در این نامه آمده است:" دوستان عزیزم، همان طور که همه شما می دانید، نامه استعفای من از تیم ملی ایران روز 14 فوریه به فدراسیون داده شد. این کار اجتناب ناپذیر بود.
دلایل استعفا را همه می دانند و تنها به شرایط کار در تیم ملی مربوط است. این شرایط، قول هایی که دائما زیر پا گذاشته می شد، عدم حمایت از بازیکنان ما، نبود امکانات و نبود روحیه جاه طلبی در فدراسیون برای رسیدن به جام جهانی 2018.
چیزی تغییر نکرده است. من تصمیم گرفتم تا این نامه را برای شما بنویسم تا شما از شرایط مطلع شوید. تاکید می کنم: چیزی تغییر نکرده است. اتفاقاتی که در چند ساعت اخیر رخ داد، مانند همیشه، از سوی همان کسانی است که می خواهند این توهم را ایجاد کنند که نگرانی ما بی مورد است. اما واقعیت این است که 150 روز پیش از اینکه ایران بازی های برای رسیدن به روسیه 2018 را آغاز کند، در دیداری خانگی که می تواند مقابل قطر یا عراق باشد، ما همچنان در حال بحث و مجادله در مورد امکانات و شرایط تیم ملی هستیم.
دوستان عزیرم
تنها اطلاعات غلط و اشتباه می تواند از نادیده گرفتن بدتر باشد. اطلاعات غلط و اشتباه افراد را مغرور و مسئولیت ناپذیر می کند. اما در این مورد، تنها اطلاعات غلط و اشتباه داده می شود. ما با افرادی روبرو هستیم که فکر می کنند و معتقدند که بقیه احمق هستند. آنها فکر می کنند که فقط خودشان عقل دارند. اما ما احمق نیستیم. بازیکنان ما احمق نیستند. و هواداران فوتبال ایران هم احمق نیستند.
این چیز جدیدی برای ما نیست. اگر چنین افرادی را در راس کار قرار دهید، خودشان را همه کاره می دانند. آنها سعی می کنند تا بقیه را احمق فرض کنند؛ با دادن قول های دروغ و اطلاعات غلط. البته این مسئله جدیدی برای ما نیست.
شاید آنها نمی توانند تشخیص بدهند که ما چه چیزهایی را می فهمیم. آنها نمی دانند که ما می دانیم آنها افرادی حسود با رفتاری دشمنانه و ناامید کننده هستند. آنها نمی دانند که ما آماده ایم آنها را ببخشیم و در عین حال، آماده ایم تا آنها را فراموش کنیم؛ بنابراین این زمان را دارند تا تصمیم بگیرند.
دوستان عزیزم
در این چند روز آخر در این کشور زیبا، از اینکه در شرایط مساعد قرار نداریم، عمیقا ناراحتم اما دانستن این مسئله چیزی را برای تیم ملی تغییر نمی دهد. کاری برای آینده تیم ملی ایران انجام نمی شود. و به آنهایی که تلاش می کنند تا با دادن اطلاعات غلط، هواداران را گول بزنند، توصیه می کنم، داستان ملا نصرالدین که می خواست سقف خانه اش را دوباره بسازد را بخوانند.
گذشته معمار آینده است. اما آنها را نمی توان به طور همزمان زندگی کرد. اکنون زمان آن است که بین ایستایی و خلاقیت، سکون یا ماجراجویی، بهانه یا موفقیت، یکی را انتخاب کنیم.
