حمیدرضا صدر به کالبدشکافی انتقال نیمار از بارسلونا به پاریس پرداخته، به سایه روشن‌های پرشمار آن...
با 200 میلیون چه می تواند کرد؟
می توان یک تیم معرکه را شکل داد. محض نمونه: جوردن پیکفورد (دروازه بان ساندرلند، 25 میلیون)، ریکاردو رودریگز (14 میلیون)، بونوچی (35 میلیون)، بن عطیه (15 میلیون)، دی سیلیو (10 میلیون)، لوکاس بیلیا (15 میلیون)، هاکان چالهان اوغلو (22 میلیون)، بانگا (8 میلیون)، کومان (18 میلیون)، هرناندز (16 میلیون) و کوادرادو (17 میلیون).
چرا 200 میلیون؟
فرانسوی هایی که طی سال های اخیر بهترین صادر کننده بازیکن از باشگاه های شان – برتافته از آکادمی ها و همین طور کشف استعدادهای آفریقایی – بوده اند رکورد خرید بازیکن را برجای گذاشته اند. ولی این مبلغ نه طی مذاکرات دو باشگاه بلکه بر اساس یکی از بندهای قرارداد نیمار - بارسا که گفته باشگاه خریدار نیمار باید مبلغ مربوط به "Buy Back / بازخرید " را بپردازد پرداخت شده. پاری سن ژرمن چنین مبلغ را پرداخته و نیمار را از قراردادش با بارسلونا رهایی بخشیده و او را به عنوان بازیکن آزاد به دست آورده. آنها می توانند با تکیه بر نیما و قراردادهایشان با برندهایی شامل ژیلت، ردبول، نایکی و آئودی این مبلغ را جبران کنند.
بازی مالی جوانمردانه چه شد؟
" FFP " ؟ همان " Financial Fair Play "؟ همان "بازی جوانمردانه"؟ مگر یوفا هفت سال پیش برای جلوگیری از ریخت و پاش، قانونی وضع نکرد و نگفت تراز مالی هیچ باشگاهی اجازه ندارد بیش از 5 میلیون یورو طی سه سال زیان نشان دهد؟... بله، ولی یوفا سال 2015 آن قانون را تعدیل کرد، به سود باشگاه های میلیونر هم تعدیل کرد. یوفا گفت باشگاه ها می توانند طی توافقی با یوفا طی سه سال 30 میلیون یورو هزینه کنند. جریمه ها هم چندان سختگیرانه نبودند. منچسترسیتی که در 2014 نتوانست تراز مالی مثبتی نشان دهد جریمه 60 میلیونی پرداخت و ملزم شد در لیگ قهرمانان جای 25 بازیکن، 21 بازیکن که هشت نفرشان متعلق به آکادمی اش بودند معرفی کند... این که درآمد پاری سن ژرمن 600 میلیون یورو بوده و آنها بیش از 200 میلیون آن را برای فقط یک بازیکن پرداخته اند نشان می دهد بازی جوانمردانه مالی یوفا مسخره شده و بی ارزش.
روزگاری رونالدینیو از پاری سن ژرمن که هنوز به سرمایه فرانسوی تکیه می داد راهی بارسا شد و حالا نیمار از بارسا راهی پاریس شده. بازیکنی درگیر چالش های مالیاتی. آن چه بازتابنده "انعطاف اروپایی" برای جلب پول و سرمایه خارج از اروپا – این جا قطری ها – هم هست. قطری های قرار گرفته در آماج تحریم های سیاسی و اقتصادی قدرت شان را در میدان فوتبال به رخ کشیده اند و در صدر اخبار جهان قرار گرفته اند. ناصر الخلیفی می خندد و می خندد...
بارسلونا چه خواهد کرد؟
کاتالان ها با تلخی به این انتقال اشاره کرده اند: "نیمار راهی سرزمین عرب ها شده و نه پاریس". طی یک دهه اخیر این نخستین باری است که باشگاهی از راه رسیده و غول های لالیگا – بارسا و رئال – را در بازار مات کرده. اولین بار طی این دوران که غول های اسپانیا طعم تلخ قدرت پول را چشیده اند.
پرسش این است کاتالان ها با مبلغی که به دست آورده اند چه خواهند کرد؟ و از آن مهم تر چه می توانند بکنند؟ یادمان نرفته اکثر خریدهای سال های اخیر بارسا بیهوده و بد بوده اند.
گزینه یک: بارسا دنبال کوتینیو در لیورپول برود. لیورپول مقاومت خواهد کرد، ولی بارسا و رئال معمولا بازیکنی که دنبالش بوده اند را به چنگ آورده اند. اگر چنین شود شاید – فقط شاید – لیورپول با مبلغ به دست آورده دنبال کیتا و شاید فن دیک برود؟
گزینه دو: بارسا دنبال آلکسی سانچز برود. بازیکنی که در لالیگا بازی کرده و بارسلونا را خوب می شناسد و بیش از هر مهاجمی می تواند ترکیب "سه تفنگدار" گونه نوکمپ را حفظ کند. بازیکنی که در جناح چپ – جناحی که در بارسا متعلق به نیمار بود – بهترین بازی هایش را انجام داده. این گزینه برای آرسنال یک کابوس است.
گزینه سه: بارسا دنبال دو بازیکنان بااستعداد کنونی و ستاره های سال های آتی برود، دنبال دیبالا یا امباپه و یا هر دو. در چنین مسیری شاید بارسا و رئال برای به دست آوردن امباپه رقابت کنند. شاید قیمت 220 میلیونی از راه برسد.
گزینه چهار: بارسا دنبال بازیکنان بااستعداد گمنام برود، مثلا دمبله در دورتموند، لمار در موناکو یا کیتا در لاتزیو یا...
ولی آرسنال، لیورپول، یوونتوس و دورتموند بلندپرواز هستند... بنابراین بازیکن جایگزین نیمار به خودی خود قصه پر تب و تابی شده.
پاری سن ژرمن با نیمار به چه ترکیبی روی می آورد؟
چه آنها 2-4-4 بازی کنند و چه 3-3-4 ترکیب نیمار - کاوانی هیجان انگیز به نظر می رسند و دی ماریا، دراکسلر، ماتیودی و وراتی نقش حامیان آنها را بر عهده خواهند گرفت. ولی این بدین معنی هم هست که جای لوکاس، رابیوت، خسه رودریگز و حاتم بن افرا در ترکیب اصلی تنگ شده و احتمال خروج یکی دو تن از آنها از پاریس افزایش پیدا کرده. شاید اگر آرسن ونگر نتواند لمار را به دست آورد دنبال رابیوت برود.
آیا پاری سن ژرمن می تواند کنار بزرگان قرار بگیرد؟
این که ورود نیمار مترادف با فتح لیگ قهرمانان توسط پاریسی ها باشد قصه گونه به نظر می رسد، ولی وقتی پول های نفتی عرب ها راهی منچستر سیتی شد آلکس فرگوسن و طرفداران منچستر یونایتد به سیتی خندیدند، ولی اکنون نمی خندند و سیتی چیزی کمتر از یونایتد ندارد. وقتی آبراموویچ وارد استمفورد بریج شد طرفداران آرسنال به چلسی خندیدند و همه چیز را ریخت و پاشی زودگذر قلمداد کردند، ولی چلسی از آن دوران تاکنون بالاتر از آرسنال پرواز کرده و لیگ قهرمانان را هم به چنگ آورده.
