«رامین رضاییان به پرسپولیس برگشت»، این خبری بود که روز گذشته در رسانه‌ها منتشر شد. خبری قابل پیش‌بینی و البته کمی عجیب، عجیب از این نظر که برانکو چطور و در چه شرایطی حاضر شد به بازگشت رضاییان، رضایت بدهد.
انگار برانکو نسبت به گذشته فرق کرده، دیگر آن صلابت قبل را ندارد. همان زمانی که برانکو رای به بازگشت طارمی داد این مسئله حس شد. سوال اینجاست، برانکویی که تا 3 روز پیش مخالف صددرصد بازگشت رضاییان بود چطور راضی به بازگشت او شد؟ آیا سطح فنی ضعیف گولچ برانکو را مجاب کرد که با خارج کردن احتمالی او از فهرست رامین را برگرداند؟ آیا رضاییان راضی شده نیمکت‌نشینی و یا سکونشینی احتمالی را تحمل کند؟ رضاییان قرار است جای چه بازیکنی در ترکیب قرار بگیرد؟ آیا مصلحت اندیشی برانکو برای برد در دربی بوده؟ این‌ها سوالاتی است که در ذهن هواداران و البته اصحاب رسانه تکرار می‌شود.
خارج از بحث برانکو، چگونگی حضور رضاییان در ترکیب پرسپولیس جزو ابهامات بزرگ است. بعد از دوران نیمکت‌نشینی و سکونشینی احتمالی، رضاییان در چه پستی و جای چه بازیکنی بازی خواهد کرد؟ حسین ماهینی در 4 بازی ابتدایی پرسپولیس مخصوصا در بخش دفاعی عملکرد قابل دفاعی داشته و البته آخرین پاس گل پرسپولیس را هم او برای طارمی جفت‌وجور کرد.
البته این مسئله وجود دارد که رضاییان در بخش هجومی بهتر از ماهینی است اما در دفاع ماهینی به مراتب بهتر از رضاییان است.
شاید زوج ماهینی - رضاییان در سمت راست پرسپولیس بسیار خطرناک باشد و این دو بازیکن مکمل خوبی برای هم باشند اما مسئله اینجاست که رضاییان جای کدام هافبک پرسپولیس به زمین می‌رود؟ با نگاه به ترکیب 4 بازی ابتدایی پرسپولیس می‌شود به این سوال پاسخ داد.
فرشاد احمدزاده بازیکنی بوده که در 4 بازی گذشته در سمت راست خط هافبک پرسپولیس به میدان رفته است. عملکرد احمدزاده در این بازی‌ها و البته فصل گذشته آنقدر خوب بوده که به سختی برانکو او را نیمکت‌نشین کند، البته اصولا احمدزاده هم بازیکنی نیست که با نیمکت‌نشینی کنار بیاید.
در این میان اختلاف رضاییان با چند بازیکن بزرگ پرسپولیس از فصل گذشته هم می‌تواند یکی از نگرانی‌های هواداران و البته کادر فنی باشد.
باید دید برانکو که به نظر می‌رسد در شرایط «خاص» حاضر شده رضاییان را بپذیرد برای تمام این سوال‌ها چه پاسخی دارد.
