سروش رفیعی به الخور قطر می‌رود بی آنکه یک ریال گیر پرسپولیس بیاید. از یکطرفه‌ترین رابطه‌ها در تاریخ باشگاه. سروش که 6 ماه قبل با کلی دعوا از تراکتورسازی به پرسپولیس آمد و سر پایان خدمتش بحث بود ، مشخص نیست چطور قراردادی بسته که این قدر ساده تصمیم به رفتن می گیرد. او یک نیم فصل برای قرمزها بازی کرد، عضو تیم ملی نبود و از اعتبار پرسپولیس بهره برد، در لیگ قهرمانان دیده شد و خداحافظ! حتی نمی‌توان گفت اگر سروش به سرخپوشان نمی‌پیوست، تیم به قهرمانی نمی‌رسید.اگر بازیکنی نظیر او برای پرسپولیس سودآور نباشد، پس چه کسی قرار است برای این تیم آورده ای به همراه داشته باشد؟
مدیریت قرمزها که مدام درباره ثبات و توانایی بالا در ثبت قراردادها سخن می گویند حالا باید درباره قرارداد ناشیانه‌ای پاسخ بدهند که این قدر راحت باعث می شود یک بازیکن بتواند اینچنین جدا شود و شاید خود رفیعی باید بگوید چطوراز لیگ قهرمانان شانس قهرمانی در آسیا این قدر ساده می گذرد. نمی‌شد زمستان از این تیم برود اگرجاه طلبی داشت؟ بازیکنی که دو سال از فوتبالش را به خاطر کارت پایان خدمت و جنجال هایش سوخت ، حالا این قدر ساده فرصت اوج گیری را برای بازی در تیم نچندان مطرح الخور در لیگ قطر می سوزاند. واقعا آیا این رفتار او حرفه ای است؟ تیمی که در قطر تیم یازدهم جدول 14 تیمی است. او با این انتخاب می خواهد شانس بازگشت به فوتبال ملی را پیدا کند؟ راستش خیلی بعید است!
بقیه باشگاه‌ها چگونه از اموال خود مراقبت می‌کنند و برای رضایت‌نامه بازیکنان درجه دو (برای انتقال داخلی) دو میلیارد می‌خواهند. اما پرسپولیس ستاره‌اش را مجانی می‌فرستد قطر.آن هم بازیکن شماره هفت تیم که پیراهن رویایی باشگاه است!
شاید بد نباشد فصل بعد، ۷ پروین را به بازیکنی بدهند که حداقل یک فصل بماند.
