در واقع سرمربی پرتغالی کشورمان همه چیز را پیش از مسابقه آماده کرده بود تا در مصاف ازبک ها، هیچ چیز از اراده اش خارج نشود و بازی مسئولانه بازیکنان کشورمان باعث شد تا بازی مهندسی شده شان به نتیجه ختم شود.
اول: سه امتیاز را بگیر، بعد بازی کن!
تیم ملی فوتبال کشورمان برای آنکه بتواند به هدف نهایی خود دست پیدا کند و با دست پر از تاشکند به تهران برگردد، پیش از مسابقه حریف را شکست داد! کی روش با بزرگ کردن و قوی نشان دادن سرگروه گروه A رقات های مقدماتی جام جهانی 2018، ازبکستان را با چالشی روانی مواجه کرد. آنها از یک طرف می دانستند با تیم بزرگی به نام ایران روبرو هستند که گل زدن بهشان سخت است و از طرفی با سخاوتمندی کی روش(!) که ازبک ها را به عنوان بهترین تیم گروه معرفی کرده بود، آنها را در خانه با فشار روانی زیادی روبرو ساخت. همین مساله هم باعث شد تا یک سوم ابتدایی مسابقه برخلاف تصور میزبان کاملاً در اختیار ایران باشد. بازی با برنامه شاگردان کی روش و گلزنی سید جلال، نتیجه را به سود ایران کرد. حالا نوبت به یک ساعت صبوری هوشمندانه بود...
دوم: پیاده کردن فلسفه فوتبالی و اراده تاکتیکی
همه دنیا فوتبال ملی اسپانیا را به تیکی تاکا می شناسند. کی روش هم ایده خاص خود را دارد. دفاع متمرکز، بازی صبورانه و غنیمت دانستن فرصت های گلزنی. به همین خاطر ایران از دقیقه 30 مصاف با ازبکستان رو به رویه تیمی مختص خود آورد. با این توضیح مشخص بود که وقتی تیم ملی به تک گل برتری رسیده، باید اراده تاکتیکی اش را به حریف دیکته کند. بازی با حوصله بدون توپ، با فشردگی نفرات و دادن توپ و میدان به رقیب سراسیمه و البته عصبانی که در خانه و جلوی چشم هواداران، از قدرتش خبری نبود، بازیکنان کمتر تکنیکی ازبکستان را ناچار به وقت تلف کردن با توپ کرده بود.
سوم: ورود بازیکنان اصلی در یک سوم پایانی بازی
آزمون، جهانبخش و کاپیتان آندو، 3 تن از ارکان اصلی تیم کی روش در مصاف حساس با ازبکستان روی نیمکت بودند. نکته ای گمراه کننده که سرگیجه بابایان را برای مصاف با ایران بیشتر کرد. او از کی روش رو دست خورده بود و زمانی به خود آمد که هر سه آنها وارد میدان شده بودند! در واقع در شروع نیمه دوم ازبکستان تا می خواست به بازی حاکم شود، ورود آزمون و جهانبخش و پس از این دو، آندو حریف به هم ریخته را حسابی سردرگم کرده بود. آنها به همین خاطر به شدت عصبانی بودند و تمرکز خود را از دست داده بودند. حربه ای زیرکانه از جانب کی روش که کارگر افتاد.
چهارم: پرس شدید، بازی در طول زمین، بعد از دقیقه 80!
میزبان احتمالاً روی دقایق پایانی مسابقه برای وارد کردن فشار بر روی دروازه بیرانوند حساب باز کرده بود اما اشاره های دست کی روش، تعویض هایش و برنامه از قبل طراحی شده برای دقایق واپسین کاری کرد که ازبک ها نتوانند روی دروازه ایران خطری جدی ایجاد کنند و اتفاقاً این ایران بود که در این دقایق موقعیت های گلزنی خوبی داشت. جالب اینجا بود که ایران به خاطر ورود سردار، جهانبخش و آندو، یک ربع پایانی مسابقه توان دوندگی و پرس را در تیمش افزایش داده بود. به این ها نفرات انرژیکی چون حاج صفی، محمدی، امیری و رضائیان را هم اضافه کنید که مساحت زمین را برای حریف عجول بیشتر نشان می داد! در واقع تیم ملی فوتبال کشورمان در برابر ازبکستان کاری که بیشتر تیم ها در ابتدای بازی انجام می دهند را در یک ششم پایانی مسابقه اجرا کرد. تدبیری عجیب اما هوشمندانه که با دوندگی بی امان بازیکنان تیم ملی به ثمر نشست.
حالا با انجام این بازی مهندسی شده، خیالی آسوده، روحیه ای بالا و سرگروهی، در آزادی پذیرای کره ای ها خواهیم بود تا برای رسیدن به روسیه 2018، یک تیم بزرگ دیگر را از جلوی راهمان کنار بزنیم.
