نمی‌دانیم چرا هر بار مالک یا مدیر یک باشگاه این‌گونه داد سخن سرمی‌دهد، ترس همه وجودمان را می‌گیرد. اصلاً ناخودآگاه ترسو می‌شویم و دل‌مان به حال لیگ و فوتبال می‌سوزد.
واقعاً در سال‌های گذشته چند بازیکن خوب خارجی وارد فوتبال ایران شدند که حالا یک تیم می‌خواهد در این زمینه رکوردشکنی کند؟
تیام در استقلال معجزه شفر بود اما در همین لیگی که وقایع آن را پشت سر گذاشتیم، واقعاً تعداد بازیکنان خوب خارجی به انگشتان یک دست نرسید...
مدیران باشگاه‌ها در فصل نقل و انتقالات خیلی باید هوشیار باشند که دلالان به تیم آنها رخنه نکنند.
برای آقایان دلال ساده‌ترین کار در زمینه انداختن بازیکنانی که در سبد دارند، این است که دم‌دستی‌ترین آنها را به مدیران باشگاه‌ها معرفی کنند اما در این میان فقط مدیران تنها نیستند؛ چون بعضاً مربیانی را سراغ داریم که همدست همین دلالان می‌شوند و آن‌وقت برای یک یا چند بازیکن اوکی می‌دهند و دیگر از دست مدیر باشگاه کاری ساخته نیست.
حالا اگر مدیر و مربی - البته نه در بخش خصوصی- با هم بسازند که دیگر کار تمام است چون دلال‌ها کار ساده‌تری در پیش دارند و فقط از یک دالان عبور می‌کنند!
از یک نکته دیگر هم غافل نشوید. دلال‌ها وقتی از طرف بازیکنان خارجی به جایی نمی‌رسند، به سمت بازیکنان داخلی می‌لغزند؛ درست مثل همان اتفاقی که فصل گذشته در یکی از تیم‌ها رخ داد و آقای سرمربی با یکی، دو دلال تیمش را به طور کلی کنترات کرد.
پرونده مربی مذکور در کمیته اخلاق باز است اما در شگفتیم چرا این‌قدر برای رسیدگی به چنین پرونده‌هایی زمان تلف می‌شود. یک تیم را به طور کلی دلال‌ها بستند؛ می‌دانید این چه فاجعه بزرگی است؟
جالب است که همین دلال‌ها هرگز نمی‌توانند به مردانی چون علی دایی، علی کریمی و افرادی شبیه آنها نزدیک شوند.
