درست چند ساعت بعد از پیوستن سجاد شهباززاده به استقلال، ناگهان خبر جدایی کاوه رضایی مثل بمب ترکید. کاوه هم درست مثل سروش رفیعی خیلی ناگهانی ول کرد و رفت. جالب اینجاست که هر دوی این بازیکنان در شرایطی که طبق قوانین لیگ نمی توانستند قراردادهای کمتر از دو سال ببندند، به ازای پول های میلیاردی که گرفته اند اما بندهایی داشتند که به راحتی آب خوردن جدا شدند و رفتند.
با این اتفاقات اما و با این سیر جدا شدن بازیکنانی که فکر می کنند بازی در اروپا شانس ملی پوش شدن شان را بیشتر می کند، پرسپولیسی ها دلهره دارند که مهدی طارمی هم مثل فصل قبل، یکباره سودای رفتن به سرش بزند. او سنش دارد بالا می رود. الان خوش درخشیده و ستاره شده است و اگر نرود شاید دیگر این فرصت گیرش نیاید، حتی بعد از جام جهانی. کمتر تیم خوبی بازیکن بالای 25 سال شاغل در لیگ های آسیایی را می گیرد و نمونه اش جام جهانی قبلی است که هیچ بازیکنی از ما مشتری پیدا نکرد.
حالا قرمزها می ترسند پیشنهادی برای طارمی برسد و او هم هوای رفتن به سرش بزند. برای همین با رفتن کاوه، آنها خیلی سریع به دنبال این هستند که در صورت نیاز برای طارمی آلترناتیوی داشته باشند!
