اتفاقی که از چند هفته پیش همه منتظرش بودند رخ و داد و علیرضا منصوریان بعد از تساوی مقابل ذوبآهن از سمتش استعفا داد. در ادامه هم سیدرضا افتخاری با استعفای سرمربی استقلال موافقت کرد تا داستان منصوریان و استقلال به پایان برسد.
نتیجه نگیری باید بروی، حتی اگر «داشعلی» باشی!
شاید روزی که منصوریان با سلام و صلوات به استقلال آمد و روی دوش هواداران وارد کمپ استقلال شد فکرش را نمیکرد که روزی با «حیا کن، رها کن» استقلال را ترک کند. «داش علی» محبوب سکوها آنقدر شرایطش در استقلال سخت شد که هواداران این تیم نه به او، نه به محبوبیتش، نه به «عقبهاش» و نه به چیز دیگری رحم کردند.
منصوریان کاملا متوجه شد وقتی در تیمی مثل استقلال نتیجه نگیرد باید زیر بار فحش و ناسزا بروید حتی اگر «داشعلی» محبوب سکوها باشد.
با محبوبیت نمیشود موفق شد
در به این روز افتادن استقلال و منصوریان عوامل مهمی دخیل هستند، از انتخاب اشتباه منصوریان به عنوان سرمربی استقلال تا جذب احساسی بازیکنان در 2 فصل گذشته. همان روزی که مدیران استقلال با افتخار از انتخاب یک سرمربی جوان برای این صحبت میکردند میشد پیشبینی کرد که چنین آیندهای در انتظار استقلال است.
منصوریان به همان اندازه که محبوب بود، به همان اندازه هم خام بود. منصوریان با تکیه بر «محبوبیت» به استقلال آمد اما نمیدانست غیر از فاکتور محبوبیت باید هم باتجربه باشد و هم از نظر فنی حرفی برای گفتن داشته باشد. منصوریان غیر از این با استفاده عجیب از کلمات و اجرای «شوهای» مختلف هم میخواست خودش را بیشتر از قبل محبوب و «فِرِش» نشان بدهد ولی غافل از اینکه در روزهای سخت فقط تجربه و کارایی فنی به دادش میرسد نه «شو» بازی کردن.
اشتباهات بزرگ منصوریان در فصل نقلوانتقلات
یکی از بزرگترین اشتباههای استراتژیک منصوریان در استقلال در فصل نقلوانتقالات بود. جایی که تیمهای مدعی با فکر بازیکن جذب کردند ولی منصوریان 2 فصل فقط از روی احساسات بازیکن گرفت. در این مدت به شکل جالبی هر بازیکنی که مدنظر پرسپولیس بود، مدنظر استقلال هم شد! نتیجه این تفکر غیر حرفهای هم شد حضور چندین بازیکن ناکار آمد در استقلال.
محمدحسین کنعانی، کاوه رضایی، داریوش شجاعیان، مهدی قائدی و ... جزو بازیکنانی بودند که به خاطر لجبازی با پرسپولیس و با قیمتهای گزاف و غیر واقعی استقلالی شدند تا هم بار مالی سنگین روی دوش مدیران این تیم بگذارد و هم از نظر فنی به کار سرمربی نیایند!
هم فصل پیش و هم در فصل جاری استقلال نتوانست در نقلوانتقلات موفق عمل کند و نتیجهاش هم شد همین چیزی که الان میبینید. یعنی چه آن زمانی که استقلال برای مدافع پرسپولیسی که نهایت 300 میلیون ارزش داشت، 900 میلیون خرج کرد و چه زمانی که برای داریوش شجاعیان نزدیک 3 میلیارد هزینه کرد، شکست خورد. به تمام اینها جذب یک سری بازیکن بی کیفیت و مسن هم اضافه کنید تا متوجه شوید استقلال چه ضربهای در نقلوانتقلات خورد!
پُز عالی، نیمکتخالی!
آخرین و مهمترین نکته در مورد ناکامی استقلال با منصوریان، نیمکت این تیم است. از همان روز اول نسبت به حضور محمد خرمگاه و علی چینی انتقادهای فراوانی صورت گرفت، مربیانی که بیشتر از اینکه مربی و کمک حال باشند، «رفیق» علیمنصور بودند. این رویه در فصل جاری هم اتفاق افتاد و فقط سرمربی استقلال «مکدرموت» را به عنوان مربی بدنساز و دستیارش به کادر فنی اضافه کرد تا از او استفاده ببرد اما عملا این اتفاق هم رخ نداد تا مشخص شود تمام انتخابهای منصوریان برای کادرفنی استقلال، مثل انتخاب خودش برای سرمربیگری این تیم اشتباه بوده است.
مدیران پُر اشتباه چه میکنند؟!
هرچه بود قصه منصوریان و استقلال به سر رسید و این مربی جوان، خام، پرشور و احساسی عاقبت خوبی در این تیم پر طرفدار پیدا نکرد. حالا باید دید مدیران استقلال که خودشان یکی از عوامل ناکامی این تیم در این مدت بودهاند چه کسی را به عنوان سرمربی جدید آبیها انتخاب میکنند.