مدافع راست تیم ملی حتی در روزهایی که در بازگشت از ترکیه به دلیل دوری از تمرینات تیمی از سوی برانکو ایوانکوویچ به نیمکت تبعید شد تا شاید به خودش بیاید هم نتوانست اشتباهاتش را در تصمیمی که گرفته بود را بپذیرد. او اما با پشتوانه عملکرد فنی به دنبال مسیر دیگری بود ؛ از اتفاقات سال قبل که بگذریم نکته مهم موضوع حضورناگهانی او در تیم ریزه اسپور و بازگشتش بود. مسلما در صورتی که این پیشنهاد را با مسوولان پرسپولیس و برانکو ایوانکوویچ هم در میان می‌گذاشت کمترین سنگ اندازی در مسیر رفتنش ایجاد می‌شد و سرمربی کروات مجبور نبود در مصاحبه‌اش به گلایه بپردازد که تماس‌هایش از سوی او بی‌جواب باقی می‌ماند. اما رضاییان همیشه به دنبال راه‌های میانبر بود و شاید به صورت مقطعی به هدفش رسید .رضاییان به ترکیه رفت و با این ادعا که دوست داشته از پرسپولیس فضای لژیونر شدن را تجربه کند، مدتی در آنجا ماند و دوباره به ایران بازگشت، این در حالی بود که برانکو مایل به این اتفاق نبود چراکه وی مجبور شده بود به جز حسن ماهینی، صادق محرمی را نیز جذب کند. اگرچه محرمی در نهایت توانست در سکوت کامل به پشتوانه تمرین و هماهنگی با تاکتیک برانکو ایوانکوویچ به ترکیب اصلی برسد، اما این یک سر ماجرا است و اینکه پرسپولیس در خلا مدافع چپ در تیمش که اکنون به بزرگترین چالش این تیم هم تبدیل شده مجبور به ریسک حضور سه مدافع راست با کیفیت شده یک طرف دیگر ماجرا است.
رضاییان البته در روزهایی که بعد از اتفاقات و ماجراهای سریالی در نهایت مجوز برانکو ایوانکوویچ و مسوولان باشگاه را برای بازگشت به دست آورد هم نمی‌توانست نیمکت نشینی را تحمل کند و عکس‌العمل‌های او در تمرین، نیمکت، بازی و حتی فراتر از آن در صفحه اینستاگرام چالش‌های بزرگی برای این تیم ایجاد می‌کرد . البته خوش‌شانسی سرخ‌ها این بود که آنها در مسیر موفقیت قرار داشتند وگرنه هر کدام از آنها می‌توانست تیم را کاملا از مسیر خود دور کند.
جالب اینکه رضاییان در ماجرای برانکو ایوانکوویچ و کارلوس کی‌روش هم هیچگاه نتوانست بی‌طرفی خود را به نمایش بگذارد و این را بازیکنانی می‌گویند که در ماجرای دیپورت ملی‌پوشان در دبی شاهد جملات و واکنش‌های ریز او بودند. رضاییان با فراموش کردن این مساله که در نهایت این باشگاه است که زمینه حضور و موفقیت او در تیم ملی را فراهم می‌کند حامی سرمربی تیم ملی ماند و البته حمایت از تیم ملی و سرمربی آن موضوع این بحث نیست اما این که او با رفتار خود به نوعی برابر برانکو ایوانکوویچ قرار گرفت نقطه سیاه این ماجرا است.
رضاییان ستاره است اما چه فایده وقتی یکی از برترین بازیکنان و البته تاثیرگذارترین آنها اینچنین با اشتباهات خود سرمربی تیم را مجبور به این مساله کند که در حساس‌ترین رقابت باشگاهی فصل در اردوی خارج از خانه از نام او عبور کند و دستور بازگشت به خانه برای او صادر کند.
شماره 27 اکنون در مسیری قرار گرفته که پیش از او شماره 11 سابق دنبال می‌کرد و اتفاقا همین سرکشی‌ها با دستور اخراج ابتدایی از سوی کریم باقری همراه شد و در ادامه برانکو ایوانکوویچ با قاطعیت از این تصمیم حمایت کرد تا اکنون پیام صادقیان به عنوان یکی از ناب‌ترین استعدادهای فوتبال ایران نتواند به خواسته‌ی خود برسد و در طول سه فصل اخیر با تغییر تیم و ادعای اینکه روزی با تداوم درخشش به این تیم بازخواهد گشت به دنبال پایان دادن به برچسبی باشد که همراه اوست. رضاییان اما همچنان می‌تواند با تکیه بر توانایی‌های فنی‌اش و با در پیش گرفتن رفتار حرفه‌ای فوتبال ایران را امیدوار به درخشش ستاره‌اش در جام جهانی کند. ستاره‌ای مطیع برانکو ایوانکوویچ و در خدمت کارلوس کی‌روش در تیم ملی و در روسیه. او فقط به یک تلنگر نیاز دارد و شاید دستور شب گذشته برای ترک اردو این تلنگر را به او زده باشد تا با فکر کردن درباره اتفاقات به وجود آمده در صدد بازگشت به مسیر حرفه‌ای قرار گیرد.
در انتظار بازگشت شماره 27 تاثیرگذار پرسپولیس و تیم ملی هستیم.
