پس از مدت ها سکوت و منزوی بودن، علیرضا منصوریان به سطح اول فوتبال ایرا بازگشت! انتخاب سعید آذری جنجالی تر از آنچه بود که انتظارش را می شد داشت، تفاوت او با دیگر مدیران فوتبالی ایران در همینجاست، او در بهترین زمان ممکن بهترین انتخاب ممکن را انجام می دهد، چرا که سیاست اغلب داخلی ها اینگونه است که برای جمع کردن حواشی طبق یک الگوی کاملا غلط، روی به مدیران خارجی می آورند.
ذوب آهن خیلی با مربیان خارجی موفق ظاهر نشده است! برای مردانی که بهترین افتخاراتشان با ابراهیمی و کربکندی است، قطعا انتخاب های خارجی نمی تواند موفقیت آمیز و ثمر بخش باشد، پس می توان گفت که آذری در مسیر درست قرار دارد، سیستم ذوب آهن متفاوت از دیگر باشگاه هاست! این وجه تمایز تنها به دلیل نظم و دیسپلین حاکم بر فضای ذوبی هاست که حداقل برای یک دهه در فوتبال ایران مصداق داشته است.
آذری این بار به دنبال مهمان کردن بهار به اصفهان، علیرضا منصوریان پائیزی را به خانه آورده است! مردی کع مدعی بسیاری از اتفاقات بزرگ در باشگاه استقلال بود اما دست آخر با اتفاقاتی جنجالی و پر از انواع و اقسام حواشی مجبور به ترک اردوی آبی ها شد تا تلخ ترین خاطره دوران مربیگری اش پس از دورانی طلایی با نفت تهران رقم بخورد.
منصوریان بهترین موقعیت ممکن را برای انتقام گیری از فوتبال پیدا کرده است، شاید او دوره ای پر تلاطم و طوفانی را در استقلال تجربه کرده باشد، اما هرگز نمی توانیم به او برچسب بد بودن را بزنیم، هرچه که نباشد او پرچم دار عصر نوین مربیان جوان در فوتبال داخل بود که شهامت و اعتماد به نفس را به خیلی از همین افراد موفق امروزی بازگرداند!
ذوب آهن به حدی که در کسب درآمد و ستاره سازی موفق بوده است، در چند فصل اخیر در کسب عناوین تیمی ناموفق به حساب می آید، حضور منصوریان خبر از یک اتفاق تازه می دهد، مربی جوان امروز ذوبی ها روابطی گرم با جوان تر ها، افکاری جدید برای موفقیت و ذهنی پر ریسک برای رسیدن به قله ها دارد! او ستاره می سازد، اما برای خود، نه برای دیگران! پس باید با چشمانی باز و متحیر از این پس به دگرگونی سبز های اصفهان نشست، آنها با مردی به صحنه باز خواهند گشت که احساساتی در هم آمیخته و پریشان گونه دارد، کمی عشق، کمی نفرت و پر از کینه و خشم برای بازپس گیری روزهای بهاری ... علیرضا این بار چقدر صبر خواهد داشت؟!
