تنش‌های ایران و عربستان همیشه بالا بوده؛ به نوعی سرنوشت فوتبال ایران و عربستان در آسیا همیشه به هم گره خورده و در بیشتر مواقع پای بحرینی‌ها نیز وسط است. همسایگان جنوبی ایران که برای رسیدن به اهداف سیاسی خود همیشه پای سیاست را به ورزش کشانده‌اند، کم با کشور ما تنش نداشته‌اند و کم برای عدم موفقیت فوتبال ما تلاش نکرده‌اند. عربستان و بحرین همیشه مقابل ایران متحد بوده‌اند؛ از مقدماتی جام جهانی 2002 که بحرینی‌ها برای صعود عربستان و عدم راهیابی ایران تلاش کردند و در پایان بازی و شکست ایران هم با پرچم عربستان رقصیدند تا همین حالا؛ همین حالا که عربستانی‌ها برای اینکه نشان دهند ایران شرایط میزبانی ندارد و کشوری ناامن است.
تمام این داستان‌ها نشأت گرفته از سیاستی است که فیفا مخالف ورود آن به فوتبال بوده و هست. عربستانی‌ها به دلیل اقدام ناشایست برخی افراد در ماجرای حمله به سفارت این کشور در تهران که البته توسط مقامات عالی‌رتبه کشورمان هم محکوم شد، اعلام کردند علاوه بر قطع روابط دیپلماتیک با ایران، تیم‌های این کشور هم حاضر نیستند برای مسابقات ورزشی به ایران سفر کنند و تیم‌های کشور ما هم وارد خاک عربستان نشوند. این موضع همسایه پایین دستی ایران که جمعیتش نسبت به کشورمان کمتر از یک دوم است (حدود 30 میلیون جمعیت در مقابل جمعیت 78 میلیونی ایران) مصداق بارز ورود سیاست به فوتبال بود و جایی که مسئولان فدراسیون فوتبال موضوع سکوت را در پیش گرفته بودند، عربستانی‌ها با کشورهای متحد خود (بحرین و امارات) تلاش می‌کردند تا میزبانی بازی‌های فوتبال را از ایران بگیرند.
شاید کشور بحرین در این زمینه نقش مستقیمی نداشته، اما حضور «سلمان بن ابراهیم آل خلیفه» یا همان «شیخ سلمان» بحرینی در رأس فوتبال آسیا که علی کفاشیان هم یکی از نواب رئیسان او در AFC محسوب می‌شود، در تصمیمی که کنفدراسیون فوتبال آسیا دو روز پیش گرفت، بی‌تأثیر نبوده است. تصمیم این بود که ایران و عربستان تا 25 اسفندماه زمان دارند تا مشکلات‌شان را حل کنند، در غیر این صورت بازی‌های باشگاهی بین تیم‌های ایرانی و عربستانی در خاک کشوری بی‌طرف پیگیری خواهد شد. قرار است این تصمیم فردا (پنجشنبه) در جلسه‌ای که برگزار می‌شود، قطعیت پیدا کند و به تصویب برسد.
در صورتی که تصمیم مسئولان AFC مبنی بر اینکه «اگر ایران و عربستان تا تاریخ 25 اسفندماه مشکلات خود را حل نکنند، بازی تیم‌های این دو کشور در خاک کشوری بی‌طرف برگزار می‌شود» به تصویب برسد، علاوه بر از دست رفتن حق مسلم تیم‌های باشگاهی ایرانی برای میزبانی در لیگ قهرمانان آسیا، منافع ملی هم به خطر خواهد افتاد. هر چند هم اکنون نیز مسئولان فدراسیون فوتبال اعتقاد دارند تا 25 اسفند زمان خریده‌اند و بدین ترتیب اجازه نداده‌اند که حرف AFC و سعودی‌ها به کرسی بنشیند و همین که پیشنهادات AFC رد شده یعنی اینکه ایران برنده این ماجرا شده اما باید گفت اگر تا آن زمان اتفاق خاصی رخ ندهد باز هم این عربستانی‌ها هستند که به خواسته‌شان رسیده‌اند.
اینکه عربستانی‌ها با کمک مسئولان AFC بخواهند با مطرح کردن بحث ناامنی در ایران، میزبانی تیم‌های باشگاهی کشورمان را از آنها با سلب کنند، مسلماً مشکلات بعدی هم به سراغ‌مان می‌آید. در صورت قبول کردن این مسئله از سوی فدراسیون فوتبال ایران، باید منتظر بازتاب‌های رسانه‌ای آن در کشورهای منطقه و کشورهای غربی هم باشیم. پس از قبول برگزاری بازی‌ها در کشوری ثالث، تحلیل‌ها و اخبار بسیاری در خصوص امنیت ایران مطرح خواهد شد و آن موقع کاری از دست کسی ساخته نیست.
در این نکته که پس از اتفاقات مربوط به حمله به سفارت عربستان در ایران، بخشی از کار از دست فدراسیون فوتبال خارج است، تردیدی نیست اما در این شرایط هم می‌توان با لابی و دیپلماسی، ورق را برگرداند. علی کفاشیان به عنوان رئیس فدراسیون ایران و یکی از اعضای کنفدراسیون فوتبال آسیا باید در فرصت باقی‌مانده تا جلسه فردا تمام تلاش خود را به کار گیرد تا مانع محقق شدن خواسته عربستانی‌ها شود. «لابی» برای چنین روزهایی است و کفاشیان که پیش‌تر گفته بود حضورش در AFC به سود فوتبال ایران است، باید فردا در جلسه تمام تلاش خود را برای حفظ منافع ملی ایران به کار گیرد.
نزدیکی به انتخابات فیفا و کاندیداتوری شیخ سلمان در این انتخابات که شانس بالایی هم برای به عهده گرفتن ریاست فدراسیون جهانی فوتبال دارد، شرایط این روزهای فوتبال آسیا را هم تحت تأثیر قرار داده و باید بدون توجه به این موضوع به مهمترین نکته فکر کرد؛ اینکه «مهم‌تر از منافع ملی چیزی نیست.»
