کارلوس کی‌روش در پیامی گفت:
روز گذشته (روز پنجشنبه) تلاش کردم توجه‌ها را به سمت دیدگاهی حیاتی جلب کنم؛ دیدگاهی که معتقدم باید ذهن‌های ما و تصمیمات‌مان را به آن سمت هدایت کنیم. هیچ‌گاه ارزش مدیریت خود را وقتی بهترین امکانات را دارید، نسنجید. تحسین و تقدیر شما از یک مدیریت فوق‌العاده باید تنها زمانی صورت گیرد که بتوانیم از همه چیز به نحو احسن بهره‌برداری کنیم. هیچ چیز کامل نیست بویژه در فوتبال. پول – اقرار می‌کنم می‌تواند کمک کند – اما نمی‌تواند موفقیت، غرور و آبرو بخرد. دومین صعود پیاپی تیم ملی به جام جهانی، با تصمیمات عادی یا اینکه هدیه‌ای از طرف خدا باشد اتفاق نمی‌افتد.
این (دومین صعود پیاپی به جام جهانی) با تلاش، فداکاری، خلاقیت نوآورانه و تعهد کامل به ماموریت و هدف‌مان رخ می‌دهد. برای تحقق این خواسته ما به افرادی فوق‌العاده نیاز داریم؛ افرادی که خواسته‌شان را به انجام کارهای فوق‌العاده اختصاص می‌دهند. کارهایی که افراد عادی توانایی انجام آن را ندارند.
افراد فوق‌العاده، کارهای بیشتری انجام می‌دهند تا دستاورد بیشتری داشته باشند. تنها این افراد فوق‌العاده هستند که می‌توانند تفاوتی بین پیروزی و شکست، بین عادی بودن یا قهرمان شدن ایجاد کنند.
برای رسیدن به جام جهانی ما احتیاج به بیشتر از این داریم. نیاز به کار بیشتر داریم، داخل زمین والبته بیرون از زمین. ما به تجدید قوا در فدراسیون‌مان نیاز داریم. ما نیاز داریم تا فرهنگ بهانه‌جویی یا توجیه کردن را کنار بگذاریم. ما نیاز داریم تا ذهن مشوش که همه چیز را مشکل و بدون راه حل می‌داند، کنار بگذاریم.
ما نیاز داریم منصف باشیم و فرصت درست و مناسب را به همه افراد برای تغییر بدهیم، اما یک بار برای همیشه. اگر آن‌ها نمی‌خواهند تغییر کنند، ما نیاز داریم که قدرت تجدید قوا و تغییر افراد را داشته باشیم.
آن تفکر زرنگ خیابانی که در سیستم ما سم است و همیشه به یک نتیجه مشابه ختم می‌شود بدون اینکه چه دلایلی وجود داشته باشد یا چه اتفاقاتی رخ می‌دهد:
!- همیشه "هیچ کس" مقصر نیست یا مسئولیت شکست را بر عهده ندارد.
2-ما تنها غرورمان را تغذیه و استاد بکارگیری و استفاده از اطلاعات گوناگون برای مقصر وانمود کردن بقیه هستیم.
ما به افرادی نیاز داریم که بتوانند با مشکلات مبارزه کنند و بتوانند سریع تطبیق‌پذیر باشند و راه حل پیدا کنند. اگر متاسفانه منافع تیم ملی حکم کند، ما مجبور به تغییر بازیکن می‌شویم یا مربیان تغییر پیدا می‌کنند، حالا چرا این افراد بی فایده تغییر نمی‌کنند؟ دوستان عزیز، فقط برای توجه شما می‌گویم، من روز گذشته حرف‌هایم را با این جمله آغاز کردم: "ما شکست خوردیم."
برای بعضی از مخاطبان می‌گویم، وقتی من می‌گویم "ما"، کارلوس کی‌روش هم شامل این کلمه می‌شود و من هم باید کارم را انجام دهم چرا که معتقدم "ما" مهم‌ترین کلمه در یک تیم است.
زمانی که ما می‌بازیم مربیان لطمه می‌بینند و مسئولیت را به تنهایی به دوش می‌کشند. وقتی که سیستم حمایت مالی کافی ندارد، رئیس به تنهایی ضربه می‌خورد. چرا ما باید منتظر تصمیماتی باشیم که اگر فردا آن را بگیریم دیر است؟
"آب رفته از جوی دیگر برنمی‌گردد" ما یک کمپ را از دست دادیم، کمپی که دیگر هرگز برنمی‌گردد. ما یک بازی دوستانه را از دست دادیم و این بازی هرگز برنمی‌گردد.
دوستان عزیز توجه کنید: "تقصیر هیچ کس نیست و تقصیر همه است".
بعضی افراد دوست ندارند که من این را بگویم اما این یک واقعیت است و باعث ضربه خوردن به منافع تیم ملی شده است. دوست داشته باشید یا نه.
قهرمانان، قهرمان می‌شوند موقعی که آن‌ها وظیفه‌شان را به درستی انجام می‌دهند و تصمیمات درست‌شان را در زمان درست اتخاذ می‌کنند.
با بهترین آرزوها
کارلوس کی‌روش
