مقصد نرسد. در ادامه نظر دو بازیکن سابق سرخابی‌ها را درخصوص مشکلات این دو تیم می‌خوانید.
ستار همدانی (استقلال): قهرمانی ابزار می‌خواهد و برنامه، که استقلال فعلا ندارد
بزرگ‌ترین مشکل استقلال درحال حاضر سوءمدیریت است. سال گذشته بنده هیچ نظری درباره فتحی ندادم، چون تازه‌کار بود، اما امسال عملکرد او را دیده و براساس آن اظهارنظر می‌کنیم. الان مشکلات استقلال اعم از بحث ناهماهنگی برای ورود میلیچ یا مترجم استرا و داستان‌های آن و... به عدم‌مدیریت مناسب مربوط می‌شود.
از سوی دیگر جدای این بحث، استقلال به دو فرمانده نیاز دارد؛ یک فرمانده در درون زمین تا تیم را جمع بکند و یک فرمانده بیرون از زمین تا حاشیه‌ها را جمع کند که الان استقلال فاقد این دو فرمانده است که اگر حداقل فرمانده داخل میدان وجود داشت، به‌طور حتم امروز استقلال به جای یک امتیاز، مطمئن باشید 4 یا حتی 6 امتیاز داشت.
از لحاظ فنی استقلال مشکل زیادی ندارد و مطمئنم که با سپری شدن زمان این تیم به جایگاه واقعی‌اش خواهد رسید. در هر صورت شاکله تیم 80 درصد دچار تغییر شده و این ناهماهنگی‌ها برای ابتدای فصل طبیعی است، اما مشکل اصلی در حوزه فنی همان چیزی است که گفتم؛ یعنی عدم‌حضور فرمانده مقتدر در ترکیب این تیم.
اگر چنین فردی در زمین نباشد و نتواند مشکلات استقلال را در زمین حل کند و تمرکز لازم را به این تیم بازگرداند، چه‌بسا این ناکامی‌ها همچنان ادامه داشته باشد. البته برخی ایرادات دیگر ازجمله صحبت با تلفن همراه حین بازی روی نیمکت استقلال نشان می‌دهد این تیم تمرکز لازم را فعلا ندارد.
قهرمان شدن ابزار، تفکر درست، سازماندهی و مدیریت قدرتمند می‌خواهد و الکی نمی‌توان قهرمان شد. وقتی برای بازیکنی که از خارج می‌آید، اقدامات لازم برای ویزای او انجام نمی‌شود و آن آبروریزی به بار می‌آید، همین موضوع نشان می‌دهد که برنامه یا تفکری برای قهرمانی وجود ندارد.
از سوی دیگر، همین بی‌برنامگی‌ها و فشارهای روحی و روانی باعث شده به استراماچونی استرس و فشار وارد شود و این مربی هم از آنجا که برخلاف‌انگیزه و جوانی، تجربه لازم را ندارد، نمی‌تواند همه این فشارها را متحمل شود و همین امر باعث می‌شود این استرس در بازی استقلال نیز به چشم بیاید و درنهایت مجموعه این عوامل به استقلال ضربه بزند.
درباره خریدهای جدید باید صبر کرد تا درخصوص عملکرد آنها بتوان بهتر به تحلیل و ارزیابی پرداخت، هرچند بازیکنی مانند دیاباته آن‌طور که باید انتظارات را برآورده نکرده است. معتقدم اگر قرار باشد دیاباته مهاجم هدف بازی کند، باید برایش برنامه داشته باشیم تا بتوان از شرایط فیزیکی وی به بهترین شکل ممکن استفاده کرد. ولی اگر برنامه‌ای برای این مهاجم سیه‌چرده نباشد، قطعا او هم کارایی نخواهد داشت. این مهاجم هم مثل علی دایی فقط قد و قامتش می‌تواند به استقلال کمک کند.
فرزاد آشوبی (پرسپولیس): پرسپولیس نیاز به تغییر نفرات دارد
اینکه پرسپولیس را با گذشته مقایسه کنیم، کار درستی نیست و این موضوع جز اینکه به بازیکنان و کادرفنی جدید این تیم فشار وارد کند، فایده دیگری نخواهد داشت و کمکی به پیشبرد اهداف این تیم نخواهد کرد. همچنین درخصوص تدابیر فنی کالدرون فکر می‌کنم پرسپولیس نیاز به تغییر در نفراتش دارد تا خواسته‌های این سرمربی به نحو احسن در زمین پیاده شود.
از سوی دیگر مربی آرژانتینی و جدید پرسپولیس بعد از بازی با تراکتور اعلام کرد که روش بازی این تیم ما را وادار به ارسال و سانترهای پیاپی کرده بود که این اظهارنظر از دیدگاه من فقط یک توجیه بود، چراکه نحوه و سبک بازی هر تیمی براساس انتخاب سرمربی و کادرفنی‌اش انتخاب می‌شود و نباید صرفا به نحوه بازی حریف بستگی داشته باشد. در هر صورت اظهارنظر این مربی را نپسندیدم که روش بازی تیم مقابل را دلیل اتخاذ سبک بازی تیمش عنوان کرد؛ این موضوع در هر دو بازی این تیم در لیگ برتر به چشم آمده و از سوی کالدرون به زبان آمد.
بازیکنانی که به جمع این تیم بازگشتند، ازجمله وحید امیری و فرشاد احمدزاده مدت‌ها از این تیم دور بودند و درحالی بازگشته‌اند که فضا کاملا تغییر کرده و یک مربی با ایده‌های جدید به پرسپولیس آمده و مسئولیت را به عهده گرفته و نباید انتظار داشته باشیم که این‌دسته از بازیکنان خیلی‌زود تمام توانایی‌های خود را نشان دهند و مطمئنا این دو نفر ازجمله امیری نیاز به فرصت بیشتری دارند.
همچنین کنعانی‌زادگان که امسال جذب شده، نیاز به زمان دارد. در هر صورت من هنوز هم معتقدم پرسپولیس تیم پرمهره و توانمندی است که با چینش درست نفرات و انتخاب مناسب، با توجه به سبکی که حریف بازی می‌کند، می‌تواند روزهای خیلی بهتری را در آینده تجربه کند. فعلا مشکلات پرسپولیس در ناهماهنگی و عدم‌شناخت کالدرون نسبت به لیگ ایران خلاصه می‌شود. این مربی نیاز به زمان دارد تا به شناخت بهتری نسبت به حریفان و سایر تیم‌ها دست پیدا کند.
درباره خریدهای جدید به‌خصوص جونیور باید عنوان کنم می‌توان به جونیور امیدوار بود و خیلی‌زود است بخواهیم با یک بازی درباره عملکردش صحبت کنیم. به نظرم امسال برخی تغییرات تا اینجای کار پرسپولیس را از مسیرش دور کرده است. این تیم اگر طی چند سال اخیر موفق بود، به این دلیل بود که در کادرفنی و شاکله تیمی‌اش ثبات وجود داشت و اگر این تیم باز هم موفقیت می‌خواهد باید ابتدا به یک وضعیت و شکل ثابت رسیده و سپس یک به یک مشکلاتش را برطرف کند.
