سال ۹۶ هم تمام شد، هر سال وقتی دفتر روزگار به صفحه آخر می‌رسد، ناخودآگاه همه انتظار رسیدن پیک نوروزی را از راه آسمان می‌کشند تا همه چیز را نو و آراسته کند، حتی سال و ماه و ایام را. این داستانی است که هر سال تکرار می‌شود، اما باز شیرین و دوست داشتنی است. حکایت گزارش‌های آخر سالی نیز چنین است، همه ساله با تیتر‌های کم و بیش مشابهی نوشته می‌شوند، اما باز هم سال بعد این گزارش‌ها با عناوین تکراری، اما با محتوایی تازه نوشته و خوانده می‌شوند و جذابیت خود را از دست نمی‌دهند.
نگاهی کوتاه به اتفاقات، رویداد‌ها و وقایع مهم ورزشی سال ۹۶ خواهیم داشت و با هم تلخ، شیرین، خوب، بد، زشت و زیبای این سال را مرور می‌کنیم.
کیمیاگری دختر تکواندو روی تاتامی
سه سال پیش بود که در بازی‌های اینچئون کره جنوبی، یکی از تکواندوکاران تیم ملی ایران به دلیل نرسیدن به سن قانونی از حضور در مسابقات منع شد، جالب اینکه ممانعت مسئولان برگزاری از حضور این تکواندوکار در جدول مسابقات سبب شد تا هم نام او بر سر زبان‌ها بیفتد و هم انگیزه زیادش برای مسابقات آتی 2 چندان شود. از آن زمان دیگر همه دختر تکواندو ایران را به خوبی می‌شناختند. کیمیا علیزاده دختر تکواندو ایران از همان زمان عادتی پیدا کرد که تا امروز هم این عادت خود را ترک نکرده است. تاریخ سازی کاری بود که در ابتدا شاهکار و معجزه نامیده می‌شد، اما امروز دیگر تاریخ سازی برای کیمیا عادتی بیش نیست.
تکواندوکار محجوب و آینده دار ایرانی در تمامی رقابت‌ها چشم‌ها را خیره کرد و حریفان را مات و مبهوت. اوج کار کیمیا علیزاده کسب نخستین مدال تاریخ ورزش بانوان در رقابت‌های المپیک بود. کیمیا با مدالی که در ریو به دست آورد نام خود را به تاریخ ورزش ایران پیوست کرد. شاید برخی این مدال المپیکی را بیشتر مرهون اتفاق و شانس می‌دانستند و کیمیا را با فرزان عاشورزاده در ترازوی قیاس قرار می‌دادند و او را هم در ردیف پدیده‌های ورزشی به حساب می‌آوردند که عمر قهرمانی و درخشش آن‌ها یکی دو دوره بیشتر طول نمی‌کشد، اما کیمیا علیزاده چنان کرد که کیمیاگر با عناطر طبیعت می‌کند.
کیمیا برای اثبات خودش و همچنین برای آن که روند تاریخ سازی خود را متوقف نکند در مسابقات تکواندو قهرمانی جهان در سال گذشته باز هم کاری کرد کارستان، شیلی، کانادا، چین تایپه، کرواسی و روسیه کشور‌هایی بودند که قهرمانان خود را برای مغلوب کردن کیمیا به صف کردند، اما سرنوشت همه آن‌ها یکی بود؛ تسلیم برابر کیمیای تکواندوی ایران و سرانجام کیمیا علیزاده باز هم نام خود را به عنوان اولین به حافظه تاریخ فرستاد. او به عنوان نخستین بانوی تکواندوی ایران موفق به حضور در فینال مسابقات قهرمانی جهان شد. گرچه کیمیا نتوانست در فینال کار بزرگ خود را تکمیل کند، اما هیچ هوادار و علاقه مندی از این شکست ناراحت نبود، زیرا به خوبی می‌دانست که کیمیا همان دختری است که کیمیاگری می‌کند، ضربات پای چپ مصدوم او سرانجام روزی طلا خواهد شد و برای او هدفی جز این نیست، او به زودی طلایی می‌شود.
دلاوری که خسته نشد، قهرمان شد
برای مدال طلا به پاریس آمده ام، بدون، اما و اگر! این جمله را نابغه کشتی جهان در پاسخ خبرنگاران در حاشیه مسابقات کشتی قهرمانی جهان در پاریس بیان کرد. حسن یزدانی که یک سال قبل‌تر کشتی آزاد ایران را پس از ۱۶ سال در مسابقات المپیک صاحب مدال طلا کرد، حالا در یک وزن بالاتر به دنبال اثبات دوباره و چندباره شایستگی هایش بود. پنج مبارزه تا به چنگ آوردن مدال طلا در پیش داشت. چنان رقبایش را یکی پس از دیگری مقهور مهارت و تکنیک زیبای خود کرد که در چهار کشتی پیش از پایان وقت مبارزه به امتیاز عالی رسید و پیروز شد. حسن یزدانی آنقدر تند و سریع رقبا را از میدان به در کرد و مدال طلا را بر گردن گرفت که دیگر لازم نبود هادی عامل به نابغه کشتی جهان بگوید خسته نباشی دلاور...
