در کل در دنیای حرفه ای فوتبال این مسئله پر رنگ تر است؛ بازیکنان مسن تر علاوه بر اینکه غالبا به عنوان کاپیتان و یا رهبر تیم برگزیده می شوند، از آن ها انتظار کنترل شرایط بازی، جلوگیری از حاشیه و مدیریت شرایط بحرانی هم می رود اما در دربی ۸۴ بین سرخابی های تهران تناقض های بسیاری را دیدیم.
از پیش از شروع بازی تا دقایق پس از سوت پایانی دیده این موارد دیده می شد و در نهایت در درگیری های بین سیدمهدی رحمتی و سید جلال حسینی، خودش را نشان داد.
نکته ای که در تیم جوان علیرضا منصوریان به نظر می آمد، رفتار سید مهدی رحمتی، کاپیتان استقلال در زمان های حساس و پر تنش بود، تا جایی که حتی می توانست شیرینی یک برد تاریخی برابر رقیب دیرینه را به کام هواداران تلخ کند.
اگر از تحلیل عملکرد فنی رحمتی در دربی بگذریم، عملکرد او به عنوان رهبر تیم و باتجربه ترین بازیکن آبی پوشان داخل زمین به شدت زیر سوال است؛ سید مهدی رحمتی پیش از رسیدن به دقایق انتهای بازی چندین بار به دلیل تلف کردن وقت از فغانی، داور دربی، تذکر جدی گرفت و پتانسیل لازم برای ایجاد حاشیه را نشان داد.
در ادامه و در دقایق حساس پایان بازی (دقیقه ۹۱) روی ضربه کرنر ارسالی سرخ پوشان، سید مهدی رحمتی با بازیکن خودی برخورد کرد و کتف خود را گرفت و روی زمین افتاد. در حالی که توپ به بیرون نرفته بود و داور هم بازی را متوقف نکرده بود، رحمتی همچنان کتف خود را گرفته بود و حاضر نبود بلند شود. فغانی دو بار به او اشاره کرد که به ادامه بازی مشغول شود. اما اتفاق های عجیب از اینجا به بعد شروع شد؛ پس از چند رفت و برگشت بالاخره توپ از خط طولی و نزدیک محوطه جریمه استقلال و به نفع پرسپولیس به بیرون رفت و دروازه بان استقلال مجددا خود را به زمین انداخت، در این لحظات بود که رحمتی باید تجربه و حرفه ای گری خود را به نمایش می گذاشت، اما اسیر بازی های احساسی و روانی سید جلال حسینی شد و برای درگیری با او زمین بلند شد و درد و کتف خود را به کلی فراموش کرد!
همین ماجرا کافی بود تا فرشاد احمد زاده و مهدی طارمی، رحمتی را به سمت دروازه هدایت کنند و به درگیری خاتمه دهند. در نهایت رحمتی کارت زرد گرفت. کارت زرد فغانی مجددا به رحمتی یادآوری کرد که او مصدوم است! در حالی که فغانی مشغول جریمه کردن جلال حسینی با کارت زرد بود، مهدی طارمی با رفتار غیر حرفه ای خود سعی در بلند کردن رحمتی از روی زمین داشت که با فریاد های «نمیتونم بلند شم» سید مهدی رحمتی مواجه شد و در نهایت سید مهدی رحمتی از روی زمین بلند شد و خیلی سرپنجه به بازی برگشت! همه این اتفاق ها در حالی افتاد که طبق قانون تا زمانی که دروازه بان از نظر داور و تیم پزشکی شرایط ادامه بازی را نداشته باشد داور نمی تواند ادامه بازی را اعلام کند.
روی زمین افتادن بی دلیل، درگیری با سید جلال حسینی و بلند شدن بلافاصله بعد از آن توسط سید مهدی رحمتی پس از ایجاد حاشیه در زمان های تلف شده برای تیمی که سه بر یک پیش است و سه تعویضش را انجام داده و تنها لحظاتی با یک پیروزی تاریخی فاصله دارد انگیزه کافی را بین بازیکنان و به ویژه کاپیتان پرسپولیس ایجاد کرد و درست با پرتاب همان توپی که لحظاتی قبل به بیرون رفته بود، مدافع - کاپیتان سرخ پوشان گل دوم را به ثمر رساند. هر چند برخی معتقدند که این گل روی خطا به ثمر رسید اما علیرضا فغانی گل را پذیرفت.
این پایان کارنبود، در حالی که سید جلال حسینی برای برداشتن توپ به داخل دروازه می دوید، یک حرکت مبتدیانه از رحمتی و حرفه ای گری حسینی باعث شد تا فغانی به او کارت قرمز را نشان دهد. در واقع رحمتی در حرکتی بچگانه و غیر ضروری ضربه ای به حسینی زد و او هم از فرصت نهایت بهره را برد و خود را روی زمین انداخت. مهدی رحمتی به درستی دومین کارت زرد خود را در چند دقیقه دریافت کرد و از زمین اخراج شد و این استقلال بود که وارد یک بحران شد، در حالیکه می توانست دو دقیقه پایانی بازی همه چیز با آرامش سپری شود.
استقلال هر سه تعویض خود را انجام داده بود و به ناچار یک بازیکن (سید مجید حسینی) درون دروازه قرار گرفت، شرایط بازی، جو داخل زمین و نتیجه طوری بود که به نظر می رسید اگر بازی چند دقیقه دیگر ادامه پیدا می کرد و هر اتفاقی می توانست بیفتد. اگر بازی چند دقیقه دیگر ادامه پیدا می کرد و استقلال گل مساوی را دریافت می کرد سید مهدی رحمتی چه جوابی برای هواداران استقلال داشت؟ در ۳۴ سالگی و بستن بازوبند کاپیتانی (به قول خود رحمتی) یکی از پرافتخار ترین تیمهای آسیا چه توجیهی برای این حجم از کارهای مبتدیانه و غیر حرفه ای بودن در آن دقایق حساس وجود دارد؟ آیا غیر از این است که در چنین دیدار هایی، در چنین شرایط بحرانی از چنین بازیکنانی انتظار رفتار حرفه ای و کاستن حواشی و کمک به تیم می رود؟ بازی برگشت فصل گذشته استقلال و تراکتورسازی را به یاد بیاورید که کل کل های رحمتی با قلعه نویی در نهایت چه سرنوشتی را برای استقلال رقم زد.
در هر حال مهدی رحمتی به دلیل تعصب بازیکنان، جو بازی و هزاران دلیل دیگر در پایان بازی مانند یک قهرمان بر شانه ها قرار گرفت، اما همه می دانند که چنین برخوردی هایی به دلیل مسائل خارج از رختکن و مستطیل سبز است. حتی اگر منصوریان در کنفرانس مطبوعاتی از رحمتی تعریف و تمجید کرده باشد، اما باید از منصوریان پرسید که در دقایق پایانی چی کشیده است!
