سورپرایز این هفته منصوریان اما یک اتفاق ویژه‌است. به تغییر ترکیب و اضافه یا کم شدن بازیکنی ارتباطی ندارد بلکه در انتخاب کاپیتان است. منصوریان، حسین حسینی را به عنوان کاپیتان استقلال در بازی حساس مقابل ذوب‌آهن انتخاب کرد. اتفاقی که با هیچ معیاری قابل توجیه نیست.
اگر معیار سابقه بازی را در نظر بگیریم، حسینی با انجام ۹ بازی در استقلال، فقط از بازیکنان جدید این تیم بیشتر بازی کرده است. اگر سن و سال را در نظر بگیریم، گزینه مورد نظر پادوانی خواهد بود. مدافعی که دومین سال حضورش در استقلال را می‌گذراند. اگر بخواهیم تجربه و سابقه ملی را در نظر بگیریم، وریا غفوری بازیکنی است که این معیار را دارد. اگر حتی بخواهیم تعداد سال‌های حضور در استقلال را در نظر بگیریم نورافکن با ۵ سال حضور در تیم‌های پایه و بزرگسالان استقلال، بیشتر از حسینی که چهارمین سال حضورش در این تیم را می‌گذارند مستحق بستن بازوبند است.
اگرچه در غیاب چهار کاپیتان اصلی تیم و بقیه بازیکنان باتجربه، طبیعی است بازوبند به بازیکنی برسد که سابقه زیادی در استقلال نداشته باشد اما در میان تمام گزینه‌ها، حسینی دور از ذهن‌ترین گزینه خواهد بود. مگر این که به غیر از معیارهای نامبرده، پای معیار دیگری در میان باشد. شاید منصوریان بعد از جانشینی حسینی درون دروازه به جای شماره یک، بخواهد بازوبند را هم به جانشین او بدهد و این حرکت او پیام‌های زیادی را برای مهدی رحمتی داشته باشد. دروازه‌بانی که بعد از اتفاقات برنامه نود قطعا روابط حسنه‌ای با سرمربی ندارد و اختلافات پنهان آنها بیش از هر زمان دیگری علنی شده است.
