بعد از یک احوالپرسی کوتاه، خیلی زود به بحث روز رسیدیم و سر حرف باز شد. طبیعی بود که صحبت از تیم امید به میان بیاید و مایلی‌کهن به عنوان عضوی از این تیم، حرف‌های داغی بزند. البته ابتدا حرف‌های ما خودمانی و دوستانه بود اما در آخر بد ندیدیم که بخشی از صحبت‌های رد و بدل شده بین‌مان را در قالب مصاحبه‌ای ارائه کنیم. البته اجازه‌اش را از مایلی‌کهن گرفتیم ولی بخشی از صحبت‌های او به رسم امانت پیش ما می‌ماند چون قرار بر مصاحبه نبود و مایلی‌کهن براساس اعتمادی که به ما داشت، خیلی راحت و بدون محافظه‌کاری حرف زد.
آقای مایلی‌کهن این روزها صحبت از تیم امید است. واقعا چرا اینطور شد؟
قطعا ما اشتباهاتی داشتیم که منکر آن نمی‌شویم و بابت حذف در این مسابقات از مردم عذرخواهی می‌کنم. برای این تیم زحمات زیادی کشیده شد. آقای خاکپور یک سال و اندی شبانه روز کار کرد و بیش از 100 بازیکن را زیر نظر گرفت تا در نهایت به این تیم رسید. الان این تیم باخته و خیلی‌ها از خاکپور، من و کاشانی انتقاد می‌کنند ولی من یک سوال دارم. ما چه تیمی را تحویل گرفتیم و الان به خاطر این نتایج سوال و جواب می‌شویم؟
منظورتان این است که زمان کافی نداشتید؟
تیمی به ما تحویل داده شد که در بازی‌های آسیایی اینچئون بدترین نتایج را کسب کرده بود؛ غیر از این است؟ تیمی که 4 گل از ویتنام خورده بود، بدترین نمایش را مقابل قرقیزستان داشت و مساوی کرد و در نهایت حذف شد. این را هم در نظر بگیرید که آن تیم بازیکنانی مثل پورعلی‌گنجی، مسلمان، خانزاده، کاوه رضایی و بازیکنان دیگری مثل همین روزبه چشمی را در اختیار داشت اما چه نتایجی کسب کرد؟ مسوول آن نتایج چه کسی بود؟
شکی نیست که وینگادا بدترین نتایج تاریخ تیم امید را کسب کرد.
وینگادا را چه کسی آورد و از حمایت چه کسی برخوردار بود؟ به ظاهر مسوول آن تیم وینگادا بود اما در واقع وینگادا و کی‌روش یک روح بودند در 2 جسم؛ شاید هم 2 روح در یک جسم! خلاصه اینکه آن تیم با حمایت همه جانبه کی‌روش و فدراسیون، آن نتایج را کسب کرد و بعد از آن، تیم امید به ما تحویل داده شد. ما تیمی را تحویل گرفتیم که در بازی‌های دوستانه‌اش داخل ایران مقابل تیم‌های باشگاهی حتی یک برد نیاورده بود، چه برسد به بازی‌های بین‌المللی.
بگذریم که آن تیم چقدر مشکلات حاشیه‌ای هم داشت که همه می‌دانند. نمی‌گویم من، می‌گویم آقای خاکپور ماه‌ها برای این تیم زحمت کشید تا سرو شکل بگیرد و به یک تیم تبدیل شود. حالا هم نمی‌خواهم بر اشتباهاتی که در این مسابقات داشتیم سرپوش بگذارم اما این همه هجمه و انتقاد از مربی باکلاسی مثل خاکپور منصفانه نیست.
خیلی‌ها شما را هم در این شکست سهیم دانسته‌اند. برای ما سوال است که شما چقدر در این تیم نقش داشتید و آیا انتقاداتی که از شما شده درست است؟
اصلا دوست ندارم در این باره حرف بزنم؛ فقط می‌گویم تمام تقصیر شکست بر گردن من و مایلی‌کهن مقصر اول و آخر این شکست. چرا دنبال موضوعات واهی می‌گردیم؟ چرا بررسی نمی‌کنیم که در این سال‌ها به المپیک نرفتیم. اصلا مایلی‌کهن مقصر این دوره؛ دوره‌های قبل چه؟ همه دیدند که مقابل ژاپن، در 90 دقیقه تیم برتر زمین بودیم و حق ما شکست نبود. اما فوتبال است و نمی‌شود کاری کرد. شاید اگر توپ‌های ما گل شده بود، الان نظرات در مورد خاکپور، تیم امید و همه چیز عوض می‌شد.
ما هم قبول داریم که اگر نتیجه فرق می‌کرد، الان نظرات چیز دیگری بود. به همین دلیل نمی‌شود اینطوری روی عملکرد یک تیم یا مربی قضاوت کرد. ولی در هر حال خاکپور مربی آینده‌داری بود و حیف شد که نتوانست در این تورنمنت با موفقیت کار مربیگری‌اش را دنبال کند.
