حسن حبیبی، سرمربی تیم ملی در اولین دوره جام ملت‌های آسیا پس از انقلاب بوده است. همان دوره معروف ۱۹۸۰ که اگر کم‌لطفی کویتی‌ها نبود، تیم ما برای بار چهارم قهرمان آسیا می‌شد. با حسن‌آقا تماس گرفتیم و با او در مورد شرایط این روز‌های فوتبال ایران حرف زدیم.
* بازی‌های تدارکاتی تیم ملی بعد از جام جهانی را خیلی نگاه نکردم، ولی اگر جام جهانی ۲۰۱۸ را ملاک قرار بدهیم، تیم ما پتانسیل قهرمانی در جام ملت‌ها را دارد. البته یکسری مشکلات هم داریم. برای مثال مقابل مراکش در نیمه اول اصلاً حتی به زمین حریف هم نمی‌آمدیم، ولی در نیمه دوم آمدیم و بازی را هم بردیم.
* فوتبال ایران دست غریبه‌هاست. اهل فن بیرون گود هستند، اما یک عده خاص داخل گود. فوتبال ما به بیراهه رفته است.
* کارلوس کی‌روش فوتبال را خوب بلد است، ولی در سال‌هایی که اینجا بوده، به رغم این همه پولی که گرفته، چه آورده‌ای داشته است؟
* برانکو بسیار جنتلمن است. وقتی آمد، پرسپولیس کلی مشکل داشت و بحران‌زده بود، اما حالا ببینید این تیم چقدر بهتر شده است. برانکو غیر از مباحث فنی، بازیکنان خودش را بزرگ بار می‌آورد و این نکته بسیار مهمی تلقی می‌شود.
* از وینفرد شفر شناخت دقیقی ندارم، ولی به نظرم استقلال همان مشکلی را دارد که اغلب تیم‌های لیگ برتری دارند. استقلال بالانس نیست.
* در کویت ۱۹۸۰ می‌توانستیم قهرمان شویم و چهارگانه را تکمیل کنیم، ولی کلی اتفاق دست به دست هم داد تا نشویم! چند ماه قبل از جام ملت‌ها باید در المپیک مسکو شرکت می‌کردیم، ولی مسابقه تحریم شد و روحیه بازیکنان من به معنای واقعی کلمه تخریب شد. البته کویت هم که میزبان بود، برای قهرمان نشدن ما هر کاری کرد، ولی با این وجود باز هم می‌توانستیم قهرمان شویم. شما ببینید بازیکن من به جای اینکه آرامش داشته باشد، نگران خانواده‌اش در تهران بود که مورد حمله هوایی عراق قرار گرفته بود. جنگ شروع شده بود و همه نگران مملکت بودیم. برادر حسن روشن شهید شد و...
* بعد از جام ملت‌ها خودم نخواستم بمانم، چون دیدم من را نمی‌خواهند. عده‌ای از آقایان نمی‌خواستند من در فوتبال باشم. آن‌ها با من مشکل داشتند، اما شاگردانم تاوانش را پس می‌دادند. وقتی دیدم این‌طور است، خودم ترجیح دادم از تیم ملی بروم. البته فقط بحث تیم بزرگسالان نبود. ۱۱ سال بعد وقتی سرمربی تیم امید بودم هم به خاطر بحث خروجی بازیکنانم دردسر‌های بسیار بزرگی متحمل شدم.
