برانکو دیروز حق داشت از سوالات جواد خیابانی ناراحت شود. هر چند جواد خیابانی امروز عذرخواهی کرد و گفت من استقلالی نیستم.
دامنه ی برخی از سوالاتی که خبرنگاران ما از مربیان می پرسند اشتباه است و در فضای فوتبال حرفه ای رخ نمی دهد.
تاکدید فیفا به مربیان این است که در مورد تیم و مربی حریف حرف نزنید مگر اینکه مجبور به تعریف شوید چرا که در غری اینصورت حرف های شما چالش بر انگیز خواهد بود و نتیجه گیری اتان را در ادامه مسیر تحت تاثیر قرار خواهد داد.
چه نیازی بود که برانکو دیروز در مورد استقلال صحبت کند در حالی که تیمش یک بازی بزرگ را برده بود و باید شاگردانش را تحسین می کرد نه استقلالی ها را. استقلال در مصاف با حریف ارایه گر بازی خوبی بود و به خوبی پیروز شد و همه این تیم را تحسین کردند و نیاز به تایید برانکو نبود.
مثلا در کنفرانس های خبری از سرمربی می پرسند چرا به فلان بازیکن بازی ندادی؟ یال چرا با سیستم 4-4-2 بازی کردی؟ این ها خط قرمز مربی است. آیا مربی از خبرنگار می پرسد چرا فلان مطلب را نوشتی یا چرا فلان مطلب را تیتر اول نکردی؟
هیچ مربی و بازیکنی حق ندارد برای خبرنگار خط و مش تعیین کند و مطالب را به او دیکته کند. ایضا این حق برای ما وجود ندارد که به مربی تکلیف کنیم با این ترکیب و این شیوه بازی کند. سوالات باید تحلیلی و برداشت هایی که از بازی بوده باشد نه چیز دیگری. آیا احساس نمی کنید تیمتان با وجود مهره های تهاجمی که در اختیار دارد دفاعی فوتبال می کند؟ این سوال ایراد نیست. یک برداشت از بازی است. مربی هم جواب خواهد داد اما اینکه از برانکو بخواهیم در مورد استقلال حرف بزند و از مربی بپرسیم چرا به فلان بازیکن بازی نمی دهی ورود به حریم شخصی نربی و خارج شدن از چارچوب است.
جواد خیابانی و اصولا هر خبرنگاری می توانند از برانکو سوال کنند اما نه هر سوالی.