خاکپور نیازی به توضیح من ندارد. او یک انسان باشخصیت و سالم است؛ در کنار اینها یک مربی بادانش و امروزی هم هست. سال‌ها کاپیتان تیم ملی بوده و آدم لذت می‌برد از بودن کنار این مربی. مردی که سالم و سلامت کار می‌کند و از خیلی ناپاکی‌های فوتبال به دور است. مطمئن باشید او در مربیگری سرانجام به موفقیت‌های بزرگی می‌رسد.
خیلی‌ها معتقدند که خاکپور کم‌تجربه بود اما حالا که صاحب تجربه هم شده باید این مربی را حفظ کرد...
خاکپور خودش نمی‌خواست بماند. این به دلیل شخصیت و منش متفاوت او است که در هر شرایطی کار نمی‌کند. اگر هم تا اینجا ادامه داد، به خاطر کشورش بود اما شما ببینید ما با سرمایه‌های ملی‌مان چه کار می‌کنیم. ما با روزبه چشمی چرا آن رفتار را انجام دادیم؟
منظورتان انتقادهایی بود که بعد از بازی با قطر شد؟
روزبه چشمی یک بازیکن مستعد و آینده‌دار است. او فرزند همین مملکت است. به خاطر یک ضربه پنالتی آن همه از این بچه انتقاد شد. وقتی ما چین را بردیم و همه در رختکن خوشحال بودند، چشمی یک گوشه نشسته بود و زار زار گریه می‌کرد. من در این تورنمنت دو جا خیلی متاثر شدم.
یک بار بعد از اتفاقی که برای چشمی رخ داد و دیگری به خاطر رفتاری که با خاکپور شد. متاسفانه در فوتبال ایران به آدم‌هایی نظیر خاکپور که سالم هستند و با اعتقادشان کار می‌کنند کم‌لطفی می‌شود و در عوض آنهایی که نماد بداخلاقی هستند از بیشترین لطف و محبت برخوردارند.
منظورتان کی‌روش است؟
من اشاره به اسم خاصی نکردم؛ برایتان یک مثال بزنم. مگر نمی‌گفتند مایلی‌کهن بداخلاق است و از فنس بالا رفته و فلان و بهمان. مگر این نشانه یک کار بد نیست؟ چطور وقتی مایلی‌کهن این کار را انجام می‌دهد، می‌شود نماد بداخلاقی، اما آقایان به داور حمله می‌کنند، با مربی حریف درگیر می‌شوند، با خود شما خبرنگاران بدترین رفتار را دارند اما همه در مدح و ثنای آنها حرف می‌زنند و برایشان هورا کشیده می‌شود؟
از این حرف‌ها بگذریم؛ ماجرای درگیری فیزیکی شما با کی‌روش چه بود؟
درگیری من و کی‌روش؟
در مصاحبه‌ای گفته بودید که اگر کی‌روش در قطر سر تمرین تیم امید حاضر شود؛ شاید بین شما درگیری فیزیکی پیش بیاید.
واقعا نمی‌دانم چرا و با چه هدفی حرفی که من زدم را 180 درجه برعکس منتشر می‌کنند. من اصلا چنین حرفی نزدم.
یعنی شما نگفتید با کی‌روش درگیر می‌شوید؟
یکی از خبرنگاران از من پرسید اگر کی‌روش به تمرین تیم امید بیاید، امکان دارد بین شما درگیری فیزیکی پیش بیاید؟ من گفتم از سمت من نه، درگیری پیش نمی‌آید، اما نمی‌دانم شاید از طرف او درگیری شود.
180 درجه حرف من را برعکس نوشتند. من هیچ جا نگفتم اگر کی‌روش به تمرین ما بیاید با او درگیر می‌شوم. متاسفانه در همین تورنمنت چند مورد مشابه دیگر هم پیش آمد که من یک حرفی زدم، اما جور دیگری حرفم منعکس شد و بعد رسانه‌ها براساس آن به نقد من و تیم امید پرداختند.
مثلا چه موضوعی؟
بعد از بازی با قطر یکی از خبرنگاران سراغم آمد و از من در مورد تیم آنها سوال پرسید و گفت نظرتان در مورد قطر چیست؟ من هم گفتم که قطر تیم خوبی داشت و بازی خوبی انجام داد. فقط به زعم من یکی از بازیکنان آنها – به گمانم شماره 3 قطر – مسن‌تر از بقیه به نظر می‌رسید. بعد دیدم که رسانه‌ها نوشتند مایلی‌کهن قطر را به صغر سن متهم کرد. بعد هم رفتند با رییس فدراسیون مصاحبه گرفتند که ایشان هم گفت، مایلی‌کهن نباید این حرف‌ها را می‌زد.
اگر اجازه بدهید بخش‌هایی از گفت‌گو را بنویسیم.
اشکالی ندارد؛ فقط حرف من این است که از مایلی‌کهن گذشت و من آخر عمری دنبال جایگاه و تثبیت خودم در فوتبال نیستم. حرف من این است که قدر سرمایه‌های مملکت‌مان را بدانیم و در حق امثال خاکپور جفا نکنیم.
بازیکنان این تیم آینده‌های این فوتبال هستند و تک تک بازیکنان تمام تلاش خود را انجام دادند. اگر ایرادی هم بوده، گردن مایلی‌کهن.
