از روز اول کار نباید به اینجا می کشید. برانکو ایوانکوویچ همان زمان که رامین رضاییان به ترکیه رفت و حتی حاضر نشد پاسخ تلفن او را بدهد روی نام این بازیکن خط قرمز کشیده بود اما اصرار واسطه ها و فشار از بالا باعث شد رضاییان را به تیم بازگرداند.
اگر اصرار و وساطت تعداد زیادی از چهره های سرشناس فوتبال نبود محال بود برانکو راضی شود رضاییان را که از ریزه اسپورت به تهران بازگشت بود را دوباره در تیمش در اختیار بگیرد. اما این در حالی بود که همان زمان برانکو بابت وساطت ها نزد علی اکبر طاهری گلایه کرده بود: «حرف آخر من تغییر نمی کند. رامین جایی در پرسپولیس ندارد.»
برانکو به طاهری تاکید کرده بود وساطت برای بازگشت رضاییان تحت فشار قرار دادن او است و دل او با بازگشت رضاییان نیست. همان روزها بود که رامین ویدئویی منتشر کرد که در آن ویدئو بغضش ترکید و با جملاتی که پیش از این هرگز از او نشنیده بودم اعلام کرد با تمام وجود از ترک پرسپولیس پشیمان است و تنها در انتظار یک فرصت از سوی سرمربی پرسپولیس است.
در نهایت برانکو موافقت کرد رضاییان به پرسپولیس بازگردد اما به گفته اطرافیانش به هیچ وجه از بازگشت رضاییان راضی نبود و آتش اختلافش با او هرگز خاموش نشد.
این هفته ها رضاییان بازیکنی نیمکت نشین در پرسپولیس بود و کوچکترین شانسی برای حضور در ترکیب اصلی پیدا نمی کرد. رضاییان در این شرایط چنان تشنه قرار گرفتن در ترکیب اصلی بود که وقتی اولین بار در اندک دقایقی شانس حضور در ترکیب را پیدا کرد درخشید و حتی در دومین دیداری که برای دقایقی در ترکیب پرسپولیس قرار گرفت پاس گل ۳ امتیازی داد.
اما هیچ کدام از این موارد وحتی درخشش در دیدارهای بعدی پرسپولیس زمانی که رضاییان در ترکیب اصلی قرار می گرفت، برانکو را آرام نکرده بود. بارها در نشست خبری دیدارهای پرسپولیس و پس از درخشش رضاییان از برانکو درباره درخشش او سوال می شد و انتظار برای شنیدن جملات ستایش آمیز درباره وجود داشت.
شاید هر بازیکن دیگری بود برانکو به راحتی با زبان ستایش درباره او سخن می گفت اما درباره رامین، مرد کروات همواره یک محافظه کاری آگاهانه داشت و راضی نمی شد از ادبیات ستایش آمیز برای رامین استفاده کند.
همه این موارد نشان می داد کوچکترین جرقه ای می تواندظ جایگاه رضاییان را در تیم تغییر دهد و این جرقه در امارات و پیش از دیدار مقابل الوحده رقم خورد جایی که رضاییان با علیپور درگیر شد و پرونده اش در پرسپولیس برای همیشه بسته شد. برانکو زمانی که شخصا رفتار رضاییان در میز شام در همان شب درگیری را دید اعلام کرد دیگر بازیکنی به نام رضاییان در تیمش هویت نخواهد داشت.
اما در حالی که جدایی رضاییان از پرسپولیس قطعی شده است، با مرور تمام ماجراهای این چند وقت سوالی اساسی پیش می آید. آیا از همان ابتدا بهتر نبود رضاییان به پرسپولیس بازنگردد؟
بازگشت به یک تیم با وساطت افراد مطرح شاید در فوتبال ما امری عادی باشد اما در قواعد فوتبال حرفه ای امری منسوخ شده به حساب می آید. برانکو به هر دلیلی راضی به بازگشت رضاییان نبود. وقتی حرف آخرش این بود این حرف آخر نباید تغییر می کرد.
حالا زمانی که این حرف آخر تغییر کرد باید پیش بینی چنین روزهایی را می کردیم که در فاصله ۵ هفته تا پایان لیگ رضاییان حتی اجازه ندارد فصل را با پرسپولیس به پایان برساند و پس از آن از این تیم جدا شود.
تبعات منفی این دعوا به اوج خواهد رسید و برانکو در نظر رضاییان برای همیشه به عنوان چهره ای منفی جلوه خواهد کرد در شرایطی که مدت ها پیش و با تصمیمی مناسب تر می شد جلوی چنین روزی را گرفت.
بی تردید خروج رضاییان از پرسپولیس در این مقطع روی منفی خود را به سرخپوشان نشان خواهد داد. هواداران پرسپولیس به خوبی نسبت به توانایی های فنی رضاییان آگاهی دارند و شاید از هر کدام از آنها سوال بپرسید ترجیح می داد پای رضاییان در این فصل اصلا به پرسپولیس باز نمی شد تا امروز که پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا و عرصه های مهم وارد رقابت شده و هوادارانش باید حسرت بخورند و چراها را مرور کنند و پرونده یکی از بهترین بازیکنان فوتبال ایران را برای همیشه در تیمشان ببندند.
