روزهای فصل نقلوانتقالات تابستانی در حال سپری شدن بوده و باز هم بازار داغ شایعات درباره رد و بدل شدن ارقام نجومی بین بازیکنان و باشگاه‌ها داغ شده است.
بر اساس عادت بد سال‌های گذشته همچنان انعقاد قراردادهای پنهان باشگاه‌ها با بازیکنان و مربیان هم اتفاق می‌افتد. در شرایط کنونی برخی باشگاه‌ها برای حضور پرقدرت در مسابقات فصل بعد دست به ولخرجی‌های عجیب و غریب زده‌اند و برای جذب بازیکنان مدنظر خود تعهدات مالی سنگین برای باشگاه خود ایجاد می‌کنند.
تا سال‌ها قبل فدراسیون و سازمان لیگ برای باشگاه‌های ایرانی قانون سقف قرارداد را تعیین کرده بودند که بعد از مدتی لغو شد. سال گذشته هم وزارت ورزش و جوانان به مدیران پرسپولیس و استقلال دستور داد نباید تیم خود را با بودجه‌ای بیش از ۱۵ میلیارد تومان ببندند.
بهرام افشارزاده به خاطر عدم اجرای این دستور و ولخرجی‌های بسیار با وزارت ورزش دچار چالش شد و میز خود را در باشگاه استقلال از دست داد. باشگاه پرسپولیس، اما در اتفاقی عجیب قراردادهای بازیکنان را در شرایطی به سازمان لیگ ارائه داد که اکثر ستاره‌های تیمی که قهرمان لیگ برتر شد، قراردادشان زیر یک میلیارد تومان بود. به همین خاطر این شائبه همواره در رسانه‌ها و محافل ورزشی وجود داشته که قرارداد ارائه شده به سازمان لیگ و فدراسیون از سوی باشگاه‌های بزرگ، قراردادهای اصلی بازیکنان نبوده است.
در تمام این مدت خیلی‌ها انتظار داشتند مسئولان ارشد فوتبال ایران به این مسائل رایج پشت پرده فوتبال واکنش نشان بدهند و ضمن بررسی‌های لازم برخورد جدی با باشگاه‌هایی داشته باشند که قراردادهای غیر واقعی ارائه داده‌اند که این انتظار هیچ وقت برآورده نشد.
نکته جالب توجه اینجاست که در ماه‌های گذشته برخی از بازیکنانی که با باشگاه‌ها قراردادهای نجومی داخلی امضا کرده بودند، با مراجعه به سازمان لیگ قصد شکایت داشته‌اند و آنجا متوجه شده‌اند که ارکان قضایی فدراسیون فوتبال به هیچ عنوان به قراردادهای داخلی آنها رسیدگی نخواهد کرد.
بازیکنان و مربیانی که قراردادهای پنهان با باشگاهی امضا کرده‌اند، حتی طبق قوانین صریح آئین‌نامه انضباطی اجازه ندارند به مراجع قضایی داخلی و مراجه بین‌المللی برای پیگیری حقوق خود شکایت کنند و ابتدا باید شکایت خود را در کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال به جریان بیاندازند.
این موضوع وقتی جالب‌تر می‌شود که این بازیکنان و مربیان به خاطر ارائه قرارداد غیر واقعی به سازمان لیگ و هیئت‌های فوتبال، اگر به کمیته انضابطی فدراسیون فوتبال هم شکایت داشته باشند ممکن است با محرومیت مواجه شوند. به همین دلیل قراردادهای پنهان منغقد شده یک بی نظمی عجیب مالی در پشت پرده فوتبال ایران به وجود آورده است.
نکته قابل توجه هم اینجاست که با تصمیم مدیران فوتبال ایران، فقط قراردادی ملاک قرار می‌گیرد که از سوی باشگاه در هیئت فوتبال استان‌ها ثبت و نسخه چهاربرگی آن به سازمان لیگ داده فرستاده می‌شود.
حیدر بهاروند نایب رئیس دوم فدراسیون فوتبال و رئیس سازمان لیگ، با تایید این موضوع گفت: اینکه قراردادهای پنهان در فوتبال ایران وجود دارد مسئله‌ای است که سال‌هاست درباره آن بحث می‌شود. ما هیچ وقت نمی‌توانیم به امور داخلی باشگاه‌ها ورود کنیم و به جای آنها تصمیم بگیریم. تنها کاری که از دست ما بر می‌آید این است که قانون را به درستی اجرا کنیم. در برای سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال، ملاک قراردادی است که باشگاه‌ها به ما در ابتدای فصل برای عوامل خود ارائه می‌دهند. ما اصل را بر صداقت گذاشته‌ایم و به چیزی که باشگاه‌ها ارائه می‌کنند اعتماد می‌کنیم.
بهاروند در ادامه می‌گوید: اخیرا بازیکنان مختلفی به سازمان لیگ مراجعه کرده‌اند و گفته که مثلا قرارداد دوم با رقم بیشتری با باشگاه خود امضا کرده بودند و هنوز نتوانسته‌اند پول خود را دریافت کنند. ما هم به آنها اعلام کردیم ملاک برای سازمان لیگ و فدراسیون قراردادی است که باشگاه‌ها و بازیکنان در ابتدای فصل ارائه می‌دهند. شاید در قوانین کمیته انضباطی قانونی برای رسیدگی به قراردادهای داخلی و دوم وجود داشته باشد، اما آن چیزی که برای ما سند است قرارداد ثبت شده است و نه قراردادهای پنهان و دوم!
رئیس سازمان لیگ برتر در ادامه تاکید کرد: انعقاد قراردادهای پنهان بدون تردید در دراز مدت مشکلاتی برای باشگاه‌ها به وجود می‌آورد و از نظر ما قانونی نیست. باشگاه‌ها اگر باز هم بندی به قرارداد رسمی اضافه کنند این بند باید در قرارداد اصلی هم گنجانده شود. در شرایط کنونی که در بازار نقلوانتقالات تابستانی فوتبال ایران هستیم باشگاه‌ها و بازیکنان این توصیه ما را جدی بگیرند و سعی کنند همه چیز را به صورتی کاملا شفاف انجام دهند.
