برانکو نشان داده زیاد توجهی به حواشی پیرامون تیمش ندارد و اگر به صلاح تیمش باشد، حاضر است از مواضع خود کوتاه بیاید ولی در مواقع ضروری، تا آخر پای تصمیماتش ایستاده و اجازه بی انضباطی را به ستاره هایش نداده است.
شاید برخی تصمیم برانکو برای بازی دادن به رامین را زیر سوال ببرند و معتقد باشند او به خاطر تشویق هواداران دست به این کار زده اما همین رامین در بازی های قبلی هم در ورزشگاه آزادی تشویق می شد اما پروفسور به او بازی نمی داد. برانکو می داند چه هنگام از این بازیکن استفاده کند که هم تشنه پیروزی باشد و هم به کمک تیم بیاید.اگر در بازی قبلی او کمی زودتر به میدان آمده بود، فرشاد احمدزاده گل تساوی را وارد دروازه حریف نکرده بود و اگر این بازی کمی دیرتر به زمین می آمد شاید پاس گلی به طارمی نمی داد و پرسپولیس نمی توانست به صدر برگردد. تمام این تشانه ها کافیست تا به مرد کروات اطمینان کنیم.
رضاییان باید خوشحال باشد که زیر نظر چنین مربی ای کار می کند. شاید اگر او در گذشته بازیکن پرسپولیس بود، در بهترین حالت پیام صادقیان دوم می شد. محبوبیت پیام در پرسپولیس هم بسیار زیاد بود و از نظر فنی هم آنقدر قوی بود که بتواند بازیکن ثابت تیم ملی باشد اما کوتاه آمدن مربیان ایرانی مقابل این بازیکن، ظلمی بود که در حق او روا داشتند و اگر برانکو هم به رامین زودتر از این بازی می داد، دقیقا همین ظلم را این بار به رامین تحمیل کرده بود.
صادقیان اگر مربی ای مانند برانکو بالای سر خود می دید هیچ گاه به سطح فعلی نمی رسید و می توانست امیدوار باشد سالیان سال در تیم ملی و پرسپولیس بدرخشد اما حیف که ما فقط خودمان را قبول داریم و در همین مورد نیز برانکو را می کوبیم و معتقدیم اگر بودیم استفاده بیشتری از رضاییان می بردیم؛ استفاده ای که حتما پیش تر از پیام برده ایم!
