پرسپولیس از همان ابتدای بازی آمده بود که برنده از میدان خارج شود و همین مسئله قدرت تهاجمی ذوب‌آهن را به چالش کشیده بود. اما هنوز در پرسپولیس یک ایراد کلی دیده می‌شود که این اشکال باید رفع شود در غیر این صورت رسیدن به جام قهرمانی امکان‌پذیر نخواهد بود. پرسپولیس در استفاده از موقعیت‌ها آن‌طور که باید و شاید قوی عمل نمی‌کند! با زحمت و با جدیت صاحب موقعیت می‌شود اما به راحتی موقعیت هدر می‌دهد. در خط دفاع هم هنوز محسن بنگر کمی با تردید عمل می‌کند.
این شاید به خاطر پایین آمدن توان جسمی‌‌اش باشد که قدرت بازیخوانی را از دست داده است. با این حال بازی دیروز یک بازی زیبا و تماشاگرپسند بود. ذوب‌آهن هم خوب بازی کرد اما بیشتر تحت تأثیر برنامه‌های تهاجمی پرسپولیس بود و شاید به صراحت بتوان گفت پرسپولیس تنها تیمی بود که ذوب‌آهن را در زمینش تحت فشار قرار داد و حتی مستحق کسب سه امتیاز بود. پرسپولیس با این فوتبال می‌تواند در مسیر قهرمانی حرکت کند. بازی دادن به امید عالیشاه و استفاده از علیپور از ابتدای بازی قدرت تهاجمی تیم را افزایش داده بود.
البته که پرسپولیس می‌تواند با دفاع تیمی ضعف مهره‌هایش را در خط دفاعی برطرف کند. همان عطشی که در حمله است همان عطش در دفاع هم باشد این پرسپولیس برای کسب عنوان قهرمانی شایسته خواهد بود و می‌تواند در این مسیر حرکت کند. باید به این نکته صریح هم اشاره کرد این فوتبال دستاورد خوبی خواهد داشت و همیشه این‌طور نخواهد بود که امتیاز از دست دهد.
برانکو؛ از شادی تا عزا در چند صدم ثانیه!
واکنش برانکو و لگدی که به بختش بعد از هدر رفتن پنالتی کمال کامیابی‌نیا زد، تنها گوشه‌ای از بدشانسی این مربی بود. او در لحظه زده شدن پنالتی کمال، دو لحظه متفاوت را تجربه کرد؛ وقتی او شوت را زد، برانکو به نشانه گل شدن دستش را بالا برد و می‌خواست شادی کند ولی وقتی کمال توپ برگشتی را هم از چند قدمی به خارج از دروازه زد، دستانش را روی سرش گذاشت تا در چند صدم ثانیه هم شادی کند و هم عزا بگیرد! برانکو بعد از آن هم لگد خود را پرت کرد و این شکلی اعتراضش را به از دست رفتن پنالتی تیمش نشان داد؛ پنالتی‌ای که در نهایت باعث شد پرسپولیس دوباره نبرد.
