پرسپولیسی‌ها برای فصل جدید با یک‌سری تغییرات مهم مواجه شدند؛ مثلاً شایان مصلح، مهدی شریفی، سعید کریمی، ابوالفضل درویشوند و البته سروش رفیعی از تیم جدا شدند. حالا شماره تک‌تک این بازیکنان خالی مانده و به بازیکنان دیگر می‌رسد، اما نکته اینجاست که بهترین شماره از این جمع، متعلق به مهدی شریفی و سروش رفیعی بود.
اخبار ورزشی- شریفی شماره ۱۰ می‌پوشید که این شماره به فرشاد احمدزاده برگشت، اما برای شماره ۷ سروش، هنوز مشتری پیدا نشده است. این گمانه‌زنی وجود داشت که علی علیپور که علاقه خاصی به شماره ۷ دارد، این پیراهن را بردارد و پیراهن شماره ۷۰ را به بایگانی بسپارد ولی او به مسئولان باشگاه اعلام کرده با شماره خودش هیچ مشکلی ندارد و شماره ۷ را در اختیار نمی‌گیرد.
شاید شما علاقه‌ای به خرافات نداشته باشید، اما برخی می‌گویند شماره ۷ پرسپولیس بعد از علی پروین، به هیچ‌کس وفا نکرد و هر بازیکنی، این پیراهن را پوشید، نتوانست به اندازه «سلطان» موفق باشد. از سوی دیگر، خیلی‌ها عاشق پوشیدن این پیراهن بودند ولی از ترس همین خرافات، به آن نرسیدند.
برخی هم بودند که دل‌شان می‌خواست شماره ۷ را به دست بیاورند ولی این پیراهن به آن‌ها اهدا نشد؛ داخل پرانتز بخوانید: «محسن مسلمان». با هم نگاهی به بازیکنان پرسپولیس با پیراهن شماره ۷ داشته باشیم به این بهانه که سروش جدا شده و فعلاً هیچ بازیکنی خواهان پوشیدن این پیراهن نیست.
علی پروین؛ ستاره دهه ۵۰ پرسپولیس علاقه خاصی به شماره ۷ داشت به طوری که در پیکان و تیم ملی نیز شماره ۷ از آن علی پروین بود. سلطان از سال ۴۹ تا ۶۶ به مدت ۱۷ سال با پیراهن شماره ۷ پرسپولیس در میادین حاضر شد و بیش از ۳۰۰ بازی رسمی برای پرسپولیس انجام داد. پروین آخرین بار در تیر ماه ۶۶ با پیراهن شماره ۷ در بازی مقابل دارایی حاضر شد و پس از برای همیشه از میادین فوتبال خداحافظی کرد.
کوروش لرستانی؛ مهاجم سابق پرسپولیس در سال ۶۶ و در یک بازی از جام‌حذفی تهران مقابل سازمان گوشت با پیراهن شماره ۷ به میدان آمد و اولین بازیکنی شد که پیراهن جادویی علی پروین را بر تن کرد. این اتفاق آن‌قدر مهم بود که مورد توجه نشریات ورزشی وقت، قرار گرفت. لرستانی در بازی‌های بعدی، کمتر مورد استفاده قرار گرفت و فصل بعد هم از پرسپولیس جدا شد!
محمود شافعی؛ در یک تورنمنت به میزبانی کشور سنگاپور در سال ۱۳۷۳ برای یک بازی پیراهن شماره ۷ پرسپولیس را بر تن کرد، اما اعتراض هواداران علی پروین باعث شد شافعی هم پس از یک بازی ۷ را از تن خارج کرده و پیراهن شماره ۱۹ را بپوشد.
عبدالله ریاحی؛ در مسابقات جام نقش جهان که در سال‌های اوایل دهه ۷۰ در اصفهان برگزار می‌شد، بازیکن جوان و آینده‌دار پرسپولیس پیراهن ۷ را بر تن کرد، اما درخشش ریاحی به همان چند بازی محدود شد و این بازیکن هیچ‌گاه در سطح بالای فوتبال موفق نشد خودش را نشان دهد.
حامد کاویانپور؛ سال‌ها گذشت و به احترام علی پروین، کمتر کسی سراغ شماره ۷ رفت تا اینکه با جدایی پروین از تیم، فضا در پرسپولیس بازتر شد. در روز‌هایی که پروین در پرسپولیس حضور نداشت و حمید درخشان هدایت تیم را بر‌عهده گرفت، در بازی جام باشگاه‌های آسیا که پرسپولیس مقابل الزورا عراق در بغداد به میدان رفت، حامد کاویانپور با پیراهن ۷ در ترکیب پرسپولیس به میدان رفت.
کاویانپور که در این بازی برای اولین بار در ترکیب سرخپوشان قرار گرفته بود، با پوشیدن این پیراهن زمینه دلخوری دوستداران پروین را فراهم آورد. حامد هم در پاسخ گفته بود در رختکن این شماره را به او داده‌اند و خودش هم نمی‌دانست این شماره متعلق به علی پروین بود. البته حامد فقط در این بازی شماره ۷ را بر تن کرد و بعد شماره دیگری را انتخاب کرد.
