«من همیشه از رسیدن به یک دستاورد خوشحال می‌شوم. سخت کار کرده‌ام تا به اینجا رسیده‌ام و فقط می‌خواهم به تیمم کمک کنم. خوشحالم که این جایزه را گرفته‌ام و این باعث افتخار من است. من 4 سال پیش هم در لیگ برتر بازی می‌کردم و مردم می‌گفتند که به درد بازی در این لیگ نمی‌خورم. شنیدن آن جملات برایم خیلی سخت بود و ذهن مرا درگیر کرد. زمانی که چلسی را ترک کردم، به من گفتند که به درد بازی در این تیم نمی‌خورم. همان موضوع باعث شد که من سراپا انگیزه شوم تا به آنها ثابت کنم در مورد من اشتباه می‌کنند، البته همه چنین طرز تفکری داشتند نه فقط چلسی.»
اینها بخشی از صحبت‌های محمد صلاح، مهاجم لیورپول است. نوع برخورد او با انتقادات رسانه‌ها و کارشناسان فوتبال را با نوع برخوردی که در ایران فوتبالیست‌ها با انتقادها و منتقدین دارند، بررسی کنید.
محمد صلاح به صراحت این انتقادات را عامل پیشرفت خود می‌داند اما در ایران اگر از فوتبالیستی یا مربی‌ای انتقاد شود در برابر انتقاد و منتقد جبهه می‌گیرد و ممکن است کار به ادبیاتی بکشد که زشت و زننده است اما محمد صلاح از کنار این انتقادات عبور کرد تا خود را ثابت کند.
نیرویی که در فوتبال ایران مربی و بازیکن برای مواجهه با انتقاد و منتقد می‌گذارد اگر صرف تمرین کند همانند محمد صلاح می‌تواند به سقف خواسته‌های فنی خود برسد اما همان‌طور که اشاره شد در فوتبال ایران مربی و بازیکن به جای ثابت کردن خود می‌کوشند که انتقاد و منتقد را از پیش‌رو بردارند.
سرنوشت محمد صلاح در فوتبال نشان می‌دهد خیلی از ستاره‌ها ممکن است در ابتدای راه طرد شوند و حتی کنار گذاشته شوند و در ادامه این اعتماد به نفس و کوشش است که از آنها ستاره می‌سازد. این یک درس خوب است. یک درس خوب برای همه فوتبالیست‌های ایرانی.
