انتشار خبر محرومیت ۴ ماهه مهدی طارمی و بسته شدن ۲ پنجره نقل و انتقالات برای پرسپولیس به دلیل شکایت باشگاه ریزه اسپور ترکیه در آستانه دیدار فوق العاده حساس شاگردان برانکو ایوانکوویچ مقابل الهلال عربستان در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا شوک بزرگی به پرسپولیس و البته فوتبال ایران وارد کرد. این اتفاق بار دیگر ثابت کرد مدیران باشگاه های ما هیچ شناختی از الفبای حقوق بین الملل فوتبال ندارند چراکه در غیر این صورت تیم های پرسپولیس، استقلال و تراکتورسازی که قرار است به عنوان نماینده ایران در بزرگ ترین رویداد باشگاهی آسیا شرکت کنند، با چوب فیفا تنبیه نمی شدند.
مدیران ما که برای عقد قراردادهای سنگین و بدون مطالعه گوی سبقت را از هم ربوده اند، هیچ وقت فکر نمی کنند این امر چه عواقبی دارد یا دست کم نمی خواهند از تجارب افراد و باشگاه های ناکام که پیه محرومیت را به تن خود مالیده اند عبرت بگیرند.
تکرار اشتباه در فوتبال ایران به یک عادت زشت تبدیل شده است. شاید هم مدیران فکر می کنند ترک این عادت موجب مریضی است و برای جلوگیری از مبتلا شدن به ویروس قانونمداری! سعی دارند یک اشتباه را بارها مرتکب شوند.
درحالیکه حدود هشت ماه هم از محرومیت تیم های استقلال و تراکتورسازی در نقل و انتقالات نگذشته است بازهم این نوع از ممنوعیت گریبان تیم های ایرانی را گرفت. البته برخلاف ۲ محرومیت قبلی که به دلیل شکایت بازیکنان خارجی و سوء مدیریت به تیم های ایرانی تعلق گرفت، پرسپولیس اسیر گل به خودی مهدی طارمی و البته بی خیالی مدیرانش شد.
علی اکبر طاهری و همکارانش گمان می کردند با سند سازی و صادق نبودن با فیفا می توانند سر بزرگ ترین نهاد فوتبال جهان را کلاه بگذارند، غافل از اینکه مسئولان فیفا که استاد بیرون کشیدن مو از ماست هستند و البته به دلیل سابقه بد تیم های ایرانی نسبت به شکایت های مطرح شده علیه آن ها جدیت خاصی دارند، از گاف بزرگ سرخ ها بی تفاوت عبور نمی کردند.
مقصران ردیف اول این محرومیت، مهدی طارمی و مدیران باشگاه پرسپولیس هستند. بدون شک‌از همان ابتدا مشخص بود شکل جدایی طارمی از پرسپولیس، حضور این بازیکن در ریزه اسپور و جدایی پرحرف و حدیثش از تیم ترکیه‌ای و بازگشت به پرسپولیس برای او و پرسپولیس مشکل‌ساز می شود اما گویا آقایان خواب بودند و اصلا متوجه عواقب اشتباهات سریالی نبودند. البته اینکه علی اکبر طاهری بلافاصله پس از مطلع شدن از حکم محرومیت طارمی اعلام می کند پیش بینی چنین روزهایی را می کردم، اوج فاجعه را می رساند و این سوال را در ذهن هواداران به وجود می آورد چگونه مدیر بهترین تیم حال حاضر فوتبال ایران با آگاهی کامل از آسیب هایی که ناشی گری مهاجم بوشهری به پرسپولیس وارد می کند با او قرارداد بسته است.
نقش معاونان حقوقی، وکلا و مدیربرنامه‌های این بازیکن در این جنجال چیست؟ آیا کسی نمی‌دانست که این حرکت آماتورگونه به ضرر پرسپولیس و خود طارمی تمام می‌شود؟ دلال هایی که شرایط را برای حضور طارمی در ترکیه و بدتر از آن بازگشت او به پرسپولیس فراهم کردند هم در این میان بی تقصیر نیستند. افرادی که از دوستی با امثال طارمی و جولان دادن در صفحات مجازی به نان و نوایی رسیده اند هم در این محرومیت تاثیر زیادی دارند. در این میان انتظار می رفت مدیران فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش در همان روزهای ابتدایی بازگشت آقای گل به ایران به بحث قرارداد او ورود می کردند تا اکنون ندانم‌کاری آقایان سبب نشود ۷۹۰ هزار یورو از پول بیت المال به حساب باشگاه ترکیه‌ای ریخته نشود.
