برانکو هم مثل دیگر مربیان در محوطه فنی و حتی بعد از آن در نشست‌ها اعتراض می‌کرد اما هیچگاه در جریان بازی با داور در این مورد بحث نداشت و تصاویر کمی از او در اعتراض به داور و به چالش کشیدن او در جریان بازی وجود داشت، اما در بازی با نساجی همه چیز تحت تاثیر رفتار او قرار گرفت.
سرمربی کروات پرسپولیس که سه هفته ناکامی برای جشن پیروزی را با 45 دقیقه ابتدایی ناامید کننده از تیمش در حال تکرار این اتفاق می‌دید، در نیمه دوم توانست یک چالش جدی و باورنکردنی برای فرار از دام جواد نکونام برای تیمش شکل دهد و در نهایت با دو گل پیش بیفتد اما چه اتفاقی ممکن است رخ بدهد که این مربی کروات در ثانیه‌های پایانی و زمانی که حتی با دریافت یک گل نیز همچنان تیمش شانس بیش از 99 درصد پیروزی را داراست اینچنین برآشفته بر سر داور آوار شود. شاید این مساله را بتوان در صحبت‌هایش در نشست خبری بعد از این بازی کاملا متوجه شد.
برانکو از دشمن پنهانی حرف می‌زند که تیمش را تهدید می‌کند؛ دشمنی که به زعم او بعد از دو فصل قهرمانی نمی‌خواهد آنها همچنان در صدر فوتبال ایران حضور داشته باشند و به عقیده خود برای آن دلایل محکمی هم دارد. اینکه داور در همان دقایق ابتدایی هند واضح مدافع نساجی را نادیده می‌گیرد و ترجیح می‌دهد در ثانیه‌های پایانی یک پنالتی تقدیم تیم حریف کند. سوت‌های ممتد در جریان بازی و از کار انداختن ضربان تهاجمی تیمش و خیلی اتفاقات بیرونی دیگر.
سرمربی کروات سرخپوشان کاملا بدون کنایه و واضح به سوالات پاسخ می‌دهد، آنجا که او در نشست خبری داستان ادامه‌دار جاسوسی از تیم رقیب را به چالش می‌کشد و می‌گوید: واضح است که من و تیم پرسپولیس برای خیلی‌ها مزاحمت ایجاد کردیم و همه جوانمردانه یا به روش‌های مختلف علاقه‌مند به شکست ما هستند؛ حق تیم‌ها است که به زمین بیایند، بجنگند تا نتیجه بگیرند ولی اینکه اتفاقاتی به این شکل و درگیری‌ها رخ می‌دهد، موضوع متفاوتی است. اینکه قبل از مسابقه حرف‌هایی می‌زنند، اهمیتی ندارد. ویژگی های تیم پرسپولیس، جنگیدن، تلاش، نمایش جوانمردانه و احترام به رقبا است.
اما چه اتفاقاتی ممکن است رخ بدهد که برانکو را اینچنین آشفته در ثانیه‌های پایانی بازی ببینیم؛ جواد نکونام به همان شیوه مورد علاقه کارلوس کی روش از همان دقایق ابتدایی در منطقه فنی به تصمیمات داوری معترض است. او حتی نمی‌خواهد اخراج واضح بازیکن تیمش را بعد از تکل خشن و دریافت کارت زرد دوم قبول کند و آن را به چالش می‌کشد و در دیگر صحنه‌ها نیز به تمامی سوت‌ها واکنش نشان داد. موضوعی که خشم برانکو را برانگیخت و اینکه بازیکنانش تمرکزشان به این دلیل از جریان بازی خارج شود معترض بود و آن را به داور چهارم منتقل می‌کرد.
برانکو که یک قهرمانی تیمش را به دلیل آوراژ گل در فصل پانزدهم از دست داده، به خوبی از کورس بزرگی که تیمش در روزهای پایانی فصل باید با دیگر مدعیان برای دفاع از عنوان فصل گذشته و دستیابی مجدد به آن پشت سر بگذارد آگاه است و روی تک تک گل‌ها حساب باز کرده است.
