تراکتورسازی روز گذشته در دیدار مقابل استقلال در ورزشگاه آزادی با نتیجه پرگل و دور از انتظار 3-0 شکست خورد و حتی می‌توانست گل‌های بیشتری هم دریافت کند.
جان توشاک، سرمربی ولزی تراکتورسازان بعد از بازی اشتباهات خودش را عامل این شکست عنوان کرد و اعتراف کرد که تیمش حتی می‌توانسته با اختلاف بیشتری ببازد.
تراکتورسازی اگرچه مشکلات زیادی در لیگ برتر دارد و مواردی مثل دیر بسته شدن تیم و اضافه شدن بازیکنان و تغییرات زیادی که نیاز به زمان برای هماهنگ دارند، نشان می‌دهد هنوز برای قضاوت در موردشان زود است ولی بازهم توجیهی برای شکست سنگین برابر استقلال وجود ندارد و همانطور که خود توشاک هم گفت، تصمیمات اشتباهش بی‌تاثیر در این نتیجه نبوده است.
تراکتورسازی در چینش ترکیب اولیه خودش با 3 دفاع میانی، 3 هافبک میانی و دو بک چپ و راست که بین خط دفاع و هافبک سوئیچ می‌کردند و سیستم را به شکل شناور از 2-5-3 به 2-3-5 تغییر می‌دادند به میدان رفت.
اصرار توشاک به استفاده از 3 مدافع مرکزی آنهم با نفراتی که خصوصیات بازی در سیستم 3 دفاعه را ندارند در دیدارهای قبلی هم فرصت‌های زیادی به مهاجمان حریف داده بود که با کم دقتی یا واکنش‌های خوب فروزان تبدیل به گل نشدند ولی قرار نیست تیمی مثل استقلال هم در بازی به این مهمی موقعیت‌های زیادی خراب کند و بخواهیم مثل همیشه روی شانس و کم دقتی حریف برای کسب امتیاز حساب کنیم.
اشتباه دیگر توشاک، نیمکت نشین کردن مهدی‌پور و پهلوان بود. مهدی‌پور با جدایی کیانی از تراکتورسازی تنها مهره این تیم است که فوتبال تخریبی مقابل خط دفاع را به خوبی انجام داده و باعث برداشتن فشار از روی خط دفاعی تیمش می‌شود. تراکتورسازی با سه هافبکی وارد زمین شد که هیچ کدام خصوصیات دفاعی نداشتند و این موقعیت طراحی حمله به هافبک‌های خلاق استقلال می‌داد. نبود یکی مثل پهلوان که رابط خوبی بین خط هافبک و حمله تیم است هم روند طراحی حمله تیم را مختل کرد.
تصمیم دیگر توشاک که نتیجه نداد هم استفاده از دژاگه و شجاعی در ترکیب اصلی بود که خودش هم به قربانی شدن آنها اعتراف کرد. دو بازیکن نامدار که تازه به تراکتورسازی اضافه شدند از آمادگی لازم به دور بودند. لزوم بازی ندادن به انها حتی واجب‌تر از دلیلی بود که برانکو دو هفته بیرانوند را نیمکت نشین کرد و ریسک بزرگی در دروازه تیمش متحمل شد. اگرچه حضور شجاعی و دژاگه وزنه روحی برای تراکتورسازی محسوب می‌شد ولی عدم موفقیت آنها می‌توانست فشار روحی شدیدی وارد کند و بعد از چند دقیقه از جریان بازی خارج شوند که همینطور هم شد. اگر توشاک قصد داشت به دو کاپیتان تازه وارد تیمش میدان دهد می‌توانست از دقیقه 60-70 این کار را انجام دهد و تصمیم مناسب برای این بازی چینش ترکیب اولیه دفاعی‌تر برای کنترل موج اولیه حملات آبی‌پوشان، خسته کردن حریف و پس از آن هجومی کردن ترکیب در 20-30 دقیقه پایانی بود.
استفاده از دو بک کناری برای کمک به دفاع و البته نفوذ از کناره‌ها برای تیمی مناسب است که امکانات استفاده از توپ‌های بلند را داشته باشد ولی در تیمی که مهاجم بلند زن ندارد و مقابل تیمی که غفوری و زکی‌پور در در طرفین دارد چنین تصمیمی از ابتدا مشخص بود که اشتباه است.
در هر صورت بازی با استقلال برای تراکتورسازی تمام شد و نتیجه 3 بازی گذشته این تیم و زدن تنها یک گل که روی مهارت فردی و البته شانس به ثمر رسید نشان از مشکلات اساسی تراکتورسازی دارد. تیم‌های پرهزینه با فشار انتظارات بالا وارد لیگ می‌شوند و هرچه تیم نتیجه نگیرد این فشار بیشتر و بیشتر شده و ممکن است دیگر نتواند از آن خارج شود. سرنوشتی شبیه به سپاهان فصل قبل و مثال‌های بی‌شمار در فصل‌های گذشته.
وظیفه مهم توشاک در حال حاضر برگرداندن روحیه از دست رفته تیمش خصوصا نفرات خط دفاعی است که به هیچ وجه تمرکز نداشتند و البته استفاده درست و به موقع از نیروهایش تا در ادامه لیگ این باشگاه بتواتند کم کم سرو شکل واقعای خودش را پیدا کند و به جمع بالانشینان جدول اضافه شود.
فشار آوردن به تراکتورسازی و عجله برای جبران نتایج می‌تواند این تیم را بیشتر در شرایط بدی که گرفتار شده قرار دهد.
