تیم ملی ایران دردهه 80 میلادی را به واقع می توان به عنوان یکی بدشانس ترین تیم های تاریخ ورزش ایران نامید چرا که با وجودی که از کیفیت فنی بسیار بالایی برخوردار بودند به علت تقارن جام ملت های آسیا با جنگ تحمیلی و جو حاکم در آن دوران دستشان از کاپ قهرمانی آسیا کوتاه ماند تا به کمترین استحقاقشان که همان کسب عنوان سوم بود دست پیدا کنند.
اما باید اعتراف کنیم که اگر تیم ملی امروز در مجهز ترین کمپ های آسیا به سر می برد مدیون تلاش آن نسلی بود که در سخت ترین شرایط ممکن اجازه ندادند عشق ملت به فوتبال فرو کش کند و با تمام دغدغه هایشان باعث می شدند ملت جنگ زده برای لحظاتی هم که شده غم از دست دادن عزیزانشان را فراموش کنند، شاید شهدای چوار بارز ترین مثالی باشند برای این نسل مظلوم که تمام عشقشان در فوتبال خلاصه
می شد.
با بهتاش فریبا یکی از ارکان اصلی تیم ملی ایران در خصوص فضا و شرایط این تیم در آن زمان صحبت کردیم
استقبال مردم در فرودگاه کویت بی نظیر بود
وی ابتدا درباره حضورشان در دیدارهای تدارکاتی گفت:« به دلیل ارتباطی که با حشمت خان مهاجرانی داشتیم توانستیم دو بازی تدارکاتی با تیم ملی امارات انجام دهیم که موفق شدیم که یک بازی را یک بر صفر و بازی دیگر را سه بر صفر ببریم و تنها با همین دو بازی راهی کویت شدیم. »
و درادامه گفت:« به محض اینکه وارد فرودگاه کویت شدیم با استقبال شدید ایرانیان مقیم کویت روبرو شدیم که این شکل استقبال تاثیر زیادی درروحیه تیمی بچه ها داشت و باعث دلگرمی همه اعضای تیم شده بود میزان استقبال به حدی بود که که ما را تا دم در هتل مشایعت کردند. »
دیدار مقابل چین همزمان با بمباران ایران برگزار شد
او در ارتباط با شروع مسابقات خاطر نشان کرد:« دیدار اول ما در مقابل تیم سوریه بود که به قول معروف فوتبال چرکی را بازی می کرد ودرعین حال تیم بسیار گردن گلفتی هم بود ضمن اینکه چون اولین دیدار هم محسوب می شد تا حدی تحت تاثیر جو مسابقات هم قرار گرفته بودیم این جدال در نهایت با نتیجه صفر بر صفر به پایان رسید.»
بهتاش فریبا در خصوص بازی بعدی بیان کرد:« اما بازی دوم مقابل چین در تاریخ 31 شهریور 1359 همزمان با حمله عراق به ایران برگزار می شد که به تساوی دو بر دو انجامید که یک گل این دیدار را هم من به ثمر رساندم ، و این در شرایطی بود که بچه ها هیچ اطلاعی ار این خبر نداشتند تا که شب وقتی به هتل برگشتند محمد پنجعلی خبر می دهد 160 هواپیمای عراقی ایران را بمباران کردند و این موضوع روحیه تیم را به کلی ویران کرد.
او در ادامه گفت:« من در این مسابقات در نقش سانتر فوروارد بازی می کردم زیرا حسین فرکی دچار مصدومیت شده بود و من به دلیل اینکه در جام ریاست جمهوری کره جنوبی که با تیم پاس شرکت کرده بودیم در این پست درخشش زیادی داشتم آقایان حسن حبیبی و همایون شاهرخی که همزمان سرمربی تیم ملی هم بودند تصمیم گرفتند از من در این نقش استفاده کنند و این در حالی بود که خودم هم همیشه دوست داشتم که در نقش مهاجم به کار گرفته شوم .
به هر حال در بازی سوم توانستیم تیم کره شمالی را 3 بر2 شکست دهیم که باید همین جا بگویم اگر 10 دقیقه دیگر بازی در جریان بود امکان داشت گل سوم را هم دریافت کنیم ، در بازی آخرهم بنگلادش را به 7 گل شکست دادیم تا در مرحله نیمه نهایی به مصاف کویت میزبان برویم.»