مگر روی نوع ترانسفر شدن بازیکنان یا بازگشت آنها به ایران نظارت وجود ندارد که این اتفاقات می‌افتد؟ چرا برای رامین رضاییان که شرایطی مشابه طارمی داشت اتفاقی رخ نداد؟ چه کسانی به طارمی و باشگاه پرسپولیس مشاوره دادند که چنین گاف بزرگی بدهند؟ تکلیف پولی که یکی از هواداران پرسپولیس برای رضایت‌نامه طارمی و رضاییان پرداخت کرد چه می‌شود؟
جالب اینجاست همین چند روز پیش بود که باشگاه پرسپولیس مجبور شد به دلیل سوتی های غیر قابل بخشش مدیران فعلی و سابق خود حدود ۸ میلیارد تومان به مانوئل ژوزه، پیرمرد پرتغالی ای که تنها برای یک نیم فصل هدایت این تیم برعهده داشت، پرداخت کند. تیم هتی ایرانی به دلیل محدودیت های مختلف برای تامین منابع مالی دردسرهای زیادی می کشند و در این وضعیت پرداخت چنین جریمه هایی جز افسوس و حسرت چیزی به همراه ندارد. شاید خبر پرداخت هفت میلیارد تومان به طلبکاران خارجی تراکتورسازی که گام بزرگی برای دریافت مجوز حرفه ای محسوب می شود، خبر خوشحال کننده ای برای پرشورها باشد اما رضایت آن ها زمانی بیشتر می شد که این پول صرف تقویت تیم محبوبشان شود نه اینکه به عنوان تاوان اشتباه مدیران تراکتور در جیب اجنبی ها برود.
البته استقلال هم برای پرداخت مطالبات بازیکنان خارجی در سال های اخیر میلیاردها تومان هزینه متقبل شده است و نکته عجیب است که مدیران این باشگاه به جای اتخاذ راهکارهای اصولی برای فرار از محکومیت مالی برای هم کری می خوانند و تنها بدهی آوردن هایشان را به روی یکدیگر می آورند.
با توجه به اینکه ابهام های زیادی در ماجرای محرومیت طارمی و پرسپولیس وجود دارد باید فرد یا افرادی این موضوع را گردن بگیرند چراکه دود محرومیت مذکور بیشتر از همه به چشم هواداران پرسپولیس می رود.
در کل نقش برخی افراد در آبرو ریزی بین المللی مهدی طارمی و باشگاه پرسپولیس بسیار پررنگ است.
نخستین عامل این بحران علی اکبر طاهری است که بدون انجام اقدامات پیشگیرانه به دلیل اینکه این محرومیت را باور نداشت، در ماه های اخیر تنها مشغول رفع اتهام از باشگاه تحت مدیریتش بود. مدیرعامل پرسپولیس 27 تیر سال گذشته و در فاصله یک روز تا تاریخ واقعی امضاء قرار داد با طارمی اعلام کرد: اگر جریمه‌ای در کار باشد قطعاً باشگاه تعهدی نسبت به پرداخت آن ندارد. چراکه پرسپولیس قصوری نداشته است و خود بازیکن با این شرایط روبرو می شود.
