جالب آن‌که از جمع ۵ پرسپولیسی تیم ملی فقط مهدی طارمی بود که در نیمه دوم تعویض شد و در دقیقه ۷۰ جای خود را به علیرضا جهانبخش داد. سایر شاگردان برانکو تا انتهای بازی با ازبکستان در زمین ماندند.
در همین راستا عملکرد ملی‌پوشان پرسپولیس دیدار با ازبکستان را زیر ذره‌بین بردیم که در زیر می‌خوانید:
علیرضا بیرانوند؛ دستانی قوی‌تر از پا!
دروازه‌بان شماره یک پرسپولیس در سومین بازی متوالی خود برای تیم ملی در مسابقات انتخابی جام جهانی هم گل نخورد تا رکورد جالبی به جا گذاشته باشد. او به اعتماد به نفس خوبی هم رسیده و جوری هنگام ارسال‌های حریف از دروازه خارج می‌شود که انگار مالک و فرمانده هجده‌قدم خودی است. بعید به نظر می‌رسد با این روند علیرضا بیرانوند تا انتهای رقابت‌های انتخابی جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه جای خود را به دروازه‌بان دیگری در تیم ملی بدهد.
نقطه قوت: خروج‌های بدون نقص و دستان چسبناک بیرانوند بدون شک قوت قلبی برای مدافعان تیم ملی بود که می‌دانستند این دروازه‌بان روی‌توپ‌های هوایی به مهاجمان ازبک باج نمی‌دهد. او با این خروج‌ها ما را به یاد بهروز سلطانی دروازبان دهه ۶۰ تیم ملی ایران و پرسپولیس انداخت که تسلط خاصی روی توپ‌های هوایی داشت.
نقطه ضعف: هرقدر علیرضا بیرانوند پرتاب دست‌های دقیق و بلندی دارد، در زدن ضربات کنار دروازه با پا دارای مشکل است. این نقیصه او بی‌شباهت به ابراهیم میرزاپور همشهری بیرانوند و گلر سابق تیم ملی نیست که در جام جهانی ۲۰۰۶ برای کشورمان بازی کرد.
سیدجلال حسینی؛ قاتل ازبک‌ها!
سیدجلال حسینی را باید قاتل ازبک‌ها نامید. مدافعی که در جام ملت‌های ۲۰۰۷ در مالزی دروازه ازبکستان را باز کرد. در دوره قبلی مسابقات انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴ یک توپ از توی گل ایران بیرون کشید که با اشتباه داور گل ازبک‌ها نادیده گرفته شود و داغ آن تا مدت‌ها بردل حریف مانده و بالاخره پنج‌شنبه با ضربه سری تماشایی در دقیقه ۲۷ گلی سه امتیازی زد تا اولین شکست شاگردان ساموئل بابایان در این دوره از مسابقات انتخابی جام جهانی رقم بخورد.
نقطه قوت: تسلط روی زمین و هوا و کم اشتباه بودن به همراه قدرت رهبری مدافعان جوان همه و همه فاکتورهایی است که سیدجلال حسینی داشته و دارد. پنج‌شنبه گذشته این مدافع با تجربه گلزنی را هم به خصوصیات خود افزود تا ثابت کند هنوز هم دود از کنده بلند می‌شود!
نقطه ضعف: سیدجلال نقطه ضعف خاصی ندارد اما اگر بخواهیم کمی سخت‌گیرانه برخورد کنیم می‌توان عدم مشارکت این مدافع در بازی‌سازی را بر شمرد که البته خیلی هم محسوس نیست.
رامین رضاییان؛ هرروز بهتر از دیروز
در بازی با ازبکستان یک بار دیگر ثابت شد رامین رضاییان مدافع راستی در سطح بالاست. او سردار رشیداف بهترین گلزن و ستاره چپ‌پای ازبکستان را از کار انداخت و کاری کرد که در نیمه دوم تعویض شود. رضاییان هم ثابت کرد کی‌روش بی‌دلیل او را به وریا غفوری و دیگران ترجیح نمی‌دهد؛ قابل توجه برانکو!
نقطه قوت: کارلوس کی‌روش در محافل خصوصی معتقد است رامین رضاییان استانداردترین میزان دوندگی را نزد بازیکنان ایرانی دارد که حرف بیراهی هم نیست. مدافع راست تیم ملی در بازی با ازبکستان در دفاع و حمله مشارکت دائمی داشت و با نفس چاق خود خیال همه را از این سمت راحت کرده بود.
نقطه ضعف: خطاهای بی‌مورد و دادن کاشته آن هم پشت محوطه جریمه ایران به ازبک‌ها نقطه ضعف رضاییان بود. رامین گرچه ضعف ارسال‌های خود را در این دیدار مرتفع کرده بود اما در امور دفاعی کمی عجولانه عمل کرد و در چند نوبت به تیمی ضربه ایستگاهی داد که در این کار استاد است.
وحید امیری؛ کاش چیپ می‌زد!
وحید امیری در دیدار با ازبکستان از بازی با چین هم بهتر بازی کرد اما هنوز با آن ستاره فصل گذشته نفت تهران و ابتدای لیگ پرسپولیس فاصله آشکاری دارد. او تکنیک قابل قبولی دارد و می‌تواند به راحتی مدافعان حریف را دور بزند و خلق موقعیت کند اما به نظر می‌رسد هنوز از اعتماد به نفس کافی درتیم ملی برخوردار نیست.
نقطه قوت: دوندگی وحید امیری نیز در دیدار با ازبکستان حسابی به چشم آمد. امیری یک بازیکن چپ‌پاست و همین موهبت بزرگی برای اوست به شرط آن‌که از این پای چپ خود بیشتر کار بکشد. او اگر می‌خواهد ناصر محمدخانی نسل خود باشد باید بیشتر دریبل بزند و از استعدادش استفاده کند.
نقطه ضعف: کاش وحید امیری در دقیقه ۴+۹۰ آن ضربه را چیپ می‌زد آنگاه مطمئن باشید به جای یک بر صفر با برتری دو بر صفر تاشکند را ترک می‌کردیم. شماره ۱۱ تیم ملی در این بازی کمی سراسیمه به نظر می‌رسید و در تغذیه تک‌مهاجم تیم هم در حد و اندازه‌های خود ظاهر نشد، با این وجود او هم نمره قبولی گرفت.
مهدی طارمی؛ سر گردان در وینگر چپ و راست
مهاجم نوک پرسپولیس در تیم ملی بین وینگر چپ و راست سرگردان است. کارلوس کی‌روش که در بازی با قطر از مهدی طارمی به عنوان وینگر چپ استفاده کرده بود این بار او را در پست وینگر راست به میدان فرستاد که بیشتر از استعداد خود فقط دوید! مهدی طارمی سرعت و تکنیک دارد اما برای بازی در کناره‌های زمین ساخته نشده است. البته تا نظر کارلوس چه باشد!
نقطه قوت: یک استارت در نیمه دوم و گرفتن خطا از مدافع حریف که با کارت زرد داور نیز همراه شد. این می‌شود خلاصه بازی مهدی طارمی برابر ازبکستان! البته او دوندگی زیادی هم داشت ولی پست او در خط حمله است و نه کناره‌ها!
نقطه ضعف: طارمی که یک گلزن و مهاجم خوش استیل به شمار می‌رود، در پست وینگر راست نه خوب پاس داد، نه دریبل زد و نه حتی همکاری درستی با رامین رضاییان داشت و به جرأت سردرگم‌ترین (!) بازیکن تیم ملی برابر ازبکستان بود!
