کی روش دیگر از استعفاء حرف نمی‌زند. کی روش حاضر نیست در مورد شرکت یا عدم شرکت علی کفاشیان در انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال حرف بزند و این را در حیطه اختیارات خود نمی‌داند. او حتی حاضر نشد پاسخ انتقادات سریالی و تند محمد مایلی کهن را بدهد.
این خیلی بهتر است. حیف است کی روش از تهران برود. این نه تنها برای تیم ملی بلکه برای کی روش هم بد خواهد شد. به این دلیل که او نسل جدیدی را به تیم ملی دعوت کرده که قابلیت‌های فنی منحصر به فردی دارند و می‌توانند ایران و کی روش را در آینده خوشبخت کنند. از همه مهمتر بیشتر شاگردان کی روش این روزها در فوتبال اروپا حضور شایسته و تاثیرگذاری دارند و طبیعی است که کمک آنها در این مقطع زمانی به تیم ملی و کی روش پر رنگ‌تر باشد. به طور مثال سردار آزمون که جام جهانی را از دست داد و در لحظه آخر خط خورد اکنون در آستانه فتح جام قهرمانی روسیه با تیم روستوف است. علیرضا جهانبخش که در جام جهانی خیلی بازی نکرد این روزها با تیم آلکمار به تیم شگفتی ساز هلند تبدیل شده است. کریم انصاری فرد در یونان خوب گل می زند و میلاد محمدی هم به تیم ترک گروژنی پیوسته است...
به واقع این تیم کی روش بهتر از تیم دوره قبل است و طبیعتاً می‌تواند برای جام جهانی 2018 نقشه‌های خیلی بهتری بکشد.
یک حضور دیگر در جام جهانی افتخارات کی روش را بیشتر خواهد کرد. از همه مهمتر ایجاد چالش‌های جدی نه تنها کاری را از پیش نمی‌برد کی روش را از تیمش غافل خواهد کرد و شاید روزی جدایی این مربی را از ایران رقم بزند، جدایی که نه باب میل فوتبال ایران است و نه کی روش.
بی تعارف کی روش تصمیم خوبی گرفته است. او در ایرانی است که می‌داند امکاناتش چقدر است و آگاهانه الان در تهران است و این را باید بداند که با هیاهو هیچ مشکلی حل نخواهد شد. تأثیر صحبت‌های آرام و ترغیب طرف مقابل به ایجاد امکانات بهتر از داد و فریاد و هوار کشیدن بر سر مسئول جواب خواهد داد و از همه مهمتر سبب می‌شود کی روش در آرامش کار خود را دنبال کند و در این بین تیم ملی هم بیشتر سود می‌برد.
این مربی دوست داشتنی از نگاه بازیکنان با این رفتار می‌تواند از نگاه مدیران هم دوست داشتنی شود.
