اگر ملاک قضاوت درباره تیم‌ها رتبه جدول باشد، وضعیت استقلال رده دومی نه تنها بد نیست که خیلی از تیم‌ها آرزوی حضور در این رتبه را دارند. این تیم تا هفته گذشته صدرنشین بود و بعد از شکست یکشنبه مقابل نفت با استقلال خوزستان فقط یک امتیاز فاصله دارد. این تنها دومین شکست فصل آبی‌پوشان بود و استقلال همچنان تیمی است که کمترین شکست را در لیگ برتر دارد.
با وجود این رتبه رشک‌برانگیز، هواداران نمی‌توانند نسبت به روند نتایج اخیر نگران نباشند. بر خلاف نیمه اول فصل که استقلال موفق شد امتیازات زیادی را جمع کند، عملکرد تیم در هفته‌های گذشته به شدت افت کرده و این نزول در نتایج تیم هم نمایان است.
آخرین برد استقلال در لیگ برتر به هفته شانزدهم برمی‌گردد که توانست سیاه‌جامگان پایین‌جدولی را 3 - یک شکست دهد. استقلال در 50 روز اخیر چهار بار دیگر به میدان رفته که در هیچکدام از بازی‌ها نتوانسته به برتری برسد و از 12 امتیاز ممکن فقط 3 امتیاز گرفته. متوسط 75/0 امتیاز در هر بازی برای تیمی که در کورس قهرمانی است، به‌هیچ‌وجه آمار قابل قبولی نیست و با ادامه این روند نه تنها دست استقلال به جام قهرمانی نمی‌رسد، حتی ممکن است در میان 4 تیم برتر هم جایی نداشته باشد. فاصله استقلال با سایپا، تیم پنجم جدول تنها 3 امتیاز است و در فاصله 10 بازی تا پایان لیگ موقعیت این تیم کاملا شکننده به نظر می‌رسد.
برای موقعیت فعلی استقلال، بحران بهترین کلمه‌ای است که می‌توان از آن استفاده کرد، حتی اگر کادر فنی و مدیران باشگاه بخواهند بهانه‌های متفاوتی برای این نتایج فهرست کنند. در این شرایط سوالی به ذهن می‌رسد که نمی‌توان از آن به سادگی گذشت: آیا باشگاه استقلال باید با کادر فنی فعلی ادامه دهد یا برای متوقف کردن این سیر نزولی که می‌تواند به پایانی تلخ منتهی شود، باید به فکر چاره باشد؟
اگر مصاحبه روز گذشته افشارزاده، مدیرعامل باشگاه را ملاک قرار دهیم، ظاهرا او تصمیمی برای تغییر در کادر فنی ندارد؛ «با یک یا دو مسابقه نمی‌توانید درباره عملکرد تیم قضاوت کنید. استقلال هم به فینال جام حذفی صعود کرده است و هم تا هفته پیش صدرنشین لیگ بود. استقلال در دو مسابقه اخیر شرایط ایده آلی نداشته است. امیدوارم در هفته‌های آینده بازیکنان خود را پیدا کنند. مظلومی هم باید یک کار استثنایی انجام دهد و به تیم شوک وارد کند تا به موفقیت برسد. البته قضاوت در مسابقه یکشنبه هم عادلانه نبود.»
راهکار افشارزاده اما چقدر می‌تواند واقع‌بینانه باشد؟ مظلومی که تیمش 50 روز است برنده نشده، با کدام شوک می‌تواند استقلال را به ریل پیروزی برگرداند؟ کادر فنی استقلال می‌تواند در فاصله کوتاه تا بازی جمعه مقابل گسترش فولاد چنین تحول بزرگی به‌وجود آورد؟ مدیرعامل باشگاه نباید فراموش کند که استقلال تحت هدایت همین کادر فنی از آمادگی اول فصل فاصله گرفته و با تدابیر همین مربی در سه بازی قبلی‌اش فقط یک گل زده.
باید از افشارزاده پرسید که با تماشای 4 بازی اخیر استقلال خودش چقدر قهرمانی این تیم در لیگ را باور دارد و آیا با ایستادن پای کادر فنی فعلی حاضر است حتی قول حفظ همین رتبه دوم را بدهد؟
افشارزاده احتمالا بخواهد به این باور کلاسیک پایبند بماند که سرمربی تیمی که در رده دوم جدول است را نباید تغییر داد. در مدیریت هم چنین تغییری را می‌توان یک ریسک دانست و احتمالا افشارزاده به عنوان یک مدیر سنتی به چنین ریسکی اعتقاد نداشته باشد. ولی مگر یک مدیر نباید چند گام جلوتر را ببیند و بتواند جلوی زیان مجموعه‌اش را بگیرد؟ برای یک مدیر بهتر نیست بحران را پیش‌تر حس کند و برای خروج از آن به فکر راه حل و آلترناتیوی باشد؟
استقلال و هوادارانش تجربه فصل قبل را به‌خوبی به خاطر دارند و با مسیری که این تیم در پیش گرفته، احتمال تکرار همان سناریو بسیار زیاد است. استقلال فصل گذشته تا هفته بیستم توانسته بود 37 امتیاز بگیرد و بعد از نفت در رتبه دوم قرار داشت، یعنی یک امتیاز بیشتر از این فصل، ولی در پایان فصل با 47 امتیاز در رتبه ششم ایستاد. در صورتی که استقلال در این فصل به همان سرنوشت گرفتار شود، قطعا مدیریت باشگاه بابت بی‌توجهی به این نشانه‌ها سهم پررنگی خواهد داشت.
مدیریتی که شاخک‌های تیزی داشته باشد، قطعا باید تا حالا خطر را حس کرده باشد و به کادر فنی‌اش اولتیماتوم بدهد، حتی اگر نخواهد این موضوع را رسانه‌ای کند. اگر نزول استقلال با کادر فنی فعلی ادامه داشته باشد و باشگاه موضع منفعلانه‌اش را حفظ کند، قطعا رسانه‌ها در پایان فصل مصاحبه دیروز افشارزاده را به او یادآوری خواهند کرد و او باید بابت تصمیم نگرفتن و ریسک نکردن امروزش پاسخگو باشد.
