وحید امیری هم یکی از خوب‌های ایران در دیدار با پرتغال بود هر چند به اندازه دو بازی قبلی برابر اسپانیا و مراکش نتوانست بدرخشد، اما تلاش خودش را کرد. او یک فرصت شوتزنی هم در نیمه اول با پاس زمینی علیرضا جهانبخش داشت که توپ خیلی خوب روی پایش ننشست و... حرفهای جدید وحید امیری را بخوانید که خواندنی است.
* می‌خواهیم مصاحبه را از جای دیگری آغاز کنیم. پدر بیرانوند پس از پایان مسابقه با پرتغال گفته لایی وحید امیری و پنالتی مهار شده رونالدو توسط علیرضا سناریوی درخشش لرستانی‌ها در جام جهانی را تکمیل کرد. در این رابطه حرفی نداری؟
خاک پای مردم ایران و لرستان هستم. بیرانوند هم لطف دارد و من هم خوشحالم که من و علیرضا به نمایندگی از استان لرستان در جام جهانی حضور داشتیم، ولی فوتبال یک ورزش گروهی است. هیچ کس به تنهایی نمی‌تواند در فوتبال موفق باشد. همه همبازیانم خوب بودند و من و علیرضا هم بخشی از یک تیم خوب بودیم.
* ولی حیف شد؛ کاش آن ضربه طارمی گل می‌شد!
خیلی سخت بود. مهدی طارمی خیلی دوید و تلاش کرد. درست نیست به خاطر یک توپ عملکرد فوق‌العاده او را زیر سؤال ببریم. مهدی جزو خوب‌های ایران در جام جهانی بود و گل کردن آن توپ هم راحت نبود.
* چرا؟
اولاً توپ به شکل اتفاقی جلوی پایش افتاد، دوم این که توپ چرخید و پیچ داشت و سوم این که توپ روی پای غیر تخصصی مهدی طارمی افتاد. همه این‌ها را باید در نظر گرفت.
* خودت هم در نیمه اول روی پاس زمینی علیرضا جهانبخش یک موقعیت خوب شوتزنی داشتی که...
توپ خوب روی پایم نچسبید. گفتم که بازی فوق‌العاده سختی بود.
* کارلوس کی روش چرا آن‌قدر عصبانی بود؟
حق داشت عصبانی باشد. متأسفانه داوری به ضرر ما بود. همه دنیا دیدند رونالدو به صورت پورعلی‌گنجی آرنج زد، ولی جریمه‌اش یک کارت زرد بود! نمی‌شد باور کرد.
* اتفاقاً عادل فردوسی‌پور هم گفت: اگر جای بازیکن ایران و پرتغال عوض می‌شد به طور حتم داور کارت قرمز به ملی‌پوش ما می‌داد!
حق با فردوسی‌پور است. اگر مرتضی به صورت کریس آرنج می‌زد شک نکنید اخراج می‌شد! این شکل جانبداری اصلاً جالب نبود. قانون، قانون است و نباید بین کریستیانو رونالدو و سایر فوتبالیست‌ها تبعیض قائل شد.
* داور پاراگوئه‌ای خیلی ضعیف بود. روی هر صحنه‌ای به ویدئو چک مراجعه می‌کرد!
کاملاً مشخص بود. نمی‌دانم چه بگویم. حق ما نبود که از جام جهانی حذف شویم. تلاش خود را کردیم. دلمان می‌خواست مردم خوب ایران را شاد کنیم که... نشد متأسفانه!
* اتفاقاً همه مردم ایران خوشحال بودند. توی خیابان ریختند و شادی کردند...
دست تک‌تک مردم درد نکند. حیف شد که ما به دور بعدی صعود نکردیم.
* تعصب کارلوس کی روش روی تیم ایران هم جالب بود. او در حالی فریاد می‌کشید، اعتراض می‌کرد و از گل انصاری‌فرد خوشحال شد و شادی کرد که مقابل تیم ملی کشورش قرار گرفته بود!
از بس آقای کی‌روش حرفهای است. او یک مربی متعصب نسبت به تیم است. افتخار می‌کنم شاگرد ایشان هستم و امیدوارم توانسته باشم به اعتماد آقای کی‌روش جواب مثبت بدهم.
* راستی با پرسپولیس تمدید می‌کنی؟
فعلاً باید چند روزی استراحت کنم. خدا نگهدار!
