از نام سروش رفیعی که فاکتور بگیریم، تراکتورسازی در فاز تهاجمی با ترافیک شدیدی روبه‌رو است.
با حضور امید عالیشاه، دغدغه‌های امیر قلعه‌نویی دیگر یکی دو تا نیست. هر چند تراکتورسازی بازیکنان قابلی در اختیار دارد اما انتخاب بین خوب و خوب انتخاب مشکلی برای امیر قلعه‌نویی خواهد بود.
در نیم‌فصل اول، تراکتورسازی قریب به اتفاق بازی‌های خود را با روش 3-3-4 آغاز کرد. روشی که در آن هادی محمدی و خالد شفیعی مدافعان مرکزی بودند، محمد ایرانپوریان دفاع راست بود و سعید آقایی و محمد مهدیزاده و بعضا شهرام گودرزی مدافعان چپ. در مرکز خط میانی مهدی کیانی در تمام بازی‌ها به میدان رفت و وظیفه کاپیتانی را نیز بر عهده داشت. کنار او ابتدا سینا عشوری و سپس محمد نوری و کرار جاسم بازی کردند. البته که سروش رفیعی هم گاهی به مرکز خط میانی می‌آمد و جای یکی از بین نوری و کرار را می‌گرفت.
ترافیک بازیکن اما در خط حمله تراکتورسازی به وضوح مشاهده شد. جایی که سروش رفیعی در پست بال راست به میدان می‌رفت و محمد ابراهیمی نقش بال چپ را بازی می‌کرد. مهاجم هدف هم کسی نبود جز فرزاد حاتمی که فقط در یکی دو بازی جای خود را به ادینیو داد. این سه بازیکن بیشتر از بقیه در ترکیب اصلی بازی کردند و مثلث تهاجمی تراکتورسازی را تشکیل دادند.
اما بازیکنان جانشین. قلعه‌نویی به مهدی شریفی برای بازی در نوک خط حمله اعتقادی ندارد. پس او را بیشتر در نقش بال راست به میدان می‌فرستد تا جانشینی مناسب برای سروش رفیعی باشد. شهرام گودرزی هم ذاتا یک بال راست است که نیم‌فصل اول کمتر در این پست به میدان رفت. برای بال چپ هم لوسیانو ادینیو یک بازیکن جانشین بود. او که بیشتر یک مهاجم هدف است تا بال، در برخی از بازی‌ها در این پست حاضر شد و البته بازی قابل قبولی هم انجام نداد.
سروش رفیعی را که کنار بگذاریم، تراکتورسازی محمد ابراهیمی، مهدی شریفی، شهرام گودرزی و لوسیانو ادینیو را از نیم‌فصل نخست در اختیار دارد و امید عالیشاه را نیز برای نیم‌فصل دوم به ترکیب خود اضافه کرده. پس ترافیک همچنان پا برجاست و شاید حضور ستاره‌های بی شمار در خط حمله تراکتورسازی باعث نیمکت‌نشینی تعدادی از آنها شود.
به عنوان نمونه مهدی شریفی در سه بازی اخیر تراکتورسازی فوق‌العاده ظاهر شده و نشان داده در پست بال راست می‌تواند بازیکن موثری باشد. او یک گل به ثمر رسانده و یک پاس گل داده تا بازگشت به روزهای اوج را جشن بگیرد. امیر قلعه‌نویی هم برای نیم‌فصل دوم حساب ویژه‌ای روی شریفی باز کرده تا از سرعت ویران کننده او در سمت راست خط میانی و هجومی بهره ببرد. شهرام گودرزی هم البته هست که در مواقع لزوم به زمین برود و در ترکیب تراکتورسازی یک بال راست جانشین باشد.
برای سمت چپ اما رقابت شدیدتر است. محمد ابراهیمی پس از یک فصل درخشان در گسترش فولاد و احیا در ترکیب این تیم، برای لیگ شانزدهم تصمیم گرفت دوباره پیراهن تراکتورسازی را بر تن کند. او نیم‌فصل اول را با موفقیت سپری کرد تا خیلی‌ها از کی‌روش خرده بگیرند که چرا او را به تیم ملی دعوت نمی‌کند. حالا ابراهیمی برای حضور در ترکیب اصلی تراکتورسازی یک رقیب جدی دارد. بازیکنی به نام امید عالیشاه که در پرسپولیس هم یک بال چپ موفق و موثر بود.
اگر امیر قلعه‌نویی یکی از این دو بازیکن را به سمت راست نفرستد، باید شاهد نیمکت‌نشینی عالیشاه یا محمد ابراهیمی در ترکتورسازی باشیم. اتفاقی که نمی‌تواند برای هیچ یک از آنها قابل هضم باشد. نه عالیشاه طاقت بازی نکردن دارد و نه ابراهیمی که نشان داده یک بازیکن آماده است. باید منتظر تصمیم امیر قلعه‌نویی باشیم. تصمیمی که می‌تواند ترافیک بال‌های کناری تراکتورسازی را مدیریت کند.
