سیدمهدی رحمتی در پخته‌ترین (و نه لزوما بهترین) دوران عمر ورزشی‌اش اینک کارگردان نمایشی فراگیر است که نه فقط سرنوشت آبی‌ها را در فصل 95-1394 لیگ برتر فوتبال کشور تعیین می‌کند بلکه ترسیم فرجام سایر مدعیان قهرمانی نیز عملا در دست‌های او است.
رحمتی با هر بازی خوب یا بد (چند بازی بد او را به یاد می‌آورید؟!) و هر حرکت خود در طول مسابقه‌ها تعیین می‌کند که در نهایت کدام تیم قهرمان این رقابت‌ها می‌شود و کدام تیم‌ها نمی‌شوند! طی 15 دوره برگزاری این رقابت‌ها معدود بازیگرانی داشته‌ایم که اینگونه در تعیین سرنوشت کل لیگ دخیل بوده باشند اما خود رحمتی در دو سه دوره قبلی نیز این نقش را بازی کرده بود و در آن موارد هم درخشش او سبب قهرمانی استقلال و بر بام نایستادن سایرین شد.
شاید او در دوران سپاهانی بودنش این همه بر سرنوشت کلی تاثیرگذار نبود اما در لیگ دوازدهم یک تنه و البته با استفاده از توان خط دفاعی وقت آبی‌ها، آنها را قهرمان کرد و فقط 18 گل خورد و او در قهرمانی قبلی آبی‌ها نیز که باز با هدایت اخیر قلعه‌نویی شکل گرفت، سهم بارزی داشت. این از بداقبالی و شاید هم کم سیاستی کارلوس کی‌روش باشد که در بحث دعوت یا دعوت نکردن یک بازیکن خاصی به تیم ملی با آدمی در اندازه‌های رحمتی وارد رقابت شده زیرا برنده این رقابت پیشاپیش مشخص است. اما آنچه به نمایش‌های امسال رحمتی درون دروازه آبی‌ها اهمیت بیشتری می‌بخشد و آن را پررنگ‌تر می‌کند، خالی شدن تدریجی استقلال از برخی مهره‌های پرتجربه‌تر قبلی‌اش و به تبع آن سنگین‌تر شدن بار مسوولیت‌های سیدمهدی است.
اینک دیگر امثال پژمان منتظری، آندو تیموریان، جواد نکونام، امیرحسین صادقی، هاشم بیک‌زاده و مجتبی جباری در جمع آبی‌ها نیستند تا بخشی از سرنوشت‌سازی را در دست گیرند و زحمات رحمتی را در این خصوص کمتر کنند. در چنین فضایی و در شرایطی که جلوی رحمتی اغلب حنیف و مگویان و در مرکز خط میانی چشمی و ابراهیمی را می‌بینیم به جای اینکه این آدم‌ها دلگرم‌کننده رحمتی باشند او خط دهنده به بازی آنها است.
خوردن فقط 15 گل طی 18 بازی استقلال در فصل جاری در حالی که رحمتی فقط دو جلسه به دلیل مصدومیت غایب بود نشانگر مهارت و تسلط چشمگیر این دروازه‌بان 90/1 متری و خوش قواره و با فکر است و با اینکه برخی می‌گویند حرکات انفجاری و عکس‌العمل‌های او نسبت به 5 سال پیش ضعیف‌تر شده و هنوز روی خروج‌هایش از دروازه می‌لنگد اما همچنان و با اختلاف محسوس برترین دروازه‌بان ایران و بسیار بهتر از سنگربانانی است که کی‌روش در زمان تشکیل هر یک از اردوهایش فرا می‌خواند و احتمالا بهترین دروازه‌بان آسیا است.
با آنچه از دروازه‌بانان ژاپن، کره جنوبی و استرالیا دیده‌ایم و باشگاهی به سطح نازل سنگربانان عربستان، قطر و امارات هیچ یک را در سطح رحمتی نمی‌یابیم و شاید فقط علی الحبسی عمانی که در انگلیس برای تیم ردینگ به میدان می‌آید لقمه‌ای گلوگیر و رقیبی توانا برای رحمتی باشد اما دروازه‌بان اسبق فجرسپاسی شیراز و پیکان از الحبسی هم پیش است.
این یک نظریه پرطرفدار و ثابت شده است که رحمتی در طول هر فصل و در 30 مسابقه آن حداقل 5 بازی را به تنهایی برای تیمش «در می‌آورد» و به عبارت صریح‌تر با درخشش انفرادی‌اش به نجات تیم خود می‌آید و از شکست‌ها تساوی و از تساوی‌ها برد می‌سازد. جدیدترین نمونه این معجزه‌های کوچک را پریروز و طی تساوی بدون گل استقلال در زمین ذوب‌آهن دیدیم. مسابقه‌ای که حضور هر دروازه‌بانی به جز رحمتی درون سنگر آبی‌ها نتیجه‌ای بسیار متفاوت را برای آنها به ثبت می‌رساند. او در دربی چندی پیش تهران آنقدر توپ گرفت که پرسپولیس برای زدن گل تساوی‌اش مجبور به صبر تا وقت تلف شده و ضربه‌ای غیرمتعارف و منحرف شده از سوی جری بنگستون شد و در همین فصل سیدمهدی حداقل در 4، 5 دیدار دیگر استقلال را به شدت مدیون خود کرده است و اگر او در دروازه آبی‌ها نبود آنها یقینا الان در صدر جدول جای نداشتند.
رحمتی بازی بعدی استقلال را به دلیل 3 اخطاره شدن از دست می‌دهد اما از بخت خوش تیم پرویز مظلومی این بازی اولا برابر قعرنشین لیگ (همنام اهوازی استقلال) و ثانیا در تهران است و بعید است یاران رحمتی نتوانند بدون او در این میدان نه چندان خطرساز به امتیازات مورد نظر دست یابند.
سپس در 10 مسابقه بعدی که جملگی مثل فینال است رحمتی را باز درون دروازه آبی‌ها خواهیم دید و این بهترین پشتگرمی برای آنها و بدترین خبر برای رقبای استقلال است که اولین و آخرین گل و سوال‌شان این است که چطور به وی گل بزنند.
سوالی که پاسخ آن به سختی پیدا می‌شود و استقلال را در معابر سخت و پیچ در پیچ پایانی لیگ به سوی هدف قهرمانی به پیش می‌راند و هر چند هیچ ضمانتی در این خصوص وجود ندارد اما استقلال تک مهره‌ای را در اختیار دارد که سایرین از او بی‌بهره‌اند و در خلوت خویش لابد ابایی از بیان آن ندارند. این یک اسلحه مخوف اضافی است که در دست‌های مظلومی و استقلال و وجه برتری آنها بر رقبا در فصلی است که فشردگی رقابت در بالای جدول حداقل 5 تیم را به کسب عنوان نخست امیدوار نگه داشته است و البته آبی‌ها را بابت سیاست جذب مجدد وی در ابتدای تابستان امسال، بیش از پیش مسرور و شاکر ساخته است.
رحمتی با تمام توپ‌هایی که از امروز تا پایان لیگ پانزدهم می‌گیرد (یا نمی‌گیرد) تقریبا یک تنه سیمای قهرمان این مسابقات را مشخص خواهد کرد. ببینیم و تماشا کنیم.