نخستین قهرمانی تیم ملی وزنه برداری در مسابقات قهرمانی جهان
شهر آناهایم در ایالت کالیفرنیا عرصه تاریخ سازی و تاریخی شدن پولادمردان ایران بود. رقابت‌های وزنه برداری قهرمانی جهان در سال ۲۰۱۷ در آمریکا برگزار شد که چندین و چند اتفاق برای تیم وزنه برداری ایران داشت. از حذف کیانوش رستمی، قهرمان المپیک ۲۰۱۶ ریو گرفته تا بازگشت دوباره سعید علی حسینی به عرصه مسابقات جهانی پس از هشت سال دوری. کیانوش رستمی که پیش از اعزام تیم به آمریکا حاشیه‌های زیادی پیرامون تمرینات انفرادی و جداگانه او و همچنین صدور ویزای آمریکا برای این وزنه بردار وجود داشت، نتوانست همانند المپیک ریو بدرخشد و عملکرد موفقی از خود نشان دهد.
اما وزنه برداری ایران شاهد ظهور پدیده‌ای به نام علی هاشمی بود. وزنه بردار دسته ۱۰۵ کیلوگرم تیم ملی وزنه برداری موفق شد برای اولین بار ایران را در مسابقات قهرمانی جهان در این دسته صاحب مدال طلا کند. هاشمی در حرکت یک ضرب و مجموع موفق به کسب مدال زرین طلا شد و در حرکت دو ضرب هم مدال برنز گرفت. پیش از این تیم کشورمان فقط در المپیک توانسته بود در این دسته صاحب مدال طلا شود، اما در مسابقات قهرمانی جهان، هاشمی با طلای نوبرانه خود باعث شد تیم ملی وزنه برداری در آستانه کسب یک قهرمانی تاریخی در این مسابقات قرار گیرد.
روز پایانی مسابقات فرا رسید و اتفاقاتی که در این روز افتاد هم لبخند شادی بر لب مردم و دوست داران ورزش نشاند و هم خاطر آن‌ها را آزرده کرد. لرزش دست بهداد سلیمی و خطای دست این وزنه بردار فوق سنگین کشورمان را فقط جلود عراقی است که می‌بیند و ظاهرا هیچ کسی متوجه آن نمی‌شود جز داوری که تصمیماتش بی شباهت به یک جلاد نبود. اتفاقات المپیک ریو باز هم برای بهداد سلیمی تکرار شد و همین امر باعث شد تا مدال طلا را بر سینه تالاخادزه ببیند. در پایان مسابقات دسته سنگین وزن تالاخادزه گرجستانی با اقتدار بر سکوی قهرمانی ایستاد.
سعید علی حسینی هم بازگشت قهرمانانه‌ای داشت و نشان داد که سرشار از انگیزه و انرژی در فکر جبران سال‌هایی است که به ناحق محروم شده بود. علی حسینی با دو برنز و یک نقره به کار خود پایان داد و بهداد سلیمی هم یک نقره و یک برنز به دست آورد، اما آنچه فراتر از تمامی مدال‌های انفرادی تحقق یافت و برگ زرینی در تاریخ ورزش ایران ورق زد، کسب نخستین عنوان قهرمانی جهانی توسط تیم ملی وزنه برداری مردان ایران بود که با ایستادن بر بام وزنه برداری جهان، قدرت بلامنازع خود را به رخ حریفان کشید. در این مسابقات کره جنوبی و ازبکستان بر سکوی دوم و سوم ایستادند.
فوتسال و دوازدهمین قهرمانی آسیا
در چند دوره‌ای که تیم ملی فوتسال کشورمان در جام ملت‌های آسیا موفق به کسب عنوان قهرمانی نشد و جام را 2 دستی به چشم بادامی‌های ژاپنی تقدیم کرد نشانه‌های واضح و آشکاری از پیشرفت فوق العاده فوتسال در قاره کهن به ویژه در کشور‌های شرق آسیا به چشم می‌آمد. فوتسال ایران هم ناگزیر از برنامه ریزی بلندمدت و مدون برای هم گام شدن با این روند پیشرفت بود تا بتواند خود را همچنان به عنوان قدرت اول آسیا و به عنوان یکی از تیم‌های مطرح در سطح جهان معرفی کند.
