دست روزگار،یکشنبه 19 اردیبهشت را به یکی از حساس ترین روزهای تاریخ باشگاه استقلال تبدیل کرده است.
روزی که اگر با پیروزی استقلال همراه شود،این تیم را در یک قدمی کسب جام قهرمانی قرار می دهد و در غیر این صورت،این تیم به شکل روشنی از بالا بردن جام دور خواهد شد.
این سو استقلال است و هوادارانش و آن سمت غریبه ای آشنا روی نیمکت حریف می نشیند.
حریف تراکتورسازی و خود،نیاز به پیروزی دارد.
حال و روز ژنرال تا آن روز برزخی باقی می ماند.
او یک سو تعهدش به تراکتورسازی را دارد و در سوی دیگر عشقش به استقلال را.
امیر تا آن روز،هر روز به عجیب ترین 90 دقیقه عمرش فکر می کند.
او نشان داده در چنین شرایطی هرگز تعهدش را نمی فروشد و در گذشته بارها این را نشان داده اما...هجوم هواداران استقلال به صحفه شخصی اش ماجر را وارد فاز تازه ای کرده است.
آنچه می بینید،مشتی نمونه خروار خروار کامنت تقاضا از سرمربی امروز تراکتورسازی است.
اسمش هر چه می خواهد باشد،نامش را هر چه می خواهید بگذارید،
هواداران استقلال از سرمربی سابق خود تقاضا دارند.
تقاضایی که در دنیای حرفه ای امروز البته مفهومی ندارد اما به هر حال احساس است و قهرمانی و جام.
تکلیف هواداران تراکتورسازی هم که مشخص است و این وسط پرسپولیسی ها هم از قلعه نویی التماس دعا دارند که یکشنبه رقیب سنتی را شکست بدهد تا آنها با خیال راحت تری در تبریز مقابل گسترش و بعد در برابر راه آهن رویای قهرمانی را ترسیم کنند.
شاید امیر در کنج ذهنش فکر دوشنبه را هم بکند،فکر فردایی که پس از غروب یکشنبه می آید.
آن روز،امیر هست و تعهدش و امیر است و علاقه اش.
موضع گیری سرمربی تراکتور در روزهای آینده به حل ابهامات کمک زیادی می کند.
موضعی درباره درخواست مشترک تراکتوری ها،پرسپولیسی ها و البته استقلالی ها.
سلام ژنرال!
