مرتضی که در بازی اول با قطر روی نیمکت نشسته بود در بازی با چین از ابتدا در ترکیب ایران به میدان آمد. کی روش شاید به خاطر تجربه بازی در چین از ابتدا به وی میدان داد و شاید تصمیم گرفته بود در این بازی با توجه به سرعت بازی حریف با مدافعان سرعتی در قلب خط دفاعی زوج سازی کند. بازی پور علی گنجی به هر بهانه ای به چشم آمد.
او محکم و با صلابت بازی کرد و با اینکه زوج او در خط دفاعی خیلی زود به دلیل مصدومیت تعویض شد در ادامه با سید جلال حسینی هم هماهنگ نشان داد و بدون نقص بازی کرد.
وجود چنین بازیکنانی روی نیمکت موهبت است. بازیکنی که چه در بعد فنی و چه در بعد انگیزشی هیچ چیز از بازیکنان داخل زمین به خصوص هم پستی اش کم ندارد. ما در بازی های آینده هم با مصدومیت و محرومیت احتمالی بازیکنان روبرو خواهیم شد و حضور چنین بازیکنان آماده ای می تواند ما را به سمت نتیجه گیری هدایت کند. ایران در همه پست ها نیازمند پور علی گنجی ها است.
هر چند این ترافیک چنین موقعیتی را در تیم ملی مهیا کرده واکنون کی روش باید بابت این موضوع خوشحال باشد. به طور مثال در نوک خط حمله ما روی نیمکت گوچی را داریم که حضورش در میدان پیام گل را برای ایرانی ها مخابره می کند و یا دیدید در همین بازی میلاد محمدی با وجود اینکه تجربه چندانی نداشت کمتر از احسان حاج صفی نشان نداد.
مرتضی پور علی گنجی روز خوبی را در چین پشت سر گذاشت. محکم و باصلابت بازی کرد و مهاجمان تیم چین کمتر از شعاعی که او بازی می کرد دروازه ایران را با خطر جدی مواجه کردند.
