حرف های منصوریان را پس از پیروزی مقابل مس کرمان مطالعه می کنیم، کلمه به کلمه، حرف های منصوریان و کارهایی که او در این چند روز انجام داده را که کنار هم می چینیم رازهای استقلال تا حدودی فاش می شود به ویژه این بخش از حرف ها: «بندی که در قرارداد کاوه هست در قرارداد ۹ بازیکن دیگر استقلال هم هست و اگر پول آنها پرداخت نشود می‌توانند بروند».
این بند که در ۹ ضرب شده بسیار عجیب است به نظر می رسد تاکنون سابقه نداشته که باشگاهی تا این حد در قراردادها سهل انگاری کرده باشند. شاید یک بازیکن بزرگ یا دو بازیکن بزرگ در چند سال برای یک باشگاه چنین مواردی را در قراردادش بگنجاند، اما ۱۰ بازیکن در یک سال و برای یک باشگاه؟ آن هم در حالی که در استقلال بازیکنی که بتواند چنین شرایطی را امسال به باشگاه تحمیل کند، نمی بینیم. بدتر از آن اینست که به ده بازیکن استقلال یندهایی خاص ارفاق شده و با این وجود استقلال گران ترین تیم نقل و انتقالات هم شده تا جاییکه وزیر ورزش پیشین دستور ترمز نقل و انتقالات این باشگاه را صادر کرد.
در واقع استقلال هم گران بسته شده و هم در قراردادها به سود بازیکن عمل کرده آن هم نه برای یک بازیکن که برای ده بازیکن.
شاید اگر استقلال فقط گران بسته شده بود، موضوع کمی فرق می کرد ولی هنرمندی می خواست که هم گران‌ترین تیم لیگ بسته شود، هم قراردادها مملو از بندهایی به سود بازیکن باشد. این یعنی از دو جهت به سود بازیکن!
شاید فرهاد مجیدی در سال های گذشته می توانست چنین قراردادهایی داشته باشد اما حتی آن روزها هم تیموریان از بولتون، نکونام از اوساسونا و ... چنین شرایطی برای قراردادهایشان با باشگاه استقلال نداشتند. دو روز به عقب بروید و منصوریانی را ببینید که به جلسه با افتخاری می رود و وقتی بیرون می آید با سایت باشگاه مصاحبه می کند و می گوید «افتخاری قول داد ظرف چند روز آینده دستمزد بازیکنان را بدهد»
این کار به آن معنی بود که قراردادها پرداخت نشده و منصوریان در مورد این موضوع از افتخاری قول گرفته و خودش هم آن را اعلام می کند تا افتخاری را در عمل انجام شده قرار دهد. چند روز قبل تر که بروید می‌رسید به یعقوب کریمی که مدعی بود ۱۳۰ در صد از پولش را از سال قبل و امسال نگرفته است!
بدهکاری های استقلال به صادقی ها و قلعه نویی ها بازیکنان خارجی دو سه سال گذشته را به یاد بیاورید و از یاد نبرید کرار و تیموریان را که به دلیل عدم پرداخت مطالباتشان از استقلال جدا شدند و قهرمانی را از استقلال گرفتند. حالا نه کرار و تیموریان بلکه ۱۰ بازیکن به گفته منصوریان این بند را دارند که می توانند فسخ کنند و بروند کما اینکه کاوه رضایی هم احتمالا به همین دلیل و با استناد به همین بند بحث جدایی را مطرح کرده وگرنه پیشنهاد چین نمی تواند برای رضایی رسیدن به تیم ملی را تضمین کند.
هر چه هست باید تاکید کرد استقلال در حال بند بازی است و هر کجای این فصل که نتواند دستمزدها و قراردادها را پرداخت کند، ۱۰ بازیکن دارد که حق جدایی دارند. این در واقع به سان تهدید بزرگ و زلزله ای عنقریب است که امیدواریم با پرداخت به موقع قراردادها هرگز بالفعل نشود اما بزرگترین خطر بالقوه طی همه سه دهه اخیر است.
شاید امروز باید مسئولان نقل و انتقالات و البته خود بهرام افشارزاده هم باید به این دغدغه بزرگ منصوریان پاسخ بدهند که چرا ۱۰ بازیکن وجود دارند که می توانند مثل کاوه رضایی هر لحظه که اراده کنند، حق باشگاه را بدهند و بروند؟ آیا این یک اشتباه بزرگ نبوده است؟
اگر بازیکنان با مربی تیم به مشکلاتی برخورد کنند و همه باهم بخواهند از استقلال بروند تکلیف این باشگاه مردمی چیست؟ آیا باید قانونا همه آنها بتوانند بروند؟
