در روزهایی که دوئل‌ها در جزیره طعم مرگ و زندگی گرفته و چارلتون با رضا قوچان نژاد به شیرین کردن کام دوآتشه‌های جزیره می‌اندیشد، شکارچی تیزچنگ وطن با تمام وجود می‌جنگد تا پیام آور شور و شادی برای سکاندار بلژیکی و سینه چاکان تیم لندنی باشد.
وقتی آغوش گوچی سرزمین آبا و اجدادی همه آنهایی است که به محبوب سه رنگ عشق می‌ورزند لابد در عصرهای سرد آن سوی اروپا تنش به تلاطم نت‌های بومی بدل خواهد شد.
این شما و این اظهارات قوچان نژاد:
* چارلتون، گوچی و هوای شرجی لندن. این روزهای شکارچی وطن چگونه می‌گذرند؟
- تلاش می‌کنیم تا هر طور شده چارلتون در چمپیون شیپ بماند. اینجا ترافیک در بالا و پایین جدول غوغا می‌کند و نبرد میلی متری تیم‌ها همه چیز را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است.
* شنیدیم نمایش چشم نوازی برابر بلکبرن ارائه کردید؟
- ما می‌توانستیم بلکبرن را ببریم و همه امتیازات این بازی را بگیریم اما بدشانسی آوردیم و به مساوی رضایت دادیم. من البته در این بازی فیکس نبودم.
* چرا؟
- به هر حال تصمیم کادر فنی بود. کارل مربی کارآمدی است و از وقتی نبض تیم را در دست گرفته، شرایط کمی بهتر شده. این مربی بلژیکی با هیچ کس تعارف ندارد. او اتفاقا به من اعتقاد دارد و همین سبب شده تا در بازی‌های زیادی نود دقیقه در ترکیب حضور داشته باشم.
* فکر می‌کنی این تیم بتواند خودش را در چمپیون شیپ نگه دارد و سقوط را تجربه نکند؟
- داریم با همه توان می‌جنگیم و امیدواریم تیم بماند. هواداران چارلتون هم انصافا حمایت می‌کنند و اگر بدشانسی نیاوریم می‌مانیم. حیف است که چارلتون با این همه سابقه و این همه طرفدار بیفتد.
* خواب‌های چارلتون در جام اتحادیه هم تعبیر نشد!
- من در بازی آخر گل زدم و ماموریتم را انجام دادم اما سرنوشت اینگونه رقم خورد که دو گل بخوریم و حذف شویم.
* مقصد بعدی گوچی هنوز مشخص نیست؟
- باشگاه دوست دارد من بمانم و همچنان با پیراهن چارلتون به میدان بروم. چند پیشنهاد خوب هم در آستین دارم. فعلا تمام تمرکزم روی تیم است و قصد دارم آخر فصل تصمیم نهایی را بگیرم.
* فوتبال ایران را تعقیب می‌کنی؟
- بله، از شکست امیدها ناراحت شدم. من هم مثل خیلی‌های دیگر امیدوار بودم طلسم چهل ساله بشکند و تیم به ریو برود اما نشد. واقعا حیف.
* تصور می‌کنی راه رسیدن به جام جهانی روسیه با کی روش هموار باشد؟
- هیچ راهی در فوتبال هموار نیست و باید جنگید. اما من معتقدم اگر برنامه ریزی مدونی داشته باشیم با وجود درایت کی روش و توان مهره‌ها باز هم به جام جهانی خواهیم رسید. برای ایران که همیشه معادلات را به هم ریخته از سواحل ریو تا سن پترزبورگ راهی نیست. فقط باید زمان را از دست ندهیم و با طرح و برنامه جلو برویم.
* مثل اینکه به ملاقات بچه‌های بی سرپرست جزیره رفتی. درسته؟
- این کمترین کاری بود که می‌توانستم انجام دهم. لبخند آن بچه‌های مغموم تا ابد از یادم نخواهم رفت.
