در واقع واضح و مبرهن است که منصوریان حداقل فعلا به این دو بازیکن اعتقادی نداردو البته آمار بازی آنها در سال گذشته هم همین را نشان می دهد. چرا که حاج محمدی رزرو و ذخیره عمران زاده بود و آرش افشین هم به میدان نمی رفت.
در چنین فضایی باید تاکید کرد که این دو خرید غلط بوده اند چرا که خود منصوریان هم به آنها اعتقادی ندارد اما پرسش استراتژیک اینست که چرا نمونه این خرید و فروش ها برای استقلال و پرسپولیس در سال های متفاوت بسیار زیاد است؟
چرا مربی می آید و یک سری بازیکن را به صورت کیلویی بیرون می ریزد و بعد خودش خریدهایی انجام می دهد که از لیست خروجی بدتر هستند؟
مظلومی هم چنین می کرد، از همه بیشتر امیر قلعه‌نوعی چنین حرکتی را انجام می داد. ایضا درخشان و استیلی و دایی چنین کردند. در میان همه اینها علی پروین، برانکو و پورحیدری کمترین تغییرها را در تیم خود داشتند و اتفاقا موفق ترین مربیان همه سال های اخیر فوتبال ایران هم بوده اند.
مربیان پای سرمایه های باشگاهشان نمی ایستند، در این مورد به خصوص منصوریان چنین کرده است. او پروپئیچ و طالب لویی را که دو ساله با استقلال قرارداد داشتند را بیرون کرد و به این ترتیب باشگاه مجبور به دادن غرامت به این دو بازیکن شد و از همه بدتر هماهنگی های به وجود آمده بین آن دو و این باشگاه هم سرمایه سوزی شد تا باشگاه استقلال هم پول بدهد هم به جای اینها دو بازیکن ضعیف تر و البته گران تر را برای سکوهای خودش خریداری کرده باشد.
مشکل البته فقط مربیان نیستند، بلکه باشگاه ها هم هستند که اصلا اعتقادی به خرید های خودشان ندارند و پای این سرمایه ها نمی ایستند.
به همین استقلال که نگاه می کنیم متوجه می شویم که افشارزاده خودش با این دو بازیکن دو ساله قرارداد بسته بود، کما اینکه با خسرو حیدری و رحمتی هم سه ساله بسته است. اما خود افشارزاده که دستور قرارداد دوساله را داده خودش هم قرارداد دو ساله اش را فسخ می کند، غرامت می دهد و بازیکنان جدید دیگری را می خرد تا نشان بدهد نه برای حکم خود و نه برای اعتبار باشگاه استقلال حقی قائل نیست.
مربی جدید که می آید کلا انگار لشگر کشی قرار است انجام شود شاید اگر رویشان شود آبدارچی را هم بروند عوض کنند! آنها اعتقادی به خریدهای خودشان هم ندارند و فقط انگار می خرند که خریده باشند. می خرند تا دهان مربی را ببندند.
در تمام سال های اخیر که پرسپولیس نتیجه نمی گرفت همین کار را می کرد، آنها مدام بازیکن خرید و فروش می کردند که این بسیار غلط است، در استقلال تغییرات اخیر نه تنها به بازیکن که به مربی و مدیر عامل هم رسیده و تند و تند تغییرات انجام می‌شود.
در باشگاه‌های بزرگ دنیا مربی اجازه ندارد با سرمایه‌های باشگاه چنین برخوردی داشته باشد، در بایرن مونیخ محال ممکن است بازیکنی به این راحتی در حالی که قرارداد دارد، از باشگاه کنار گذاشته شود آنها باید تا روز آخر برای بایرن به میدان بروند.
در استقلال و پرسپولیس اما چنین نبوده است و اکثر مواقع پول باشگاه به حراج گذاشته می شود بدون آنکه کسی در داخل باشگاه برای هزینه کرد قبلی و خریدهای باشگاه سینه سپر کند و بگوید باید تا آخرین ریال سرمایه گزاری باشگاه عودت داده شود.
این بزرگترین ضعف استقلال و پرسپولیس در سال های اخیر بوده است و همانطور که می دانید این دو – هر دو – بدهی های زیادی دارند که اکثر آن از همین مسیر بوده و البته تنها در سال هایی نتیجه گرفته اند که کمتر تغییرات داشته اند.
