سناریوی بازی با تراکتورسازی، زیاد برای طرفداران پرسپولیس دور از انتظار نبود. پرسپولیس گل مساوی را خورد، برای زدن گل دوم تلاش کرد و ناموفق بود. مشابه اتفاقی که یک هفته قبل در بازی با سایپا افتاد و قبل از آن هم دو بار در بازی با ذوب آهن تکرار شد.
پرسپولیس این فصل در بازی رفت با پدیده، صبا، استقلال و بازی برگشت با پدیده و سپاهان، توانسته بعد عقب افتادن از شکست فرار کند اما هیچوقت، نمی‌تواند بعد از گل خوردن پیروز شود. آن‌ها همیشه بعد از خوردن گل اول بازی، شکست خوردند یا با مساوی بازی را به پایان رساندند. بدتر اینکه پرسپولیس بعد از خوردن گل تساوی هم نمی‌تواند گل برتری را بزند.
در ۷ بازی از ۲۲ بازی پرسپولیس، این تیم از حریفش جلو افتاده و گل مساوی را خورده است. تمام این بازی‌ها، بدون استثنا با نتیجه مساوی یا برتری حریف تمام شدند. در بازی برگشت با ذوب آهن، پرسپولیس بعد از خوردن گل مساوی گل دوم را زد و فقط یک قدم با پیروزی و شکستن این طلسم فاصله داشت اما در نهایت، در آن مسابقه هم با یک امتیاز زمین را ترک کرد. بازی رفت با پدیده و نفت تهران و بازی برگشت با ذوب آهن، سایپا و تراکتورسازی، بازی‌هایی بودند که پرسپولیس جلو افتاد، گل مساوی را خورد و نتوانست دوباره تیم پیروز میدان شود. در دو بازی رفت با سپاهان و ذوب، پرسپولیسی‌ها با خوردن گل‌های بعدی با شکست زمین را ترک کردند.
جالب اینکه ۸ برد از ۹ برد پرسپولیس در این فصل، با کلین‌شیت بدست آمده و آن‌ها فقط در یک بازی با وجود گل خوردن پیروز شدند. بازی با سیاه‌جامگان در مشهد، که پرسپولیس قبل از گل حریف دو گل زده بود و اندوخته کافی برای پیروزی داشت!
