با توجه به افت تیم پرسپولیس که از دیدار با صنعت نفت آبادان در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی استارت خورد و به تساوی در اهواز انجامید به نظر می رسد بار دیگر مانند فصل گذشته لیگ برتر باید شاهد افت این تیم در دور برگشت لیگ و نزدیک شدن رقبا به پرسپولیس باشیم. این احتمال با بازی های فشرده سرخپوشان و محرومیت این تیم از نقل و انتقالات قوت بیشتری خواهد گرفت.
جلال چراغپور ، درباره چرایی این موضوع حرف زد و در چند بخش به دلایل افت تیم هایی اینچنینی پرداخت که پس از طی روند عالی شان به یکباره سیر نزولی را طی می کنند.
متن صحبتهای وی در ادامه می آید:
*افت تیم ها مختص لیگ ایران نیست
به این موضوع پدیده نوسان در نتیجه گیری تیم ها می گویند. کم پیش می آید که یک تیم در همه فصل با یک روند حرکت کند و بعضا می بینیم که تیمی پس از دستیابی به نتایج درخور توجه به یکباره دچار افت می شود. البته در بررسی این موضوع به عوامل مؤثر در بروز این موضوع می رسیم که چرا این اتفاق رخ می دهد. البته این فقط مختص لیگ ما نیست و بطور مثال در لالیگا هم بارها افت تیم های بزرگی مثل بارسلونا یا رئال مادرید را دیده ایم.
*نوسان جدول یعنی پویایی فوتبال
همواره افت تعدادی از تیم های بالای جدولی با بالا آمدن تیم های پایین جدولی همراه است که این باعث می شود موجی را در جدول ببینیم. اگر فقط تیم ها از بالا به پایین می آمدند این پدیده را افت آبشاری تلقی کرده یا اگر تیم های پایینی به بالا می رفتند آنرا صعود به قله تجسم می کردیم اما در بالا آمدن پایینی ها و پایین رفتن بالایی ها موجی ایجاد می شود که نوسان را در جدول ایجاد کرده و بر جذابیت های فوتبال پویا می افزاید.
*عادت غلط به تلقی آسان برد!
اما بررسی اینکه چرا پرسپولیس به تیمی(صنعت نفت) می بازد که 5 روز بعد در همان شرایط و در همان زمین 4 گل (از استقلال) می خورد شاید جواب بسیاری از این سئوالات را بدهد. این باخت و حذف شدن (پرسپولیس) چند دلیل دارد. اول اینکه تیم های اینچنینی با دستیابی به بردهای پشت هم به این موضوع عادت غلط کرده و پیروز شدن را سهل و آسان تلقی می کنند. این امر سبب می شود تا انضباط دفاعی از بین رفته و عناصر بیرونی اعم از مدیریت باشگاه، کادر فنی و حتی رسانه ها روی ذهن بازیکن تأثیر منفی بگذارند که "ما از پیش برنده هستیم"! این بدترین سم برای تیم هایی است که به برد پشت هم عادت می کنند. این باعث می شود تا حتی آنالیز درستی از رقبای بعدی بدست نیاید و بعضا در مواجهه با یک تیم دسته دومی مانند قشقایی با ذهنیت از پیش برنده بودن تیم به زمین رفته در نهایت نتیجه را واگذار می کند! تداوم این سهل انگاری ها به آنجا می انجامد که پرسپولیس در بازی با صنعت نفت آن همه موقعیت از دست می دهد و در نهایت به دلیل افت روحی تیم در ناکامی برای به ثمر رساندن موقعیت ها در ضربات پنالتی روحیه لازم برای ضربه زدن را ندارد و در نهایت حذف می شود!
*تغییر در ترکیب اصلی
دلیل دیگر در رقم خوردن این قبیل افت ها مربیان تیم هستند. وقتی تیم به لحاظ امتیازی در حاشیه امنیت قرار می گیرد مربی برای امتحان نیروهای نیمکت نشین، آنها را به میدان می فرستد و با برهم زدن مثلث هایی که 15، 16 هفته کنار هم بازی کرده اند ناهماهنگی را به تیم وارد می کند و این برای حریفی که مترصد این قبیل فرصتهاست تا از زیر فشار خارج شود کافیست تا به تیم برتر ضربه بزند. این پدیده "dual understanding" یعنی "درک متقابل" است که با برهم خوردن ترکیب تیمی از بین می رود. مربی تصور می کند تیمش فرسوده شده و برای جایگزینی دنبال نیرو می گردد و در نهایت تیم افت می کند.
*تاکتیک پرسپولیس لو رفته
نکته دیگر لو رفتن تاکتیک تیمی است. برانکو که 10 تاکتیک متنوع یا 10 استراتژی متفاوت ندارد. او در سطح خودش متوجه شده که قدرت برتری تیمش در سمت چپ است و بامثلث هایی که در آن ناحیه دارد می تواند هر کاری بکند و در بازی فشار اصلی را از جناح چپ روی سمت راست حریف وارد کند و اینقدر این کار تکرار شود تا در نهایت از آن جناح به گل برسد ولی این در طول یک فصل و 30 مسابقه جوابگو نیست. حریفان هم برای از بین بردن این تاکتیک بیکار نمی نشینند و اگر یکی موفق نشود بازی دیگری را می بینند و ایرادها را برطرف می کنند تا در نهایت ضد تاکتیک را پیدا کرده و به پرسپولیس ضربه می زنند. کما اینکه در آسیا دیدیم که مربیان سطح بالاتر چطور دست این تیم و مربی اش را خواندند و با چهار گل پرسپولیس را شکست دادند و حذفش کردند.
