تماشای دیدار کره‌جنوبی و چین این امید را دل ایرانی‌ها زنده کرده بود که بالاخره می‌توانند برای نخستین بار، در دو جام جهانی متوالی حضور داشته باشند. هم چین و هم کره اصلا تیم سرحالی نشان نداده بودند. ولی نود دقیقه دیدار ایران و قطر، آب سردی بود بر پیکر ایرانی‌ها. مردم نود دقیقه حرص و جوش خوردند. از پاس‌هایی که به هم نمی‌رسید، از سانترهایی که بیرون از زمین فرود می‌آمد، از دریبل‌هایی که سرانجامی نداشت. ایران در بازی با قطر به هیچ عنوان شاداب نبود. در نیمه نخست قطری‌ها سه موقعیت جدی ایجاد کردند که دو تا از شوت‌های‌شان هم در چارچوب بود. ولی ایران فقط دو شوت خارج از چارچوب داشت. ضربات کرنر که ویژگی بارز تیم کیروش بود هم نتوانست مقابل قطری‌ها خطرساز شود.
از مدافعان کناری تا خط حمله تیم ملی پر بود از ایراد. ولی در پایان بازی کیروش هیچ کدام از مشکلات را گردن نگرفت و همه را گردن برانکو و دوستانش انداخت. این که حاجی‌صفی ضعیف بود از نگاه کیروش به دلیل عدم وجود اردو است. سرمربی پرتغالی به احسان ایرادی نمی‌گیرد که چرا زودتر باشگاهش را مشخص نمی‌کند و از دست دادن دوران بدنسازی، او را به این شکل در آورده. کیروش می‌گوید که باید بازی دوستانه داشته باشیم تا به سایر گزینه‌ها اعتماد کنم.
این که تیم انقدر بد بود هم در صحبت‌های کیروش جایی ندارد. او باور دارد تیم ملی روز قبل برنده نشد. بلکه از باخت مقابل قطر فرار کرد. در توجیه این نمایش هم می‌گوید که امیدوار است «آن آقا» روزی بیاید از مردم ایران عذرخواهی کند که مقابل اردوهای تیم ملی ایستادگی کرد. پس شما کی عذرخواهی می‌کنید آقای همیشه حق به جانب؟ بهتر نیست که به جای تمرکز بیش از حد روی برانکو و دشمنان، به تیم ملی برسید که پس از پنج سال حضور روی نیمکت ایران، هنوز هم برای بردن قطر دچار مشکل می‌شویم؟
