علیرضا نیکبخت واحدی بدون شک از نظر فنی یکی از بهترین چپ پاهای تاریخ فوتبال ما بوده است. بازیکنی که هم در استقلال روزهای خوبی را برای خود رقم زد و هم در مدت زمانی که پیراهن پرسپولیس را بر تن داشت از بهترین ها در پست خود بود.
هر چند جدا از این انتقال خودش را استقلالی ترین آدم دنیا می داند. او از جمله بازیکنانی است که چند فصل در جمع آبی پوشان پایتخت شاگرد مرحوم منصور پورحیدری بود.
نیکبخت درباره درگذشت باشگاه استقلال و شرایط این روزهای خود صحبت هایی انجام داده که در ادامه می خوانید:
* ابتدا مصاحبه را از درگذشت منصور پورحیدری آغاز کنیم. شما هم به رسم استاد و شاگردی در مراسم تشییع جنازه او حضور پیدا کردی؟
- هنوز هم باور نمی کنم که منصورخان دیگر در بین ما نیست. او بخشی جدا نشدنی از تاریخ باشگاه استقلال است و بالای 80 درصد افتخارات این باشگاه توسط آن مرحوم به دست آمده است. منصورخان حتی در زمینه ملی هم برای فوتبال ایران افتخار آفرینی کرد و تیم ملی را قهرمان بازی های آسیایی بوسان نمود.
* بهترین خاطره ای که از ایشان زمان حضور در استقلال داری کدام اتفاق است؟
- من بازی استقلال مقابل الاتحاد عربستان که در ورزشگاه آزادی برگزار شد را هیچ زمان از یاد نمی برم. تا آخرین ثانیه های بازی تلاش دو تیم به نتیجه تساوی یک بر یک رسیده بود که روی یک توپ ارسالی گل صعود استقلال به مرحله بعد را با ضربه سر به ثمر رساندم. آن بازی را هیچ زمان از یاد نخواهم برد.
* و بدترین خاطره؟
- همان سال تا جمع 4 تیم برتر آسیا پیش رفتیم و بازی ها در تهران برگزار شد که در مرحله نیمه نهایی به مصاف آنیانگ کره جنوبی رفتیم. روز بازی باران وحشتناکی در تهران بارید که زمین آزادی بیشتر به باتلاق شبیه شده بود تا زمین فوتبال و توپ در آن گیر می کرد. شرایط جوی باعث شد در آن بازی شکست بخوریم و از حضور در فینال محروم شویم. آن سال یکی از بهترین تیم های تاریخ استقلال تشکیل شده بود. اگر شرایط جوی اجازه می داد مثل آب خوردن قهرمان آسیا می شدیم حتی در آن بازی یک پنالتی هم از دست دادیم. به نظرم باران ستاره سوم را از استقلال و منصورخان گرفت. افسوس که دست منصورخان از ستاره سوم کوتاه ماند.
* از این بحث فاصله بگیریم این روزها چه فعالیتی می کنی؟
- مدرسه فوتبالم که طبق روال به کار خود ادامه می دهد و برای افزایش دانش خود همانطور که می دانید همراه علی کریمی، جواد کاظمیان و... در حال سپری کردن یک دوره کلاس حرفه ای مربیگری هستم.
* چه اهدافی در مربیگری داری؟
- شک نکنید در مربیگری هم مثل دوران بازیگری خود بهترین خواهم شد و برای رسیدن به این هدف یک دنیا انگیزه دارم. شک نکنید روزی مربی بزرگی خواهم شد.
* چرا زود با فوتبال خداحافظی کردی؟
- خیلی در این باره صحبت کردم. فقط برای چندمین بار این را بگویم چون با دلال جماعت کار نمی کردم و نان توانایی های خود را می خوردم برخی اتفاقات برای من رقم خورد. هر چه بود گذشت. حالا به مربیگری و رسیدن به جایگاه مناسبی در این کار فکر می کنم.
