ارنج ۱۱ نفره تیم ملی مقابل ترکیه عجیب بود. نصف بازیکنان عناصر دفاعی بودند و بقیه بازیکنان هجومی. حضور یک‌باره کریم انصاری‌فرد، علیرضا جهانبخش، مهدی طارمی، مسعود شجاعی و سردار آزمون به عنوان عناصر هجومی در میدان کنار حاج‌صفی، رضاییان، چشمی، میلاد محمدی و پورعلی‌گنجی در زمین چه معنایی می‌داد؟
کدام‌یک از آنها بازیکنان تخصصی خط میانی هستند؟ کارلوس کی‌روش حتی در تهران به خبرنگاران وطنی برای ۱۵ دقیقه ابتدایی اجازه تماشای تمرین می‌دهد تا یک موقع تفکرات فنی‌اش لو نرود، پس انتظار دارید در آستانه جام جهانی و در یک بازی پخش تلویزیونی دستش را رو کند؟
واقعاً تصور می‌کنید از ترکیب تیم ملی مقابل ترکیه چند بازیکن مقابل مراکش به میدان خواهند رفت؟ طبیعتاً حاج‌صفی، رضاییان، پورعلی‌گنجی، جهانبخش و آزمون جزو نفرات اصلی خواهند بود.
بیراه نیست بگوییم با خواست و برنامه سرمربی پرتغالی ایران، تیم ملی به عمد مقابل ترکیه خوب بازی نکرد. در واقع خوب ارنج نشد تا نتواند توان اصلی‌اش را به نمایش بگذارد. کی‌روش خوب می‌داند مدت‌هاست مربیان و آنالیزورهای تیم مراکش با دقت فعالیت‌های تیم ایران را دنبال می‌کنند تا با شناخت کافی به جدال تیم ما بیایند، او هم به عنوان یک مربی کاربلد و باتجربه خیلی راحت به آنها رکب زد تا هم فکر کنند بازی ساده‌ای در پیش دارند و هم ترکیب اصلی تیم ملی را ندانند. مربیان مراکش حتی اگر اسامی نفرات فیکس ایران را متوجه شوند، با آنالیز فیلم بازی‌های باشگاهی آنها با توانایی‌های فردی‌شان آشنایی پیدا کرده و برای مهار این نفرات برنامه‌ریزی می‌کنند.
