به محض ورود کی روش به استادیوم آزادی در دیدار استقلال هواداران این تیم به حمایت از سرمربی تیم ملی ایران علیه برانکو ایوانکوویچ سرمربی تیم پرسپولیس شعار دادند و این زنگ خطری بود برای هشتم فروردین ماه که بازی بسیار حساسی با تیم ملی چین در راه جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه خواهیم داشت.
وظیفه مهدی تاج
در واقع شعارها علیه برانکو نمادی بود از اختلاف های رنگی در مورد تیم ملی و طبیعتا خود کی روش هم این موضوع را فهمیده است. در واقع او می داند که نباید مقابل نیمی از اهالی فوتبال قرار بگیرد هرچند نیمی دیگر با او باشند.
به هر حال هواداران پرسپولیس و استقلال و دیگر تیم ها هستند که قدرت تیم ملی ایران در آزادی محسوب می شوند و به نظر می رسد برای آن دیدار خاص مهدی تاج و مسئولان فرهنگی فدراسیون فوتبال باید برنامه ای طراحی کنند که پیش از ورود به بازی لیدرهای قرمز و آبی وحدت داشته باشند و کارشان به اختلاف وسط میدان نکشد.
دست انداز در مسیر تهران - مسکو
این صف بندی ها می تواند همه چیز را خراب کند و حتی دست انداز بزرگی باشد سر راه تهران – مسکو چرا که این اختلاف ها در یک بازی ملی هم از بعد رسانه ای و هم از نظر روحی تخریب کننده است. استقلال و پرسپولیس مهم هستند و شاکله و اسکلت فوتبال ایران را در تمام طول سال می سازند اما تیم ملی نماد یکی از این دو گروه یا دسته نیست بلکه نماد هر دو بعلاوه همه دیگران است.
سکوهای ملی جای اختلاف داخلی نیست
اختلاف کی روش و برانکو نباید به سکوها کشیده می شد که متاسفانه گاه و بیگاه روی هر دو سکوی قرمز و آبی دیده می شود. شاید اگر خیلی زودتر از این حرف ها کی روش و برانکو را دور یک میز نشانده بودیم امروز نگران چنین مسائلی نبودیم و حضور یا عدم حضور کی روش در ورزشگاه هم نمی توانست جو را علیه یک مربی دیگر در لیگ متشنج کند.
میدان ملی به هر حال مجالی برای انتقام گیری نیست، این صف بندیها هم نباید هرگز در مسیر تهران – مسکو قرار بگیرد. باید دید در نهایت کار به کجا می کشد و تاج برای این تفرقه و تجزیه داخلی چه فکری می کند؟