سرمربی کروات پرسپولیس در بازی با نساجی و در دقایق پایانی کاملا عنان از دست داد، به شکلی که تاکنون او را ندیده بودیم. او به داوری‌ها همواره به شیوه خودش معترض بود. آنها را یا با رفتارش در محوطه فنی نشان می‌داد یا در صحبت‌های همراه با سیاستش در نشست و گفتگوها. اما هیچ وقت به این شکل نبوده که در جریان بازی و با خروج از منطقه فنی بخواهد آن را به چالشی بزرگ تبدیل کند. برانکو با صورتی بنفش و برآمده از خشم و به زعم خود بی‌عدالتی. کلید واژه صحبت‌های او هم در نشست خبری از دشمنی پنهان رونمایی می‌کند: من بخاطر این مسائل ناراحت بودم چون ما از هیچ‌کس کمکی نمی‌خواهیم؛ در دو فصل گذشته با زحماتی که خودمان انجام دادیم، به موفقیت دست پیدا کردیم و به دنبال آنالیز اتفاقات سه سال اخیر نیستیم.
برانکو در طول چند فصل اخیر به همراه تیمش شاید بیشتر از آنچه که در برخی بازی‌ها به سودش شده، داوران قضاوتی غیرمنصافه برایش داشته‌اند، به همین خاطر است که او تصمیم داور را در ثانیه‌های پایانی نپسندیده و شدیدترین اعتراض تاریخی خود در زمان حضور روی نیمکت پرسپولیس را به نمایش گذاشته است: آن پنالتی درست بود یا نه؟ البته باید دوباره آن صحنه را ببینم؛ من مربی هستم و هر روز در تمرینات تیمم داوری می‌کنم؛ داوری‌های خوب و بد در تمرینات دارم تا بازیکنانم را برای چنین مسابقاتی آماده کنم؛ مطمئنا مربیان توانایی قضاوت‌های خوب را دارند و ما را نمی‌توانند به این سادگی فریب دهند!؛ در سومین دقیقه مسابقه توپ به دست بازیکن نساجی برخورد کرد و داور باید یک پنالتی برای ما می‌گرفت ولی این صحنه‌ها برای اعلام پنالتی برای ما کافی نیست؛ شاید اگر مچ دست بازیکن حریف می‌شکست، داور برای ما پنالتی اعلام می‌کرد.
این خشمگین‌ترین برانکو روی نیمکت پرسپولیس است، سرمربی‌ای که هم بابت اتفاقات در زمین و هم اتفاقاتی که چند متر آنطرف‌تر سرمربی رقیب رقم می‌زند شاکی شده است. او انگشت اتهام خود را البته نه به سمت جواد نکونام که به سمت رضا کرمانشاهی برده است. برانکو حتی برخلاف همیشه از شدت عصبانیت در زمان خروج از زمین بعد از پیروزی برای آن جشنی در کنار طرفدارانش در نظر نگرفت و مطمئنا می‌توان انتظار کشید با تمرکز و بررسی اتفاقات بازی با نساجی، در زمان گفتگوهای هفتگی‌هایش در محل تمرین صحبت‌هایی آتشین‌تر برای این اتفاقات داشته باشد.
برانکو اکنون به کسی اعتماد ندارد و در کلیدواژه‌های صحبتش می‌توان به آن کاملا آگاه شد. او به دنبال این است تا علیرغم تمامی چالش‌ها و مشکلاتی که گریبان تیمش را گرفته، یک چالش بزرگ برای قهرمانی را شکل دهد؛ چالشی که می‌توان لذتبخش‌ترین قهرمانی او در تاریخ مربیگری‌اش را شکل دهد اما در ابتدا باید دشمن پنهان سرخ‌ها را از سر راه بردارد. شاید تنها به همین دلیل باشد که تغییر رویه داده و اینچنین عصیانگر و عصبانی به تصمیمات علیه تیمش معترض است. برانکو مسلما از این روزها و این واکنش‌ها نیز در صورتی که تیمش را بار دیگر در خطر ببینید، پا را فراتر خواهد گذاشت. یک کروات عصبانی با صورتی بنفش از خشم. قدم بعدی پروفسور چه خواهد بود؟