تیم ملی فوتسال که با حضور محمد ناظم الشریعه در راس کادرفنی عملکرد فوق العاده خوبی را به نمایش گذاشته، در بهمن ماه راهی مسابقات جام ملت‌های آسیا در چین تایپه شد. پس از درخشش فراتر از حد انتظار فوتسال ایران در جام جهانی و ایستادن بر سکوی سوم جهان با حذف برزیل پرافتخار، تنها انتظار و توقع هواداران و علاقه‌مندان به فوتبال و فوتسال از تیم ملی، قهرمانی بود و بس. پانزدهمین دوره مسابقات جام ملت‌های آسیا باز هم عرصه نمایش برتری و قدرت نمایی تیم ملی کشورمان بود تا باز هم بزرگی را به رخ آسیایی‌ها بکشد و البته برای رقبای جهانی خود هم زنگ خطر را به صدا درآورد. شاگردان ناظم الشریعه با ۳ برد متوالی در مرحله گروهی برابر عراق، چین و میانمار راهی دور بعدی مسابقات شدند. در مرحله یک چهارم نهایی، تایلند که از تیم‌های مطرح در سطح آسیا به حساب می‌آید در برابر ایران یک مغلوب تمام عیار و بازنده دست و پابسته بود.
تیم ملی برای رسیدن به فینال باید ازبکستان را در مرحله نیمه نهایی از پیش رو برمی داشت که همین اتفاق افتاد و ایران راهی فینال شد. فینال ایران و ژاپن قابل پیش بینی بود. ژاپنی‌ها به عنوان رقیب اصلی و جدی ایران در قاره آسیا در دیدار پایانی مغلوب بازی برتر و تکنیک ناب فوتسالیست‌های ایرانی شدند. ایران با اقتدار و برای دوازدهمین بار قهرمانی جام ملت‌های آسیا را جشن گرفت تا بار دیگر ثابت کند نمادی از قدرت بی، چون و چرای فوتسال به حساب می‌آید و هرگاه حرف از قدرت مطلق فوتسال می‌شود ناخودآگاه ذهن همه به یاد قهرمانان تیم ملی ایران می‌افتد.
رونمایی از قهرمانان و روسای جدید
در حالی که عادت هر ساله ورزش دوستان شده بود که مثلا در بسکتبال شاهد قهرمانی مهرام یا پتروشیمی بندرامام باشند یا در فوتسال تیم‌های وحید شمسایی را بر سکوی قهرمانی ببینند، اما در سال ۱۳۹۶ چهره‌ها و پدیده‌های جدیدی عرض اندام کردند و در نهایت نام خود را به عنوان قهرمان لیگ بر سر زبان‌ها انداختند. لیگ برتر بسکتبال که چندین و چند سال رقابت دو قطبی و گاهی تک قطبی را در خود می‌دید امسال قهرمان جدیدی را به جامعه بسکتبال معرفی کرد. شهرداری تبریز با هدایت مهران حاتمی قهرمان لیگ برتر بسکتبال شد. شهرداری تبریز در یک رقابت شانه به شانه و بسیار نزدیک در مرحله فینال، در بازی پنجم موفق شد تیم با سابقه مهرام تهران را شکست دهد تا برای نخستین بار بر سکوی قهرمانی لیگ برتر بسکتبال بایستد.
در لیگ برتر فوتسال هم مس سونگون شگفتی ساز شد و در پایان گوی سبقت را از تیم‌های مطرحی، چون گیتی پسند، تاسیسات دریایی و ملی حفاری اهواز ربود و قهرمان جدید فوتسال ایران لقب گرفت.
اتفاق دیگری که در سال ۹۶ ورزش ایران شاهد آن بود، تغییر در مدیریت ارشد برخی فدراسیون‌ها پس از سالیان سال بود. محمود خسروی وفا که حدود چهار دهه بر صندلی ریاست فدراسیون جانبازان و معلولان تکیه زده بود سرانجام جای خود را به علی صمیمی، ریاست جدید این فدراسیون داد. فدراسیون بسکتبال که سال‌ها محمود مشحون ریاست آن ا. برعهده داشت و چند وقتی به صورت سرپرستی اداره می‌شد سرانجام سر و سامانی گرفت و رامین طباطبایی از سوی مجمع عمومی این فدراسیون به عنوان رئیس جدید انتخاب شد. احمد ناطق نوری پس از ۲۸ سال ریاست فدراسیون بوکس سرانجام از سمت خود استعفا داد و حسین ثوری به عنوان رئیس جدید این فدراسیون انتخاب شد.
