مهدی پاشازاده و شاگردانش در نساجی مازندران دیروز یک امتیاز ارزشمند از دیدار با شهرداری ماهشهر صید کردند تا همچنان در جمع بالانشینان لیگ یک حضور داشته باشند. نساجی به لطف پنالتی دقیقه 6+90 موفق شد از شکست گریخته تا دیدار با تساوی دو بر دو به پایان برسد. به بهانه این دیدار و شرایط بغرنج این روزهای باشگاه استقلال گفتگویی با پاشازاده داشتیم که ماحصل آن را می خوانید:
یک امتیاز با ارزش از دیدار دیروز گرفتید و در ثانیه های آخر از شکست گریختید.
خدا را شکر می کنم که تیم من توانست شخصیت خودش را به رخ حریف بکشد. اینکه ما تا ثانیه های آخر جنگیدیم و دوبار بازی باخته را به تساوی کشاندیم، بیانگر ارزش های فنی بازیکنان ماست. آنها به اعتماد به نفس بالایی رسیده اند و به خوبی می دانند درون زمین به دنبال چه چیزی هستند. البته شرایط زمین چمن ورزشگاه اصلا مناسب نبود و ما اعتراض خود را به ناظر بازی ارائه کردیم اما متاسفانه این بی کیفیتی در کنار دمای بالای هوا باعث شد نتوانیم آن طور که باید و شاید بازی همیشگی مان را به نمایش بگذاریم. در مجموع بازی یک جنگ تمام عیار بود و خوشحالم که شاگردانم تا آخرین لحظه دست از مبارزه برنداشتند.
فرار جانانه ای از باخت در لحظه آخر داشتید.
ما در شرایط برابر جدولی به مصاف هم رفتیم و این شرایط را حساس کرده بود. هر دو تیم با سه برد و یک شکست به میدان آمده بودند و برنده بازی می توانست در جدول صعود کند. بازیکنانم را قبل از بازی به خوبی توجیه کرده بودم و آنها را از شرایط حساس بازی آگاه کردم. ما برای همه دقایق بازی برنامه داشتیم و رویکرد من در عرصه مربیگری همیشه با الگوبرداری از فوتبال آلمان جلو رفته، فوتبال مبتنی بر برنامه و داشتن روحیه مبارزه و بردطلبی تا ثانیه های آخر!
بازی در دقایق آخر به حاشیه کشیده شد.
متاسفانه نمی دانم چه بگویم اما خوب می دانم بعضی کارها فقط در فوتبال ما وجود دارد. اینکه ابتدای بازی همه با گل و شیرینی به استقبال هم می رویم اما هرچه از دقایق بازی می گذرد، بی احترامی و فحاشی و سنگ پرانی بر فضای مسابقه غالب می شود. در این مواقع به جای اینکه کادر فنی و با تجربه های یک تیم به آرامش بازی کمک کنند، خودشان می شوند آتش بیار معرکه. تیم من به گل گهر سیرجان باخت ولی خودم اولین نفری بودم که به بگویچ تبریک گفتم. من هیچگاه در اول بازی به سمت کسی نمی روم اما در پایان بازی هر نتیجه ای که کسب کرده باشم، می روم و به کادر فنی و بازیکنان رقیب خسته نباشید می گویم. امیدوارم برخی همکارانم کمی در رفتارهایشان تجدیدنظر کنند.
آینده نساجی را چطور می بینید؟
تیم خیلی خوبی داریم. هدف گذاری ما قطعا صعود به لیگ برتر است ولی خیلی زود است که از حالا در این مورد صحبت کنیم. ما قدم به قدم پیش می رویم و بازی به بازی امتیازات را جمع می کنیم. اما شک نکنید ما یکی از مدعیان اصلی صعود هستیم.
نمی شود با شما صحبت کرد و از استقلال و شرایط این روزهایش نگفت.
ترجیح می دهم سکوت کنم و چیزی نگویم. فکر می کنم هر نوع اظهارنظر نمک پاشیدن روی زخم هواداران است.ببینید تیم سال گذشته هم نتایج خوبی نمی گرفت ولی با فرصتی که به کادر فنی داده شد، شرایط به مرور بهتر شد ولی بازهم نتایجی که به دست آمد در مجموع باب میل هواداران نبود. تصور بر این بود امسال با توجه به شناخت کادر فنی از بازیکنان و فرصتی که در اختیار داشتند، شرایط بهتر شود که متاسفانه اینگونه نشد. من انتقاد جدی به شرایط مدیریت باشگاه استقلال دارم ولی باید پذیرفت که پاسخگوی اصلی در حال حاضر کادر فنی است.
برنامه 90 را دیدید؟
بله و به نظرم بیشتر یک شوی تبلیغاتی بود و هرکسی دنبال توجیه و ابقای خودش! برای همین در ابتدای سوالتان گفتم برای شرایط استقلال متاسفم.
برای شناخت مقصر، شما به کدام گزینه رای دادید؟
البته من رای ندادم ولی مشخص است که ابتدا کادر فنی و بعد مسئولیت ها متوجه مدیریت استقلال است. بی تعارف باید بگویم هرکسی شرایط خودش و تیمش را می داند. من نمی دانم شرایط داخلی استقلال چیست و منصوریان با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کند ولی یک مثالی برای شما می زنم. من خودم وقتی در تبریز کار می کردم به جایی رسیدم که تیمم علی رغم همه بازی های خوبش نمیتوانست نتیجه بگیرد. به هیچ عنوان اصراری به ماندن نکردم و خودم داوطلبانه کنار کشیدم. من هیچگاه خودم را تحمیل نکردم و به نظرم هر مربی باید قبل از هر چیزی شان و منزلت خودش را در نظر بگیرد.
فکر می کنید منصوریان بتواند استقلال را نجات بدهد؟
من سال قبل گفتم منصوریان زمان می خواهد تا موفق شود. موفق هم شد و به مرور زمان توانست تیمش را سر و شکل بدهد. ولی الان برای پاسخ به سوال شما تردید دارم!
رفتاری که با رحمتی و جباری شد را چطور ارزیابی می کنید؟
بازهم متاسفم! خیلی مسخره است که کادر مدیریتی در مسائل فنی دخالت کنند و مسخره تر از آن این است که کادر فنی آنقدر منفعل باشد که اجازه دخالت بیرونی بدهد. اصلا متوجه این رفتارهای ناشیانه نمی شوم. اصلا چه معنی دارد کاپیتان ها و دستیار چندم سرمربی را اخراج کنند و بعد هم همگی بیایند سر تمرین؟
اگر جای منصوریان بودید، به ماندن اصرار می کردید؟
من جای خودم هستم و فقط می توانم در مورد خودم صحبت کنم. به نظرم بهتر است هیچ کسی با خودش تعارف نکند. لااقل با خودمان رو راست باشیم. من جایی می مانم که حضورم ثمربخش باشد. اگر بدانم رفتنم سبب خیر می شود، همان لحظه می روم. نمی گذارم کار به اینجا بکشد.