شب نیمه نهایی برادر حسن روشن شهید شد
مهاجم سال های دور تیم تیم ملی گفت:« همین جا بگویم تا قبل از این دیدار تبلیغات بسیار زیادی از طرف رسانه های کویتی برعلیه کشورمان انجام می شد آن ها اخبار روزهای اول جنگ را در تلویزیون هایشان بزرگ نمایی کردند و دروغ می گفتند تا روحیه بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران را پایین بیاورند ضمن اینکه تمام راه های ارتباطی ما را با ایران بسته بودند و ما هم دسترسی جز تلویزیون و رادیوی کویت نداشتیم و این شدت تبلیغات، قبل ازرویارویی ما با کویت دو چندان شد ، شاید باورتان نشود ولی دور تا دورهتل تیم و ورزشگاه محل بازی پر از تک تیر اندازها ی کویتی بود .»
بهتاش فریبا که در آن مسابقات با 7 گل به عنوان آقای گل آسیا رسید در ادامه افزود:« شب قبل از مهم ترین بازی مقابل تیم کویت تمام بچه های تیم تا صبح لب دریای نزدیک هتل قدم می زدند و هیچ کس از شدت نگرانی خوابش نمی برد. ضمن این که یک روز قبل از بازی برادر حسن روشن یعنی حسین روشن شهید شد و خبر آن به حسن روشن رسید و همین کلا تیم را به هم ریخت. این ماجرا یک شوک بزرگ به تیم ملی بود و متاسفانه هیچ بازیکنی نمی توانست حسن روشن را آرام کند.حسن روشن تنها یک نیمه برای ایران مقابل کویت بازی کرد و البته پس از پایان بازی از راه دوبی با لنج به تهران آمد تا در مراسم برادرش شرکت کند. نکته عجیب این بود که داور شرق آسیایی بازی چند دقیقه زودتر از پایان نود دقیقه سوت پایان بازی را به صدا درآورد و در نهایت ما آن دیدار را 2 بر یک واگذار کردیم و به دیدار رده بندی رفتیم البته به هیچ وجه قصد توجیه را ندارم زیرا ما خودمان هم در نیمه اول بازی بدی ارائه دادیم.»
اگر سید احمد خمینی نبود زودتر بر می گشتیم
وی در ادامه افزود:« پس از اینکه به رده بندی رسیدیم تصمیم داشتیم کویت را ترک کنیم زیرا بازیکنان دیگر روحیه لازم برای ماندن را نداشتند و اعراب به هر نحوی می خواستند که به ما ضربه بزنند تا اینکه مرحوم سید احمد خمینی با اردوی تیم ملی تماس گرفت و گفت باید در کویت بمانیم چرا که نماینده فوتبال ایران هستیم و باید هر طور هست تا پایان رقابت ها در کویت بمانیم.
ما در بازی آخر هم موفق شدیم کره شمالی را برای دومین مرتبه شکست دهیم تا به کمترین حقمان در جام رسیده باشیم و این در حالی بود که انصافا اگر آن بلا ها را سر تیم ما تیم نمی آوردند ما می توانستیم بار دیگر قهرمان آسیا شویم چرا که هیچ تیم به اندازه ایران در آن دوران شایستگی کسب مقام اول آسیا را نداشت .»
کی‌روش باید در فینال آسیا به ورزشگاه می رفت
او درباره تیم ملی در حال حاضر هم گفت:« به نظر من این تیم پتانسیل قهرمانی را دارد چرا که تمام نفرات تیم در خارج از ایران در لیگ های قابل قبولی حضور دارند و انتظار می رود این تیم بتواند طلسم 43 ساله قهرمانی را بشکند ضمن اینکه اگر می بینی آن تب وتاب همیشگی در بین مردم وجود ندارد صرفا به خاطر رفتارهای نا محترمانه کارلوس کی روش و دستیارانش است که البته او می توانست با حضور درورزشگاه آزادی در فینال جام باشگاه های آسیا دل هواداران پرسپولیس را به دست بیاورد که متاسفانه این کاررا هم نکرد.»