دیگر مجری اصلی این پرونده مهدی طارمی است. او 9 تیر 95 رسما از امضای قرارداد 2 ساله با ریزه اسپور خبر داد. اما 18 روز بعد بدون درنظر گرفتن تعهداتش، به دلیل ترس از درگیری های داخلی ترکیه و البته برای از دست ندادن دل هواداران پرسپولیس در اقدامی غیرحرفه ای به کشورمان بازگشت و در اظهار نظری فوق العاده آماتور اعلام کرد: یک سال هم محرومم کنند، به ترکیه برنمی گردم. در این میان بازیکن پرحاشیه سرخ پوشان پایتخت حتی مبلغ یک میلیارد و 100 میلون تومانی که حسین هدایتی برای فسخ قرارداد با ریزه اسپور به او داده بود را در جیبش گذاشت و در یک سال اخیر حتی کوچک ترین صحبتی هم در این مورد نکرد. البته درمورد اقدام هوادار متمول پرسپولیس هم ابهام های زیادی وجود دارد. هدایتی برای تبدیل شدن به یک قهرمان در اینستاگرام، طارمی را وسوسه کرد به پرسپولیس بازگردد در حالی که اگر اندکی از محرومیت چند سال پیش استیل آذین، باشگاه تحت مدیریتش تجربه کسب می کرد به جای اینکه پول فسخ قرارداد طارمی را به این بازیکن دهد، این پول را از طریق نمایندگانش به حساب ریزه اسپور واریز می کرد.
از عبدالصمد ابراهیمی به عنوان یکی از وکلای مجرب فوتبال ایران بسیار بعید بود که در این گاف بزرگ یار و یاور مهدی طارمی باشد. به نظر می رسد خودسری های مهدی به ابراهیمی هم سرایت کرده است و او به جای اینکه دنبال استفاده از راه های قانونی برای فسخ قرارداد با ریزه اسپور داشت، تنها قصد داشت با اظهاراتی نسنجیده شکایت ریزه اسپور را غیر قانونی و مدارک ترک ها را غیر مستدل جلوه دهد.
یکی از راه های به انحراف رسیدن فوتبالیست های مستعد ایرانی، رفاقت و مشاوره گرفتن از افرادی است که تنها دنبال مطرح کردن خودشان هستند و بیشتر از آنکه برای ستاره ها یار باشند، بار می شوند. شهروز کریمی پاشاکی از این دست افراد است. فردی که در سال های اخیر از مسببان جنجال سازی برخی چهره های شاخص فوتبال ایران بوده و در رفت و برگشت طارمی هم نقش تاثیرگذاری ایفا کرد. او 24 تیر 95 پس از هجوم هواداران پرسپولیس به صفحه شخصی اش اظهار داشت«مهدی تصمیم گرفته قید ترکیه را بزنه. دلش اینجاست و حاضر شده بخاطر دلش قید خیلی چیزها را بزنه و برگرده. ریزه اسپور شنبه قراره بره اردوی اتریش. هر اتفاقی قراره بیفته تا قبل از اردو باید بیفته. حاج هدایتی در جریان کامل موضوع هست و برای بررسی شرایط جدایی یک تیم حقوقی و اداری چند روزه دارند فعالیت می‌کنند»
علیرضا نکومنش (مدیربرنامه های طارمی) مسلم فیضی (رابط انتقال طارمی به ریزه اسپور) اعضای سابق و فعلی هیئت مدیره باشگاه پرسپولیس، مسئولان حقوقی و بین الملل باشگاه پرسپولیس هم در رسوایی بزرگ سرخ ها بی تاثیر نیستند اما نکته اینجاست فدراسیون فوتبال ایران در این امر چرا تا این اندازه منفعل عمل کرد و چگونه به بازیکنی که با یک تیم دیگر قرارداد دارد اجازه داد برای پرسپولیس بازی کند؟ به نظر می رسد مهدی تاج قرار نیست از محرومیت سرخابی ها و تراکتورسازی درس بگیرد و این روند بی خیالی را تا حدی ادامه می دهد که مسئولان نهادهای بین المللی فوتبال با وجود صدرنشینی تیم ملی ایران در رنکینگ آسیا برای این فوتبال بی در و پیکر اندازه سریلانکا و میانمار هم احترام قائل نشوند.
در این شرایط وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال باید به این پرونده ورود کنند. باید کمیته‌ای تشکیل شود تا همه ابعاد گاف بزرگ و تاریخی پرسپولیسی ها را به درستی بررسی کنند و البته انتظار می رود مدیران و مسئولان مسبب در پرونده طارمی تنبیه شوند تا مدیران سایر باشگاه ها درس عبرت بگیرند.