حمید استیلی؛ در سال ۷۷ مجدداً با بازگشت پروین به پرسپولیس برگشت و از نظر پروین شایسته‌ترین بازیکن برای پوشیدن پیراهن شماره ۷ بود. شاید اولین بازیکنی که با نظر مستقیم پروین، صاحب پیراهن ۷ شد. استیلی ابتدا با شماره ۲۵ که یک علامت به علاوه (+) وسط آن قرار می‌گرفت، برای پرسپولیس به میدان آمد و در فصل ۷۹ بود که شماره ۷ را بر تن کرد. استیلی در فصل بعدی مجدداً شماره ۲۵ را انتخاب کرد و ۷ دوباره به بایگانی رفت.
محمد پروین؛ دوباره برای سال‌ها شماره ۷ بایگانی شد تا اینکه در فصل ۸۴، محمد پروین به ترکیب تیم بزرگسالان راه یافت و شماره ۷ پدر را بر تن کرد. محمد در بهمن ماه ۸۴ در بازی مقابل شهید قندی یزد برای اولین بار با شماره ۷ به میدان رفت و نام دومین پدر و پسر پرسپولیسی را پس از آشتیانی‌ها در تاریخ پرسپولیس ثبت کرد.
فرزند پروین در همان فصل از پرسپولیس جدا شد، اما در سال ۸۸ دوباره به پرسپولیس بازگشت و پیراهن ۷ را مجدداً بر تن کرد. او با شماره ۷ خیلی کم بازی کرد و در فصل بعد از آن نیز به علت مصدومیت تمام بازی‌های فصل را از دست داد.
میثم سلیمانی؛ بازیکن مصدوم پرسپولیس در فصل ۸۶ که به دلیل مصدومیت هیچ‌گاه به‌طور رسمی برای پرسپولیس بازی نکرد، با انتخاب شماره ۷ جنجال تازه‌ای را ایجاد کرد. سلیمانی دلیل انتخاب را دوست داشتن شماره ۱۷ عنوان کرده بود، اما چون این شماره در اختیار آشوبی بود به سراغ شماره ۷ رفت! البته میثم سلیمانی به‌رغم کسب اجازه از علی پروین، هیچ‌گاه برای پرسپولیس به میدان نرفت.
حسین بادامکی؛ هافبک مشهدی سرخپوشان که در دو فصل اول حضورش در پرسپولیس با شماره ۸ بازی می‌کرد، در فصل هشتم این شماره را به پژمان نوری داد و به عنوان نهمین بازیکن تاریخ پرسپولیس شماره ۷ را بر تن کرد. بادامکی با شماره ۷ هیچ‌گاه درخشش دو سال قبلش را نداشت و بعد از یک سال، شماره ۷ را از تن خارج و شماره ۱۱ را انتخاب کرد! او می‌ترسید این خرافات باعث افت فوتبالش شده باشد.
حمیدرضا علی‌عسگری؛ مدافع- هافبک سال‌های اخیر پرسپولیس از فصل یازدهم پیراهن ۷ را بر تن کرد، اما فوتبال او تفاوتی با قبل نداشت که شماره ۲۶ را بر تن می‌کرد. او حتی در نیمه همان فصل به راه‌آهن قرض داده شد ولی دوباره به پرسپولیس بازگشت و پیراهن ۷ را تصاحب کرد. او نیز هیچ وقت موفق نبود تا اینکه به خواسته دوستانش در آخرین فصل حضور در پرسپولیس، شماره ۲۶ را انتخاب کرد.
سروش رفیعی؛ هافبک محبوب برانکو تنها دو نیم‌فصل در پرسپولیس بازی کرد. نیم‌فصل دوم از لیگ شانزدهم از تراکتورسازی به پرسپولیس آمد در نیم‌فصل دوم لیگ قبل و در حالی که با شکل عجیبی از فولاد جدا شده بود، برای سرخ‌ها به میدان رفت. در پایان هر دو نیم‌فصل نیز، از پرسپولیس جدا شد؛ مرتبه اول به خواسته خودش به باشگاه الخور قطر رفت و این بار، توسط گابریل کالدرون از پرسپولیس کنار گذاشته شد.
شماره بی‌صاحب؛ پیراهن شماره ۷ پرسپولیس، شاید جذاب و هیجان‌انگیز باشد، اما فوتبالیست‌هایی که بعضاً خرافاتی هستند، علاقه‌ای به پوشیدن آن نشان نمی‌دهند. آن دسته از بازیکنانی که علاقه دارند صاحب این پیراهن شوند نیز، یا اجازه ندارند و یا خودشان هم می‌دانند فرصت زیادی برای بازی پیدا نمی‌کنند و از این رو، وقتی شماره ۷ پرسپولیس در ترکیب اصلی به میدان نمی‌رود؛ همان بهتر که بی‌صاحب بماند!
